1. iki kelimemiz var. sıfat. "kısa" ve uzun".

bunların fiil hali, bir şeyin uzun hale gelmesi "uzamak". bir şeyin kısa hale gelmesi "kısalmak". aradaki L harfi nereden çıktı? niye "uzamak" diyorsak karşıtı "kısamak" değil? veya "kısalmak" doğru ise karşıtı niye "uzalmak" değil?

örnekler:

ege'nin boyu uzadı.
mum yandıkça boyu kısaldı. (niye kısadı değil? ya da niye "ege'nin boyu uzaldı" değil?)

2. ben, sen.

ismin -i hali: beni, seni.
ismin -de hali: bende, sende.
ismin -den hali: benden, senden.
ismin -e hali: bana, sana. amk niye kalınlaştı yahu? niye "bene, sene" değil?

 

1. uz: isim; -a, isimden fiil yapan yapım eki.

kısa: isim; -l, isimden fiil yapan yapım eki. kısa- diye bir fiil yok. o yüzden kısa-dı demiyoruz. onu önce kısal- fiiline dönüştürüp öyle kullanabiliyoruz.

peki neden uzal- diye fiil yok? aslında yerel bazı ağızlarda var.


2. ben+e ve sen+e eskiden benke, senke imiş. zamanla senge>sene>sana olmuş. tabi bu yüzlerce yıl sürüyor.

ya ben lan neyse

2. sorunun cevabı hakkında farklı görüşler var. fakat yaygın görüşü yazayım. yönelme eki eskiden +ka, +ke. /n/ ve /k/ sesleri bir araya gelince nazal n dediğimiz sesi oluşturuyor. bu da ince ünlüler üzerinde kalınlaştırıcı bir etkiye sahip olduğundan bana, sana diyoruz.

black holes in the sky
1

mobil görünümden çık