Size de böyle oluyor mu? Olmadığı zaman deli gibi oynama isteğim var ama sahip olunca hiç zevk alamıyorum. Bu durumda ne yapmalıyım? Macbook prodan windows pcye sırf bu durumdan geçsem kesin pişman olacağım.
yaşıtız, bende de öyle ve bundan şikayetçi değilim açıkçası. 15-23 yaş arasını heba ettim gibi bir şey oyunlara. beynin ödül sistemini öyle alt üst ediyor ki başka hiç bir şey yapmak istemiyorsun. oyunların da eski tadı yok, sürekli para istiyor vs. saçma sapan bir hal aldı tamamen. o yüzden hiç canım çekmiyor.
Yakin yaslar. Birkaç ayda bir geliyor, iki hafta oynuyorum hop sonra gene bitiyor. Yok yani hayat kaçıyor gibi geliyor.
20'ler de falan elbette bazı şeyler ulaşılamazdı mesela sürekli seyahat vs. o sebeple oyun-kitap onun yerini dolduruyordu
30'dan sonra sen biliyorsun ki aslında istediğin yere falan gidebilmek teorik olarak mümkün. ama işte koşullar vs. işte oyun oynadığında o koşulları yaratamadığın için kendine kızıyorsun. o sebeple zevkli gelmiyor.
bende var 3060'lık pc. rdr2 aldım, indirdim, oynadım çok sıkıldım, kendime kızdım ne yapıyorum diye.
sen para kazanmak istiyorsun, oyunla vakit kaybediyorsun sadece.
Hayat yeni ugraslar, yeni mucadeleler, yeni amaclar, yeni hobiler getiriyor. Sorun degil, zevk almiyorsan almiyorsundur, zorlamanin bir mantigi yok.
29 yasindayim ve ben de eskisi kadar her oyundan zevk almiyorum cunku daha secici oluyorum bence.
Illa ki sevecegin oyunlar cikacaktir, denemek lazim. Ben aciyorum 1 2 saat deniyorum sarmazsa daha fazla vakit harcamiyorum.
From software firmasinin tum oyunlarini nefessiz oynarim mesela.
Hades var o da oyle.
Yaşıtız aynı durum bende de var. Bende 25’ime kadar aldığım zevki alamıyorum. Ama sorunu buldum. Şimdi evliyim, kocaman oled ekranım, ps5 im var. Ama ben gençken odamda masaüstü bilgisayarımı arıyorum. Orada oynamanın keyfi, gece ayakta olmak. Uykuya direnmek. Bunlar zevkliydi.
27 yaşındayım. 23-24 yaşından beri oyun oynamıyorum sarmıyor.
Oyunların mutluluk vermesinin sebebi dopamin salgısı.
Beyin bir görev başardıkça, ödül mekanizmasını çalıştırır. Yemek yemek, hayati fonksiyonlar. Bizi aslında hayatta tutan bu ödül mekanizması. O yüzden acıkınca yemek arıyoruz, yiyince mutlu oluyoruz.
Oyun dediğin şey de bu mekanizmayı çalıştırıyor.
Şimdi gençken seni ödül mekanizmanı doyuracak çok şey yok etrafta. O yüzden en büyük tatmini oyun sağlıyor.
Yaş ilerledikçe kişisel hayatında para kazanmak, kariyerinde ilerlemek, insan ilişkileri, başarı, sevgili gibi büyük tatminler oluşuyor. Oyun bunların yanında küçük kalıyor. Beyin sana diyor ki bunla uğraşacağına onları kovala.
Bilimsel sebebi bu.
sendeki durumun tersi bende oldu daha yeni. 39 yaşımdayım bende. 20 yaşımdan sonra oyun oynamayı bıraktım. en son half life'da kaldım. kendimi sürekli kişisel gelişime, spora, okula vb. adadım. şimdi 2 üni. mezunu, işi olan biriyim. lakin hayatımda koyduğum bir hedefe erişememiş olmak beni duvara çarpmış gibi hissettirdi ve depresyona girdim.
bende bugüne kadar yaptığım şeylerin tam tersi olan, yani oyun oynamayı boş iş olarak gören biri olarak, play station siparişi verdim. çünkü hayatımda zevk alabildiğim bir şey kalmadı. senin hayatının tam tersi olmuş sanırım :)
he bende sonuç nasıl olacak onu bende merak ediyorum. daha play station siparişi gelmedi.
bir oyunlar, bir de mastürbasyon. ikisi de kolay dopamin kaynağı. ikisi de belirli bir yaştan sonra zevk vermiyor. belirli bir yaştan sonra insan uyanma yaşıyor napıyorum ben diye.
belirli bir yaştan sonra insan gerçeğini istiyor. gerek iş hayatında, gerek maddi olarak, gerekse karşı cinsle ilişkilerde.