ofisin sessiz sakin olmasını özlüyorum.
Pandeminin en çok etkilediği sektörlerden birinde olan biri olarak, yine de sokakların o boşluğunu, sessizliğini ve hatta evde vakit geçirmeyi özledim.
eşimin hiç işe gitmeyip hep evde olması
%100 evden calismayi ozluyorum.
Donem olarak benim icin iyi olmayan hicbir yani yoktu acikcasi, sansima yakinlarimdan kimse agir hastalanmadi.
Dışarda daha az kişinin olması ve temizlik
en pis insana bile bile temizlik hassasiyeti cokmustu az cok.
insanlarin birbirinin dibine girmemesi.
onune gelen tanidigin naber diyip hemen yanagini uzatmamasi.
gercekten isi olmayanin sokaga cikmamasi.
Dönüşümlü olarak evden çalışmayı özlüyorum.
Pek çok kitabı okuma, filmler izleme fırsatım olmuştu.
Evde olmaktan hiçbir biçimde rahatsız olmadım. Bilâkis, insan olduğumu hatırladım.
Korona olup on gün raporlu bir şekilde yataktan çıkmadan dizi film izlemek.
yolların boş olması, dışarının daha az kalabalık olması
evde oturup herhangi bir şey yapmazken vicdan azabı çekmeme, fomo yaşamama durumu :)
Üretkenliğimi özlüyorum.
Kadıköy ömrümde bir daha göremeyeceğim bir şekilde bildiğin bomboştu. Şimdi iğne atsan yere düşmez. O hali özledim sanki.
Bir de film çekimi için izinli çıkıp hava alanına gittiğim e-5'te bomboş yolda 200 basmıştım o da çok ilginçti. Normalde tampon tampona trafikle gittiğim yoldu.
Hayatımızda bunu da yaşamadık diyemeyeceğimiz bi süreçti. Heyy gidi tarih oldu şimdi :)
Seyahat ederken yandaki koltuklarin bos olmasi ozellikle uzun yolculuklarda cok super biseydi.
İlk zamanlarını değil de 2020 yazından sonraki sonbahari çok özlüyorum. 2021 yazına kadar. Aralıklı sokağa çıkma yasakları vs harikaydı. Çok huzurluydum.
Pandemi sekslerini özledim. Karnatinalarda kapanmak iyi oluyordu.
Spor salonları bomboştu ne güzel ya keşke yine öyle olsa
kısılı kalma, insanoğlunun çaresizliği, modern tarihte bir gıdım ilerleyemeyip küresel çapta bir virüs salgınını bez parçası ile savuşturmaya çalışmamız, evde olmak, herkes evde iken özel izinle dışarıda olmak, bomboş yollar, etrafın temiz olması, temizlenmesi, çalışma düzeninin değişmesi, her şeyin anlamsız hale gelmesi ve sonrasında bu kadar ekstrem bir durumun özümsenmesi, benimsenmesi ve sıradanlaşması, farklı bir şey yokmuş gibi hayata devam etmek.
saydıkça sayarım ya. Distopya çok severim zaten. İnsanın çaresizliği de hoşuma gidiyor. Her kar yağışı yolların tıkanması benim için keyif.
He bir de en önemlisi belki herkesin ellerini yıkıyor oluşu. offf şahane ya. insanların dibinize girmemesi de çok iyiydi. hemen bitirdi şerefsizler.
Pandemi zamanı işim sebebiyle sokaga çıkma yasagından muaftım. O zamanki sessizliği, sokakların caddelerin hınca hinç kalabalık olmamasını çok özlüyorum.
eski sevgilim. 7/24 evdeydik mecburen. benim işim de vardı yani şükür param vardı, market filan çok yakındı, izin olduğu zamanlarda alışverişimizi de yapıyorduk. aynı evde öyle beş ay debelenmiştik. çok özlüyorum.
Hiçbir şey yok. Rezaletti.
Pandeminin tam olarak "bittiğini" düşünmüyorum, bu başlık için 2023 sonunu görmek gerek.
Çok belirsiz ve kaotik bir dönemdi, özlediğim pek bir şey yok sanırım.
insan azlığı, trafik, işlerin ikinci plana alınması.
1. Bomboş spor salonu +1 ama sonradan hepsi kapanmisti. Daha sonralari da o hicbir yer acilmamisken bizim binadaki gym acilmisti ve o da bos oluyordu.
2. Twitch takiliyordum. Degisik ve guzeldi. Muzik kanallari artmisti baya. Unlu Dj'lerin kanallari da
oluyordu ve onlarla falan sohbet etme vardi. Unlu muzik sirketleri de hep canli yayinlar yapiyordu.
3. Bisiklet de suruyordum. Bos her yer ve istedigim gibi basip gidiyordum. Kisin sogugunda cok yapamadim tabii.
4. Bilgisayarda oynadigim oyunlar
Her şeyi yapabilme fırsatı olmasını özlüyorum.
Dönüşümlü olarak evden çalışmayı özlüyorum. +345
evden çalışmak, zorunlu haller dışında insanlarla muhatap olmamak. aşırı aşırı özlüyorum. keşke yine pandemi olsa diye içimden geçiriyorum.