Yakınlarda Türkiye'nin öbür ucundaki bir şehre ailesinin yanına taşınmış sevdiğim bir arkadaşımın babası çok hasta ve vefat etmek üzere. İş ve aile durumumdan ötürü vefat olması halinde istesem de cenazeye gelemeyeceğimi biliyor, bundan ötürü bana alınmaz. Ama sadece arayarak başın sağ olsun deme fikri de bana yetersiz geliyor. Ona uzakta da olsam nasıl destek olabilirim diye düşünüyorum, bunun endişesini hissediyorum. Böyle anlarda çok geriliyorum ben. Sizin yorumlarınızı, fikirlerinizi okumak isterim.
vefat olursa ve gidemeyecekseniz arayın, baş sağlığı dileyin. eğer aile ve biraz arkadaş çevreleri varsa cenaze zamanlarında sizlik bir durum olmaz. bundan dolayı sıkılmayın. ha hiç başka kimseleri yoksa cenazede gitmek çok büyük moral olacaktır, o ayrı.
mesela çok sevdiğiniz biri ise ve anlık gitme durumunuz yoksa bile bir hafta sonu gidin, bir ihtiyacın olup olmadığını yüz yüze sorun, bir kahve içmeye götürün vb.
valla bir yorumum yok ben de senin gibiyim demeye geldim. yani yüz yüze gelmeyi bırak telefonda bile zorlanıyorum. yakın bir arkadaşımın da babası vefat etti baş sağlığı diledim ama şu an arayıp ne diyecem diye düşünüp duruyorum.
Ayrıca ne demeniz gerekiyor ki? "İhtiyacın olduğunda buradayım, biliyorsun değil mi?"
Ayrıca bir haftasonu gitmek +1
eve yemek gönderebilirsiniz. şoför/araba vs ayarlanabilir cenazede lazım oluyor.
Abi babam öldüğünde en yakın birkaç arkadaşım gelemedi çünkü aniden oldu falan. Aradılar, bir de sonradan geldiler eve falan.
O yüzden hiç kafana takma yani. Cenaze süreci yoğun ve yorucu ama orada bitmiyor tek.
Cenaze sırasında arkadaşınızın yanında olmanız iyi olurdu, olamıyorsanız arayıp başsağlığı dileyin. Minimum yapmanız gereken bu. Cenaze işleri masraflı oluyor. Maddi imkanınız varsa cenaze günü lahmacun yaptırıp eve gönderebilirsiniz. Arkadaşınızın paraya da ihtiyacı olabilir. Aradığınızda yanında olamıyorum ama bir şeye ihtiyacın olursa çekinme falan derseniz bonus olur. Tabii bunlar aranızdaki ilişkiye ve güvene bağlı. Siz gerekli gördüğünüzü yapın.
Hocam ben de kayip yasayana kadar arayip 'basin sagolsun' demenin cok sacma oldugunu dusunuyordum, yani kendi adima, arayip sevdiklerimin boyle ot b.k sormadan 'basin sagolsun canim benim' demeleri gercekten cok garip bir destek hali yaratti, icimi hafifletti, sanki kendimi anlasilmis, gorulmus, duyulmus hissettim ve en temel istegimiz bu aslinda, arayin.
Ben de sizin gibiydim ve kuru bir 'başın sağolsun' demenin önemsiz olduğunu düşünürdüm ama yas tutan taraf olunca öyle değilmiş aslında, yetersiz diye düşünmeyip arayın ve iletişimin şeklini arkadaşınıza bırakın bence, bazı insanlar tamamen uzaklaşmak istiyor 'yas' halinden, bazısı da sadece bu konuda konuşmak istiyor, hatta aynı kişide farklı ölümlerde bile değişebiliyor bu durum, bence arkadaşlara düşen yas tutan kişiye yanında olduğunu hissettirmek, o sırada neye ihtiyacı varsa o konuda yardımcı olmak, susmaksa susmak, geyikse geyik.
Cenaze yasın çok küçük bir parçası ve harala gürele bir şekil geçiyor, esas sonrasında yalnız bırakmamak (fiziksel bir yalnızlıktan bahsetmiyorum) gerekiyor, gidemediğiniz için üzülmeyin bence.
yeni evlenmiş eski bir üniversite arkadaşım eşini kaybetti daha evliliklerinin ilk yılında. hiç birimizin telefonlarını açmadı o dönem, açamadı. ben düzenli olarak sesli mesaj gönderdim 2-3 ay. başka şehirdeydi, hafta sonu gelebileceğimi, benimle aynı şehirdeki ailesine destek olabileceğim konular varsa mutlaka paylaşmasını, ne zaman isterse arayabileceğini söyledim. birkaç ay sonra arayıp ağlamıştı o sesli mesajlarını dönüp dönüp dinledim, çok iyi geldi o süreçte bana diye. aranızdaki iletişim düzeyini bilemiyorum ama böyle bir fikir verebilirim. biz de öyle olağanüstü yakın sayılmazdık ama sevdiğim biridir.
gerilmeniz normal, ölümü konuşmak kolay değil. kendinize de çok yüklenmeyin.