Muhalif olma tutumu ve durumu, hissiyatı hakkındaki görüşlerinizi sormak istiyorum.
Olmaz ama şöyle ütopik bir örnek üzerinden gidelim.
Malum kişi çıktı bugün dedi ki:
Evet haklısınız ben güç zehirlenmesi yaşadım
15 temmuzda ailemi koruyan polise kadar karşı tarafın çıkınca paranoyak oldum.
Bu örnekteki karşı tarafı da senelerce beslemiştim aslında aniden aramız açıldı.
Hadi gelin tüm partiler birleşelim, herkes ne konuda uzmansa hükümete oradan bakan soksun
(atıyorum ekonomi babacan/selim sayek böke) gibi gibi
Tartışmasız liyakatlı bir hükümet kuruldu.
Sonra da dedi ki
Geçmişe yönelik bana aileme kabineme parti üyelerime de soruşturma araştırma açabilirsiniz.
Savcılar hakimler incelesin, suçumuz varsa da kabul ederiz.
Bu durumda bile
Muhalif çıkar mı?
Bu ütopik örnekten şunu soruyorum aslında.
Muhalif'in karşı durduğu düzen yıkılır, savunduğu düzen gelirse
yine o muhaliflik yapıp başka bir karşı düzen savunmaya başlar mı?
yoksa içi soğur "tamam lan bu kadarı bana yeter" der mi?
Muhalefeti tek bir oluşum, tek bir bilinç olarak görmek doğru değil.
Bırak ayrı ayrı partileri, aynı parti içinde bile birden fazla fikir var birçok konuda. Bu bahsettiğin 'ütopik ittifak' mesela hangi ekonomi politikasını güdecek? Bu ülkede komünist partiler de var ve mevcut düzenin tamamen çarpık ve değişmesi gerektiğini düşünen çok sayıda görüş var. Kimi dinleyeceğiz?
Muhalefet bir çeşit denetim aracı. En iyi yönetimlerde bile muhalefet gerekli. O durumda bile muhalefet olurdu. Olması da gerekir.
@himmet+1
Muhalif tanımının tek tipleştirilmesi yüzünden çok değişik bir soru olmuş.
Onu bir kenara bıraksak bile "beni yargilayabilirsiniz" yani bir nevi "beni yargilamaniza izin veriyorum" şeklinde bir ifade sana da saçma gelmiyor mu? Kendisinin yargılanıp yargılanmaması olayına bile o karar veriyor. Böyle bir olay en temelde zaten saçma, hal böyleyken sence bu sistemde kim gidip onu yargılar. Hadi diyelim göstermelik yargılandı suçlu çıkacağını düşünüyor musun?
Türkiye'nin en temel sorunu zaten her şeye tek bir kişinin karar vermesi. Senin "ütopik" olarak yorumladığın senaryoda bile yine aynısı oluyor. Her şeye kararı veren kişi yine her şeye karar verip bişeyleri değiştiriyor ancak kendisi hala orada duruyor. Hal böyleyken ne değişmiş oldu?
muhaliflik siyasi kültüre göre değişir. Türkiye özelinde düşünülürse, pek uzlaşma olacağını sanmam. çünkü zıt kutupların birbirine karşı nefretten fazlası var.
muhaliflik bir kişilik özelliği değildir ama yanlışa / haksızlığa ses çıkarmak bir kişilik özelliğidir. ben CHP'yi savunuyorum ama şu an CHP'den yanlış olan 300 tane şey sayabilirim. dolayısıyla bu bir intikam, iç soğuması falan değil, bu hataları görüp, inisiyatif alıp, onları düzelttirmeye çalışmakla ilgili bir şey.
Toplumsal muhalefet (vatandaş) mi sözde muhalefet (siyasi sınıf) mi?
İlkinden muhalif kimse çıkmasa en azından ben çıkarım ama ikincisinin daha ilk andan "canım sonuçta sayın erdoğan devletin başındaki kişi biz bozguncu değiliz bir şans vermek gerekir" diyeceğine adım gibi eminim.
prensip olarak iktidarda kim varsa, iktidarin karşısında ezilenin yanında olurum. o yüzden sırasi ile islamci, kemalist, solcu ve ibne olmakla itham edildim.