Turkiye'de calistigim sirketin yurt disi ofisindeki bir role basvurdum, mulakatlari gectim ve kabul aldim. Sponsor oldular gittim.
Oradayken baska bir sirketin baska bir ulkedeki acik pozisyonuna basvurdum, oraya da kabul aldim. Yeni sirket de sponsor oldu ve ulke degistirdim.
Cok parasi ve birikimi olan biri niye yurtdisina gitsin ki?
Eğitim, yatırım, evlilik dışında net yol yok. Ben lisansüstü eğitimle gitmiştim. Sonra döndüm o ayrı mesele..
Göçmenlik bazı ülkelerin ticareti. Bu açıdan dikkatli olmak gerekiyor. Fazla romantize etmemek lazım. Zengin olma hayaliyle yola çıkan hayal kırıklığına uğrar. Gitmek istediğin yere ilişkin gerçekçi beklentilerinin ve hedeflerinin olması lazım. Bunlar paradan bağımsız şeyler olmalı yani sosyal yaşamla ilgili şeyler. Ben Brezilya'nın blabla plajında sörf yapacağım falan gibi mesela.
En önemli mevzu yabancı dil. Gittiğin ülkede her şeyi dil belirliyor.
Hayal ve hedeflerin çoğu da yanlış. Londra'da Ingiliz kaçmaya çalışıyor, bizim Türk orada zengin olabileceğini sanıyor falan
20+ yildir yurt disindayim. Birlesik Devletlerde muhendislik okudum. Biraz birlesik devletlerde, birkac yil bir offshore petrol platformunda, birkac yil da farkli ulkelerde calisip iyi bir birikim yaptiktan sonra Kanada'da yerlesik hayata gectim.
Okudugum universite ve bolumun uygulamali olmasi, benim icin "game changer" oldu. Daha okulu bitirmeden is buldum. Her basvurdugum yerde calistim. Su anda Federal hukumette senior muhendisim. (Ayni yol hala acik. Colorado School of Mines.)
Yurt disinda iyi sartlarda yasamayi goz ardi edersek, Yurt disina gelmek cok zorlu bir surec degil. Oyle olsaydi, ortalik culsuz, Hindistanlilar, dediginin tek kelimesi anlasilmayan Cinliler ve Afrikalilarla dolu olmazdi. Onlarca gocmen programi var. Uygun oldugun birini secip, gerekli evrak islerini halledip, beklemen gerekiyor. Hepsi bu.
Bugun bir community college'e baslasan, 2 sene sonra hemsiresin. Maasin $60.000. calisirken 2 sene daha okursan RN olursun, al sana en az $80.000 maas.
Yurtdışına gelmek zorlu değil, günümüz için kalıcı olmak zor. Amerika için konuşayım; community koleji geçtim doktora sonrası bile kalmak çok zor. Lisans için şans çok çok düşük. Master için %13 civarı. Doktora için de az paraya sürünerek kalırım dersen kalırsın post doc'larla falan.
20 yıl öncesine kıyasla herşey çok farklı.
muhtemelen isine en yaramayacak cevaplardan biri benimki olacaktir.
yurtdisina 17 yasindaydim tasindim. 1 sene almanca hazirlik icin lise sonda okuduktan sonra üniversiteye basladim. 17.5 yildir avusturya'dayim. 13 sene viyana'da yasadiktan sonra 5 sene önce köye tasindim. bildigim, tanidigim tüm hayat burada. türkiye'de sudan cikmis balik gibi oluyorum.
ögrenci olarak gitmeyi düsünüyorsan sonrasinda vatandaslik islerinin kolay oldugu ülkelere göz atmani öneririm. avusturya maalesef hem üniversite olarak hem de vize/vatandaslik/calisma izni konularinda ögrencileri inim inim aglatan bir ülke.
ilkokul lisede her zaman yurt disinda yasamayi istiyordum. bunun icin önce gidecegin ülkeyi kafanda belirlemen ve ona yogunlasman kaliyor. en mantikli yeri bulmaya calistim. tr icin yakinlik itibariyla bu yer avrupa. daha sonra tr'ye geri dönüste sikinti yasar miyim, emeklilik imkanlari onlari saydirma, vatandaslik almanin kolayligi gibi her seyi arastirdim.
irkcilik düzeyi de önemli bir unsurdu mesela. 2.dünya savasinda yaptigi fasistlikleri kabul etmeyen isveci eledim. sag yobaz bir partinin basta oldugu avusturyayi eledim. isvicre iyidir ama vatandaslik almak uzun yillar sürüyordu ve isvicre'nin yahudilerini parasini gasp etmesinden dolayi eledim falan derken benim yaptigim analizde kalan ülkeler
hollanda
danimarka
almanya
idi. dilden dolayi almanya'yi sectim. hollanda danimarka kücük ülkeler. dilini bilsen ne olur bilmesen ne olur dedim. almanya'da is bulamazsan ileride almanya'da da relocate edebilirsin hadi o da olmadi avusturyaya veya isvicreye giderim diye düsündüm.
ardindan sehri de sectim. sonra is basvurulari derken bir sekilde geldim. cok mutluyum.