32 yaşındayım artık hissediyorum gerçekten ne bir motivasyon kaldı ne bir amaç öyle her gün birbirinin aynısı günler.
Bunu ben sosyal yaşantıma bağlıyorum. çevredeki herkesin evlenmesi ve kabuğuna çekilmesi ve bu yaştan sonra arakdaş edinmenin zor olması ve yanlız yaşamaya alışmış olmaktan kaynaklı gibi geliyor. Ya da yapıyla alakalı bilmiyorum.
Siz ne düşünüyor sunuz?
Bense 30’undan sonra basladigini dusunuyorum tam tersi.
Hayat sartlarini belirliyorsun, kariyerini ilerletiyorsun, maddi kosullarin genisliyor ve artik okul, kariyere baslama vs gibi seyler geride kalarak bi tik daha oturmaya basliyor. Boylece hayatinda keyfe daha fazla zaman ayirabiliyorsun.
Tabii evlileri ayri tutuyorum, cocuk da olunca daha farkli oluyor onlarin hayati
@mor oje tamam haklısınız biraz daha parasal olarak iyi olunabilir fakat ben 10 sene önce aldığım keyfi alamıyorum. Ama olayın para ile alakalı olduğunu düşünmüyorum (tabi ki Uber zenginlikten bahsetmiyorum)
"ben bunu sosyal yaşantıma bağlıyorum"
Cevabı vermişsiniz. Normalde 30 yaş işinizi gücünüzü oturtup tatillerde izinlerde, özellikle de evli değilseniz istediğiniz yere çekip gidebileceğiniz ve kimseye hesap vermek zorunda kalmayacağınız hayatta en bağımsız ve güçlü olduğunuz yaşlar.
Sorun yaşta değil yani, zor bir zaman yaşayan insanlarız. Bu içinde olduğumuz zaman ortalama bir insan olmak için iyi bir zaman değil. Hard mod açık.
Sadece parasal anlamda yazmadim aslinda. Hayat “oturmaya” basliyor; duzenini kurmaya basliyorsun haliyle o mucadele hali de kismen azaliyor.
Kariyer, hayat duzeni vb bircok acidan yazdim. Maddi kismi kucuk tuttum hatta cunku bu sefer de “arabanin modelini mi yukseltsem” gibi baska tur maddi amaclar geliyor.
Keyif almamak biraz kisisel. Hayata bakis acisiyla alakali. Belki de universiteli, o genc halini ozluyorsunsur. Olabilir.
bence bu tamamen hayata bakış açısı, yaşam tarzı ve tabii ki hayatın gidişatıyla alakalı.
ben liseyi çok severdim, üniversite dönemi daha kötüydü ve o yüzden hala bitmedi. çoğu arkadaşım ise liseden nefret ediyordu mesela, üniversite ve sonrasında daha mutlu oldular.
benzer şekilde etrafımdaki çoğu kişiden asıl hayatın 30'dan sonra başladığını duyuyorum çünkü bu insanlar ergenliklerinde pek rahat edememişler. şimdi çoğu iyi eğitim görmüş, düzenini kurmuş, kendi tercihlerini yapabilen yetişkinler olmaktan dolayı memnunlar. onu geçtim en kaliteli ve güzel yaşlarını 50 küsür civarı gören insanlar da tanıdım :)
bana sorarsan ben kişisel olarak 29 yaşında "artık bitti" gözüyle bakmaya başladım çünkü şu ana kadar pek aşama kaydedemedim. bundan sonra şanslıysam sağlık sorunu yaşamam işte, yoksa sabahtan akşama kadar eşek gibi çalışıp yapayalnız yaşayacağım. türkiye'de kazandığınla da ne uzuyor ne kısalıyorsun zaten. eskiler gibi öyle yurtdışı tatili yapayım, şunu alayım bunu edeyim tarzı hayallerim de yok. işte anam biraz rahat etsin, kardeşlerime iki kuruş faydam olsun... bundan ibaret, "ahlaklı" sayılacak ama sıkıcı ötesi bomboş bir hayat.
yine dediğim gibi bu benim bakış açım kaynaklı. benimle aynı durumdaki birisi çok daha hayat dolu olabilir. ben eşek gibi çalışıp öleceğim derken o 3-4 sene çok sıkı çalışıp kendi işini kurmayı veya daha farklı bir şey yapmayı isteyebilir, bu uğurda çalıştığı için kendini de mutlu hisseder.
o yüzden bu büyük ölçüde bence sizin hayata nasıl baktığınızla ilgili. yoksa gerçekçi olarak sağlığı yerinde 40 yaşında bir adam/kadın için hayatta hiçbir şey "bitmiş" olmuyor. niye olsun? hedefi, yaşama sevinci, motivasyonu, etrafında sevdiği insanlar olan kişiye her yaş güzeldir. ben şimdi hayatımı çok tırt buluyorum ama belki 65 yaşında kahvede kankitolarıyla sabah akşam tavla oynayıp torun seven bir adam olacağım, mesela fikir olarak o tür bir hayat bana şimdikinden çok daha mutlu geliyor.
velhasıl hayat 30 yaşında bitmiyor ama biz bitebiliyoruz, ona dikkat etmek lazım. yaşarken bitmemek en önemlisi.
bitiyor ya da basliyor gibi cumleler kurmak hatali, evriliyor..
uzun sureli iliskilere alisiksan evlilikten ziyade cocuk isi enteresan, bence herkesin deneyimlemesi gereken bir olay.
sikayet edecek bisey yok, 40'i devirdim ve oynat devam diyorum..
hayatın belli "dar boğaz noktalarında" bunu hissedebiliriz bunun yaştan bağımsız olduğunu düşünüyorum
örneğin 25'ten sonra mezun olup mesleki açıdan tatmin olmayıp ömrün boyunca aynı mesleği yapacağını idrak ettiğin an,
45 yaşında sağlığını kaybettiğin an,
70 yaşında eşini kaybettiğin an gibi gibi.
Yani herkes her yaşta amacını motivasyonunu kaybeder ama 30'dan sonrası için kariyer değiştirmek için çok geç, ölmek için de çok erken gibi gelse de öyle değil bence :D
Biraz yaşantınız,, sosyal çevreniz etkiliyor ve en önemlisi de Türkiye'de yaşamak. Yurtdışında kaliteli bir sosyal çevreye ulaşmak ve özellikle kültürel, hobi etkinlikleriyle sosyalleşmek ve güzel vakit geçirmek daha mümkünken burada herkes bir süre sonra sevgili olma derdine giriyor/sevgili oluyor ve o sosyal ortam yine yok olabiliyor böyle bir sıkıntımız var genel olarak.
Onun dışında @mor oje çok doğru yerlere değinmiş, hayati ve mesleki tecrübeler eşliğinde daha iyi para kazanıyorsunuz, çocuk yoksa istediğin gibi tatilini yap gez toz, yani her şeyi yaşa bağlamadan biraz kendinizin de anlamlı ve yaşanılır bir hayat yaşamanız lazım. Sosyal becerileriniz inanılmaz yükseliyor eğer biraz da kendinizi geliştirmeye odaklandıysanız. 15 yaşında olup 3 senedir depresyondan çıkamayıp hayati sekteye uğrayan da var. Sağlık problemi olmadığı sürece bu tarz olumsuz genellemelerden kaçınmak lazım, yüksek lisans sınıfımda 55 yaşında bir zabıta memuru var ve inanılmaz zeki, başarılı bu yaştan sonra herkes ne demiş ne yapmış önemsemeden kendi istediklerinizi belirlemek ve yaşamak gerekiyor.
Bu noktadan sonra yapman gereken ilk iş sigara kullanma, alkol hiç ya da minimum olmalı, sağlıklı beslen ve spor yap kendini salarsan kimsenin faydası olmaz. Sağlığın yerinde oldukça enerjin de yerinde olur.
bitmiyor hatta tam tersi daha iyiye gidiyor bence kafana göre takılabildiğin yaşlar 30+'lar.
FAKAT vücut açısından evet, 35'e doğru vücut "ben görevimi yaptım kanki üreseydin, bundan sonrası yokuş aşağı" diyor sanki.
20 yaşımdan beri hayat standartlarim fena diil ve daha iyiye gidiyo AMA 30LAR B.K GİBİ
Bu senin mindsetin ile ilgili bir olay. Growth mindsetin yok. Türk toplumunun çoğu senin gibi. O evlenenlerin amacı kirayı bölüşmek. Evlilik hengamesine girersen tamamen bitersin benden demesi.
Ankaradaysan yaz bana
Lise yıllarım epey vasat geçti, Üniversite yıllarım ise görece vasattı. Çalışmaya başlıktan birkaç sene dikiş tutturmakla geçti fakat ilk kez yaptıklarımı iş hayatında yaptım. Gezmesi, dolaşması, kendimi geliştirmesi, yemesi, içmesi.
Keşke diyorum, bugün sahip olduğum zihniyeti üniversitede sahip olsaydım.
20li yaşlarımın enerjisini özlüyorum. Saatlerce yürüsem koşsam yorulmazdım şimdi 30larda nedense enerjim yok.
Ama tercih edecek olsam her türlü 30lar derim. Benim 20ler psikolojik buhranlar, anksiyeteler, gelecek kaygıları, maddi düşüncelerle geçti. Şimdi mental olarak çok iyiyim, huzurlu bir hayatım var çok şükür.
30larda biten hayat o kaoslu ve belirsiz hayatsa ben almayayım zaten bitmesi isabet oldu. Bir düzen bir stabil huzur lazım insana.
bitiyor olması biraz abartı ama 30 yaşında biri olarak katıldığım çok konu var sana. maddiyat/kariyer anlamında hayal ettiğim konuma gelemedim -artık hiç gelebilicek miyim emin değilim- ama rahat edebileceğim bir konuma geldim en azından. daha yukarıya çıkmak için son çabalarım pek iyi gitmedi e bulunduğum yer de öyle rahatsız bir yer olmayınca o konuda daha yukarıları tırmalama motivasyonumu kaybettim gibi, akışına bıraktım. sosyal hayat konusu da dediğiniz gibi çevremdeki insanlar evlendi ve kabuklarına çekildiler genelde. ben kendimle zaman geçirmeyi çok seven bir insanım ama bu da bir tercih olduğunda güzelmiş aslında bunu farkediyorum şu sıralar. şu an istesem de her hafta düzenli olarak sosyalleşebileceğim insanlar kalmayınca bu "kendimle zaman geçirme" olayından hala keyif alsam da bir yandan üzmeye de başladı. bundan sonrası nasıl gidecek merak ediyorum ben de. ya bir noktada delirir saçma sapan işlere başlarım, ya depresif bir ruh haline girip sıkıntılar yaşarım, ya da bu seçenekleri yaşayacak seviyeye gelmeden önce mevcut durumlardan bazıları değişir ve tekrar bir heyecanım olur. bilemiyorum.
bana kalırsa her yaşın ayrı bir güzelliği var ama ben 30larımı ayrı bir sevdim. 20lerden çok daha güzel 30lar
30'lar 20'lerden daha guzel +1
Hatta bir insan omrunun en guzel ve keyifli araligi 30-40 arasi bence. Saglik, genclik ve paranin optimum bilesimi
Kendini ben dili ile ifade etseydin yalnızım ve sıkılıyorum derdin. Aforizmalar melankoliden başka işe yaramaz maalesef. İhtiyaçların belli, arkadaş edin ve hayata eğlenceli aktivite kat. Nasıl yapacağım kısmını düşünürsen çözüm odaklı adım atmış olursun.
ben öyle düşünmüyorum 30 yaş çok genç bir yaş. cem yılmaz bile 51 yaşında hala gününü gün ediyor.
NYAD filmini seyretmeni tavsiye ederim.
Netflix'de de oynuyor, malum çevrelerde de var.
Biraz kendine dışarıdan bakıp nerede hata yapıyorum da böyle bir tükenmişlik hissine girdim diye araştırmak gerek.