iş ortamının saygınlığından dolayı kurumda tanışılan kişilerle ilerleyemiyorsunuz. insanlar kişisel zevklerinizi bilmesin ve kariyerinizi etkilemesin diye o ortamdan sosyalleşmeye kendinizi kapatıyorsunuz.
iş için şehirde bulunduğunuzdan da haliyle dış ortamda tanıdığınız kimse yok.
peki nasıl çıkacaksınız bu kötü durumun içinden?
Yalnızlık soyutlanmayı soyutlanma da yalnızlığı doğurur. Dengeyi kurabilmek gerek. Gelen ilk daveti kabul eder bir yerden başlardım ben olsam.
Dernek, vakıf, sosyal sorumluluk işlerine girmeyi düşün. Her türlü insanla tanışırsın.
Kendi denginiz biri yok mu?
Mesela hakimsen kalem personeliyle sosyalleşemezsin ama diğer hakimlerle takılabilirsin.
@turuncu
bürokrasi tehlikeli maalesef. kimin kimle ne yakınlıkta olduğu bilinmez asla.
kaygı bozukluğu ile birlikte bu riski almak çok zor.
tek samimi cevapta en sosyal kişi olabilecekken, yine bu cevabın kariyerin sonu olabileceği gibi bir gerçek mevcut.
Ama kimin kimle ne yakınlıkta olduğunu da biraz içlerine girmezsen hiçr zaman bu döngüyü kıramazsın.
Ben iş ortamında genelde sır saklayıcı biri olarak davranıyorum, böyle yapabilirsin. Öncelikle kimsyi yargılamıyorum. Böyle olunca bana dedikoduları anlatıyolar kimin ne şeytanlık yaptığını öğrenmiş oluyorum ama ben kendimden bahsetmiyorum kimseye. Özel yaşamım ailem eşim hakkında çok konuşmuyorum, genelde önceki mesleki tecrübelerim, önüme gelen dosyalar, eski patronlarım vs, ya da genel şeyler kafelrr restoranlar hakkında filan konuşuyorum.
Böyle bi strateji izle, sır saklayıcı ol, biri bişiy anlattığında asla yargılama. Böyle böyle tanırsın bence insanları.
Hı yok ben asla muhatap olmam diyosan yapıcak bi şey yok, evde takılcaksın veya varsa dernek vakıf spor salonu gibi ortamlara takılcaksın.
Son olarak sen güçlü olduğun sürece kimse senin kariyerine zarar veremez.(bence)