Surekli aklimda olmasa da ara ara aklimda.
Nasil olucem acaba diyorum. Olunce ne olacak acaba?
Icimde sacma sapan sanki ben cok onemli, ise yarar biriymisim gibi ben nasil olurum olamaz boyle bi sey gibi bi duygu da var.
Oysa ki ne basarili, ise yarayan insanlar olup gidiyor.
Bir de bonus sorum olsun :)
Nasil olmek istersiniz? Ben hep ucak dussun diyorum. Ucaga binerken hic gerilmiyorum bu yuzden. Keske dusse de bitse bu korku diyorum icimden hatta.
Benimle ayni ucakta olmayin tutar mutar dilegim : D
Bir gün ölecek olmak huzur veriyor. Allah kötü ölüm göstermesin. Çok kötü ölüm şekilleri var. Ölümün bile hayırlısı gerçekten.
Onceden cok dusunurdum. Bi suredir hiiiiic dusunmuyorum. Ölüm yokmus gibi yasiyorum kafamda.
Ama bu tarz sorular gelince dusundugum, bir gun ölmekten ziyade öldürülecekmişim gibi geliyor. çeşitli saçmalıklardan dolayı böyle bi his yerleşti aklimin bi kosesine.
Yapabileceklerimi yapmaya çalışıyorum imkan varken. Yeni deneyimler, gezmesi, yapması, etmesi.
@dissendiuam +3
bir gün ölecek olmak fikri beni inanılmaz rahatlatıyor. yaşıyor olmak daha sıkıntılı hatta.
Uyarın iyi oldu. Senle uçağa falan binmem Kittie.
Ben uykuda pat diye öleyim, kimselere muhtaç olmayayım.
Bir gün olecegimi bilmek hayattan daha çok zevk almamı sağlıyor.
Nasil olmek istersiniz?
> Bir gece uyuyup uyanmamak istiyorum. fark etmeden.
ölümden sonra yaşama inanmadığım için aklıma gelince dehşete düşüyorum. ölümden sonraki yaşamdan emin olsam umurumda olmazdı.
ben sevdiklerimin kaybından çok korkuyorum. yani şöyle birbirimize sitemli gitmeyelim. rıza makamı çok önemli deniyor ya. birinin benden razı olmadan gitmesi beni çok ürkütüyor.
bence ölüm bizim bildiğimizden çok farklı. çünkü ölüm kalanlar için denilmiş. hiç ölmedik, ölenlere de sorma şansımız yok. bence azap kalanların.
bir gun olecek olmak degil sevdiklerimin olmesi korkutuyor beni.
bunu yazmistim facebookta. 1 ay sonra en yakin arkadasim kalp krizi gecirdi, sonra da kaybettik.
onun olumunden sonra acaba ben de olsem iyi mi olur diye dusunmeye basladim. her seyi beraber yaptik, bunu da beraber yapmisiz gibi olsun.
kendi olumumle ilgili en buyuk cekincem, arkamdan annem ve kardeslerimin uzulmesi olur... yakin arkadaslarim da uzulsun istemem ama bunun sonu yok tabi... bir de arkamdan esyalarimin toplanmasi... cok ivir zivirim var...
ben olum sonrasi bir hiclige gittigimize inanmiyorum.
Burda bir palyatif bakim unitesi var. 4 yakinimi orda kaybettim. Hatta biri ben odadayken vefat etti. 4/4 olum tecrubesi de cok dingin ve huzur icindeydi.
Palyatif bakim unitesi ormanin icinde. Odalarda bir duvar tamamen camdan ve dogaya bakiyor. Olume yakin olanlar yataklarindan karli ormandaki tilkileri, rakunlari, kuslari gozlemleyebiliyor. Doktorlar, hemsireler inanilmaz guler yuzlu. Psikolog var, rahip var, olecek kisinin yakinlari icin ortalikta dolasan terapi kopegi ve kedisi var. Ne olup bittigini kavrayamayan cocuklar icin oyuncaklar. Yakinlarinin olmesini beklerken cani sikilan yetiskinler icin somine yaninda piyano var. Acikanlar icin mevye tabaklari ve dolu bir dolap var.
Olmek uzere olanlardan cani aciyanlara rahatlatici ilaclar veriliyor. Isteyen sek vodka da icebiliyor muhtemelen raki istesen onu da bulup getirirler. Olmesine saatler kalmasina ragmen torunlariyla hockey maci izlemek isteyen dede bile gordum.
Kimse aglamiyor. Cunku herkesde inanilmaz bir farkindalik. inanilmaz bir olgunluk var. Sakalar yapiliyor. Insanlar gulumsuyor. Hersey cocuklarin gozunun onunde oluyor. Kimsenin kimseden sakladigi bir sey yok. Cocuklar oteki odaya itilip kakilmiyorlar. Sureci erken yaslardan biliyorlar.
Ben de sanirim bu palyatif bakim merkezinde son noktayi koyacagim.
Buyuk babamin oldugu an aklima gelince... Turkiye'de ayni surec cok daha kaotik ve depresif sekilde ilerliyor.