Baslik tam benim için açilmis.
5 yil önceki ben degilim maalesef. Pandemiden hemen önce, hatta pandeminin baslangicinda enerjim daha yüksekti. Geç saatlere kadar pc basinda çalisabiliyordum rahat.
Ama ilerleyen yas sagligimi da daha kötülestitince eskisi kadar verimli olamaz oldum.
33-34 yasinda km'lerce yürüsem bacaklarim agrimazken simdi durakta 20dk bekleyemiyorum.
travmalar insani donuk ve nesesiz yapabiliyor. ama bu iyilestirilebilir bir sey.
ben o zaman cok gözükara bir tiptim simdi daha dengeli ve makulüm. ben dönüstügüm halden memnunum ya. önceden bir de daha özenti, dejenere ve gelecek icin anksiyeteli biriydim. su an daha kendine dönük, kendini seven biriyim.
önceden dünya ben nasil istersem öyle olucak derdim su an topluma uyum saglamanin daha dogru oldugunu düsünüyorum. insanlar napiyor onlari gözlemleyerek hareket ediyorum. kültürümüz ne, gelenek göreneklere baglilik ne kadar önemliymis bunlari kesfediyorum.
berskha yerine ipekyol, latte yerine türk kahvesi, pandora yerine altin sevdigim yastayim :P
Dünya dönüşüm halinde. Aydınlıktan karanlık çağa. Sonra tersi. İnsan da dönüşüyor. Bi on sene daha böyle gider. Sonra umut çağı başlar.
Sen de bu süreçte bi kum tanesisin. Rüzgarın ordan oraya savurduğu.
Eskiden herseyimi, maddi manevi sohbet vs paylasan biriydim yabi hep karsi tarafa veren taraftim
İnsanlari cok ciddiye alir onlara sevgimi gosterirdim ve cok arkadasim vardi
Simdi ise hic kimseyle birseyimi paylasmiyor ve kimseye guvenmiyorum kimseyide ciddiye almiyorum fazla
Tek tabancayim ve insanlarla sadece konusmam gerektiginde konusurum mesafeliyim
Kendimi eglenceye verdim artik modumu yukselticek seyler yapiyorum hep.
5 yıl iyisiyle kötüsüyle inişli çıkış geçen bir zaman dilimi oldu ama son 2 seneyi ortalamayı aldığımda hayatımdan memnumum.
2019'un son 3-4 ayı hayatımın zirvesiydi. Güzel bir süreç oluşturmuştum. Mart 2020'de kalan senelik izinlerimi tek seferde almayı düşünürken komple pandemi oldu. En başta iyiydi, özelllikle ilk birkaç ay iyiydi ama sonrası sıktı. Olumsuz etkilerini şimdi anlayabiliyorum.
Nerede neyi demem gerektiğine bir süre çözemedim. Çok gereksiz söylemlerim oldu. Toplumsal ve kamu düzene alışmakta biraz zorlandım.
Lise ve üniversite yıllarım asosyal birisiydim. Çalışmaya başladıktan sonra görece kendimce sosyalleştim ama padenmi resmen "ölmüş olan asosyallik" parçamı tekrardan canlandırdı.
Pandemi dönemimde kitap okuma alışkanlığımı kaybetmedim. Gene okuyordum ama pek süreli değildi, düzensizdi. Yeni yeni düzenli kitap okuyorum.
Şimdilik hayatım güzel. Gerçi bugün evirildiği karakterimin altyapısı pandemi öncesiki hayatıma bağlı.
Bu halim daha iyi gibi geliyor bana.
Saçlarımdaki kırlardan mı nedir, daha olgun, daha karizmatik ve daha yakışıklı.
ustalaştık biraz daha
taşı kırmakta,
dostu düşmandan ayırmakta...