ben serkan 1996 dogumluyum istanbulda ilk ortaokulu okudum haydarpaşa teknik ve eml de lise okudum kaynakcılık mezunuyum liseden sonra 2 yıllık ön lisans okumaya başladım ailemden uzak olmakdan ve iş bilmemezlik korkatlıkdan 1. senede bırakdım tetrar sınava giridim ve 4 yıllık bir lisansa başladım tahmin edebilirsiz oralarda dar geldi yine bırakdım kaçtım yapamadım korkdum tek olmakdan cok sosyal birisi olmama ramen dışarda cogunlukla kendimi kapatırım neyse oradan sonra 19. dönem polis özel harekat alımına başvurdum kazandım 14 ay egitim aldım elazıgdan yarısı yarısı cankırıda :) bilin bakalım ne oldu kaçtım mezunıyete 2 ay kala istifa ettim kaçtım amk kaçtım ben bu kadar iyi degilim dedim yakıştıramadım kendime ve kaçtım. :) istifa ettim
6 7 ay sagda solda süttüm köyde kaldım iatanbula geri döndüm eski çalıştıgım yere girdim 7 ay çalıstım yine dar geldi kactım maaşı bahane ettim ama alakası yok sorumluluıkdan kacıyorum korkuyorum 4500 tl maaşla 2 hafta önce işe başladım metro inşaatında kaynakcı olarak 2 haftada kaçtım şimi başka bir şantiyede usta başı olarak kaynakcılıga başladım ve ne var biliyormusunuz bu seferde orada santiyede yatmayı bahane ediyorum bir sebeb arıyorumki istifa edeyim allah aşkına birisi bana ateş etsin hat ettigim gibi gebermek istiyorum bu amk hayattından benim gibi boş beleş insan varmıdır amk ya he bana bir akıl allah aşkına ne yapayım ne kullanayım
uzun yazdım kusuruma bakmayın ama anlatacak kimsem yok aslında var da artık dinleyen kalmadı...
işine devam et.
kazandığın para ile özel psikoloğa git.
başka bir çözüm göremiyorum.
muhtemelen hayatında bir amaç olmadığı için para kazanmak seni heyecanlandırmıyor tarzı bir teşhiş koyacaktır psikolog.
ilk bırakıp gitme isteği geldiği anda onu yok et, sonraki seferlerde aynısını yap.
Kimsenin hayatı çok iyi değil. İnan herkes isteyerek çalışmıyor. Kaçmanı anlıyorum benim de kaçtığım kaçmak istediğim çok oldu türlü bahanelerle. Ve ben daha yeni itiraf edebiliyorum aslında hepsinin birer bahane olduğunu. En iyisi biraz kendini tanımaya çalış. Nelerden hoşlanırsın seni ne yapmak memnun eder bunları bul ve kendine bu doğrultuda bir yaşam çizmeye çalış. Eskiden yaptıklarını da sık sık düşünme.
üzüldüm kardeş.
@aslindasorunumpsikolojik +1
bırakmayacaksın, özeti bu. hayat kimseye kolay değil, biz bırakmıyoruz.
zaman kaybını falan düşünme, geçmişte olanları dert etme, temiz sayfa aç.
(bkz: self sabotaj)
Boktan veya korkak birisi değilsiniz, sadece depresyon hastasısınız. Uzun ve sıkıntılı bir tedavi süreci var (psikoterapi) Ama terapi almassanız daha uzun süre daha sıkıntılı bir yaşamınız olacak. Bu yetersizlik ve tatminsizlik duygusunu kendi kişilik özellikleriniz olarak değil hastalığın bir sonucu olarak görün. Yalnız değilsiniz. Korkacak bir şey yok. Umarım her şey daha iyi olacak.
bu benim erkek versiyonum.
yaşın 30'u geçince anlarsın yaptığın hataları bu bir...
ikincisi ben de aydınlandım. self sabotaj başlığını ben de okuyacağım bunu yazdıktan sonra.
ayrıca inekadam +1
14-15 yaşındayken, yaz tatilinde Bağlarbaşı'nda bir kafede komi olarak işe başladım. Başladım ama çok zorlanıyordum. Neredeyse ilk iş tecrübem.
Patron cezaevinde yatmış çıkmış sert ve suratsız bir adamdı. Kardeşi de onun gibi itici ve sevimsizdi, bir de patronun şımarık bir yeğeni vardı, yaşıtım. Garsonlar da yarak kürek adamlardı, velhasıl kadro kötüydü. Ortam boktandı. Eziyet gibiydi işe her sabah gitmek.
iş de zordu, yol ile beraber günde yaklaşık 15-16 saatim dışarıda ve ayakta geçiyordu.
E üstüne milletin ağız kokusu.
10 gün dayanabildim. Sonra birgün patronun karşısına çıktım "abi ben daha fazla çalışmak istemiyorum" dedim, tecrübeli adam "neden" diye sormadı bile ve keyfe keder çalıştığımı anladı. toydum, okuyordum ve bu iş bana göre değildi.
O sevimsiz adam hayatım boyunca kulağıma küpe olacak bir nasihat verdi bana, " yolun açık olsun ama sebat etmeyi öğrenmen lazım" dedi, "neyi ne kadar öğrendiğinin bir önemi yok, sebat etmeyi bilmiyorsan herşey boşuna" dedi.
O kelimenin ne anlama geldiğini eve vardığımda araştırdım öğrendim. "Sabit"le aynı kökten yani bir yerde, bir işte sabitlen, diren, o işi sevmeye çalış, hemen vazgeçme gibi birşey demeye çalışmistı.
Müthiş. Sonraki işlerimde ne zaman bir zorlukla karşılaşsam hep bu sözü hatırladım. direndim, vazgeçmedim sonunda karşılaştığım engeli astım ve genellikle başarılı oldum.
Elbette senin sebat etmekte zorlandığıni meselenin zaten bu olduğunu biliyorum ama elimizde sihirli bir değnek yok direneceksin ve sevmeye çalışacaksın.
Hepimiz bunu yapıyoruz.
Bununla birlikte insanın kendisini tanıması şart.
Önce kendini tanı.
Neyi sevip neyi sevmediğini anlamaya çalış.
Yaptığın veya yapacağın işi sevmiyorsan başarılı olman mümkün değil, orada sebat etmek de fayda etmez.
Kendini ve ne yapmak istediğini neyi istemediğini iyice belle.
Ancak her işte sebat etmenin zorunlu olduğu bir süre var.
Mevlânâ'ya ait olduğu iddia edilen bir söz var, gerçekten ona mı ait bilmiyorum ama kesinlikle muhteşem bir söz. Diyor ki, "Dayanamayacağın noktada sakın pes etme, orası kaderinin değişeceği yerdir."
Defalarca denendi onaylandı.
Sonuç olarak naçizane tavsiyem şudur.
Şapkayı önüne koy kendini tanımaya çalış. Kimsin? Nesin? Neyi seviyorsun? Neyden hoşlanıyorsun? Neyden nefret ediyorsun? Masabaşı mı hoşuna gider yoksa sahada olmak mı?
Kendini yeterince tanirsan hangi işi yapman gerektiğini de bilirsin.
Bundan emin olduktan sonra da geriye kalan iş bulmak ve orada "sebat" etmek.
herkese cok teşekkür ederim verdiginiz bütün fikirleri ve öğütleri dikkate alarak tek tek okudugumdan emin olabilirsiniz özel mesaj atanlarınız da olmuş o kişilerede ayriyeten teşekkür ederim kimsenin kimseyi dikkate almadıgı bu acımasız çagda bana bir nefes vermeye çalıştıgınız için hepinize minnetarım...