Hayat zor, zorluklara göğüs gerip daha iyi günlerin geleceğine inanarak çalışmaya devam etmek zorundasın.
Eski duyurularını da dikkate alıyorum .Kendi tecrübelerime bakarak diyebilirim ki ; zor bir yoldasın ama y-zor bir yolda olman yanlış yolda olduğun anlamına gelmez, diyorum sana. Üç vakte kadar aydınlık görüyorum senin için. Ayrıca yaş olayına hiç takılma bazen hayatta öyle beklemeler yapıyor ki insan, o 3-5 yıl farklar kapanıyor tekrar açılıyor tekrar kapanıyor. lig uzun bir maraton. şimdilik fikstürün zorlu kısmındasın.
benim sahip olamadığım birçok şeye sahip diye gıpta ettiğim arkadaşım hayatına son verdi. yarın ne getirecek çok belirsiz bazen. belirli olan ve keyif veren şeylerin tadını çıkar. hayal kurma, plan yapma umut etme demiyorum ama geleceğe şimdiden üzülerek şimdiki tatlarını zehir etmek kendine yapacağın en büyük kötülük zannımca.
kimseden akil alma. kendin kesfet, kendi cevaplarini kendin bul.
beyin dogasi geregi hep bir otorite arar. bunu oncelikle farketmen lazim. otorite yaratma.
insanlarin cogu sistemin sonucu. sistem nedir? beynimiz okullarda ve toplumda mekaniklesti, herkes ayni yoldan hayati yasiyor.
bir sey yapmak icin birinin bize soylemesi lazim. cunku onun soylediginde bir guvenlik bulur beynimiz. isin ilginci su ki, gercek tam tersi.
Umudunu kaybetme, bi dahaki sefere. Çoğu kişi seninle benzer durumda bunu da unutma. Kimsenin hayatı kolay değil ve herkes pek çok yönde çalışıyo çabalıyo. Bırakırsan sen bilirsin, hayatın bu defa komple kayar. Şimdi de çocuk gibi ağlamayı kes, kaldığın yerden aynen devam.
Sınavın içeriğine ulaşma şansın varsa ve sınava bir daha girme durumunda tabi, merde hata yaptığına bak. Çalışma yöntemini de Bi gözden geçir. Yurt dışına çıkmanın tek yolu erasmus değil tabi. Artık zaman değişti gerçi ama kuzenim seksenler de İngiltere ye gitmeyi kafasına taktı...bi şekilde gitti. Orda bulaşıkçılık da yaptı, vatandaşlık aldı. Şimdi düze çıktı Bi hırvatla evlendi 2 çocuğu var.
üniversiteyi 27 yaşında bitirmek büyük problem değil. mezun olduktan sonra çok sikindirik bir şeye acayip moral bozmuşum diyeceksin. aynı senin gibi çalışırken okudum bende ama tatlı bir anı olarak kalıyor bittiğinde emin ol:)
yurtdışına 28 yaşında gittim yanlış hatırlamıyorsam ilk kez. şu anda avrupada neredeyse görmediğim ülke kalmadı:) o yaşlarda bu yaşta yapmazsam tadı olmaz kafası oluyor biliyorum ama öyle değil :) her yaşta yaptığın şeyin tadı o yaşta tadı çıkıyor. insanoğlu öyle bir şey. lisedeyken aha en çok eğlenilecek dönem bu, üniversite oluyor hayır bu, mezun oluyorsun biraz para görüyorsun aha bu diyorsun. kısacası öyle bir zaman dilimi yok. bu zaten dertlerinin en dandiği afedersin :)
burada esas olay hedef belirleyip o yönde yalpalamadan ilerlemek. tam tutturursun tutturamazsın o ayrı. ama bir hedef bulup ona yönelip görevi tamamlamaya çalışacaksın. ilk hedef okul bitirmek olabilir mesela. madem hala üniversite okuyorsun, her şekilde kendini geliştirebilirsin. sadece okuduğum meslekle de sabit kalma, farklı farklı şeylere de yönel. çok yönlü bir insan olarak mezun olduktan sonra kaç yaşında mezun olduğunun düşündüğün kadar da bir önemi yok.