yabancılarda niyeyse olmuyor. yakınlık derecesi arttıkça en ufak seste fıttırmaya başlıyorum. oda değiştiriyorum. maruz kalarak alışırım dedim ama olmuyor.
deliriyorum. evde yemek yiyeceksek ornegin, muhakkak biseyler televizyon falan acmaya calisiyorum. aile evinde, mutfakta televizyon olmadigi icin surekli konusarak kendi kendime bastirmaya calisiyorum. toplu tasima araclarina da kulakliksiz binmemeye calisiyorum.
gecen gun metroda bi adam vardi mesela, metronun karsi sirasinda oturmasina ragmen oyle sakiz cigniyordu ki, kulakligi taktiktan sonra bile kafama taktigim icin agiz hareketlerine bakip ofkelendigim icin yer degistirdim.
Psikiyatrist ve ardından psikoloğa başvurun.
Aşırı öfkeleniyorum. Niye bu kadar sinirleniyorum noluyo sanki diye düşünsem de çıldırıyorum.
Captainobvious'ın bahsettiği durumdaki gibi sesi fiziksel olarak duymasam bile öfkelenebiliyorum.
Bazen dizilerde filmlerde, yemek tarifi videolarında böyle sesleri duyup öfkelenip kapatıyorum.
Televizyonu açmak başka şeylere odaklanmak ve bazen yemek yerken insanlara bakmamak dışında bir çözümüm yok :( sakız çiğneyen biri varsa oda değiştiriyorum.
Baska seylere odaklanmaya, dayanmaya calisiyorum bi sure ama ise yaramiyor. Ben de ortami terkediyorum.
Ben de terk ediyorum. Ne olacak böyle bilmiyorum.
Psikiyatrist ilaç diyor hemen. İlaçla işim yok.