Nasıl savaş sonrasında toplum kendine yıllar yıllar geçse bile gelemiyor. Bunu mikro düzeyde bireysel açıdan düşünürsek bir savaş/gerilim hali ve ondan sonrasındaki herkesi etkileyen süreç neden barış halinden daha çekici geliyor? Barışı tesis etmek ve sürdürebilmek elbet kolay değil ama diğer durumdaki yüksek tansiyon insanı mental olarak kötü etkilemiyor mu sizce?
Akşam akşam çenem düştü belki biraz kafa açtım bilmiyorum meramımı anlatabildim mi ama buyrun mikrofon sizde farklı açılardan ele alalım bu konuyu.
Müdürüm gerginlikten kaçınan biri. Barışmayı beceremediği için kavga etmediğini söyler.
Öyle zehir olur ya. :/ Bu huzursuzluk haliyle kısa zamanda sürmenaj olur beyin zaten. Sürekli teyakkuzda olmadan işleri devam ettirmenin bir yöntemini bulman lazım. Biraz tehdit yaratsan mesela işteki çevreye? Eğer mümkünse yani. Hani toplantıda asansörde vs mikro sinyaller verip de gerginliği diri tutmaya çalışacak tipler iki kez düşünsün. O vibe’ı bi şekilde ya eylemlerinle ya söylemlerinle vermen gerekiyo.
daha gecen nefret ettigim birini ayni projede basima koydular. egomu ve nefretimi arkada birakip hersey normalmis gibi davrandim. cok da iyi yaptim. zira is hayatinda ofke, nefret enerji somuren bir sey.
gereksiz bir mücadele. Değil herkesle kimse ile geçinmek zorunda değiliz bence. hatta geçinmemeliyiz. Hır gür olsun demiyorum ama mesafeli olunmalı
ve edmond honda +1 kesinlikle. ben uyumlu ve sakin bir insanımdır. sorulara, ricalara dönerdim. kaç kere kendi analizime ara verip başkalarına yardım ettim. sonra iş yerinde bir olay yaşandı ve ben akıllandım. Belirli insanlarla net bir şekilde iletişimi sadece işin gerektirdiği kadara indirdim ve ne salakmışım dedim. sonra takip ettim mesela başkalarına bana sordukları gibi soru soramıyorlar. başkaları onlara zaten haddini bildiriyor filan. kısaca gereksiz. geçinme.
Herkesle iyi gecinen insanlarla iyi gecinemiyorum. Kendimce belirledigim.kurallara sahip cikmaya calisiyorum, o kurallara uymayan insanlar icin egilip bukulmemeye calisiyorum. There are rules diyen walter gerginligine sahibim.
İlk iki sorunun cevabı sanırım çevreni burada fazla önemsemekten kaynaklanıyor.
Kesinlikle boşvermelisin. Bozuştuklarına değil, kendi
işine odaklanman ve
İş için bile olsa iletişimini
asgari düzeyde tutman lazım.
Geçmişe bir bakıyorum da kendi iş yerlerimde tartıştıklarım kesinlikle gevşek ve sadece maaş almaya odaklı kişiler.
şunu öğreneyim de kendimi geliştireyim düşüncesinde değiller veya yapmaları gereken bir şeyi başkasına yıkmaya hazır, üstten birine ise şirin gözükmeye çalışan kimseler bunlar.
Şimdi düşünüyorum da, bizler
aslında işyerinden
arkadaş/dost değiliz işyerinde birbirimizi öylesine tanıyan kimseleriz.
O nedenle günün sonunda birbirini soran, bir derdine derman olacak pek kimse de yoktur.
Barışı insan olan, hatasını anlayan, yola gelen ile sürdürmek lazım.
Belirli bir çıkar için renk değiştirerek yakınlaşmak isteyenle ise gerçekten bir barış olmaz.
Mesafe korunarak mütekabiliyet esasına göre hareket edir.