Olmuyor bizde. Genelde söylenmeyecek kadar büyük şeyler de yaşamıyoruz zaten. Herhangi bir konudaki herhangi bir fikrimi ailedeki insanlara rahatça söyleyebilirim. Onlar da söyler.
Surat yememek için yaptığım şeyler oluyor tabi. Ama yanlarında çok uzun süre durmadığım için idare ediyorum kalp kırılmasın diye
Oluyor. Kalp kirmamak icin kendimizi kiriyoruz valla. Ama kiran kirana.
Olmaz olur mu :/
Mesela dün içim sıkıla sıkıla ikeada beşik baktım ablam hamile ve onunla bakmamı istedi diye. Boş bulunup okey demişim ama gidene kadar sıkıldım ve bir ara gelmek istemiyorum demeyi düşündüm fakat biliyorum desem çok bozulacak kırılacak bir sürü de şey söyleyecek. Biz söyleriz 4 kız kardeş olarak içimizden geleni kırarız da mesela ama küslük olmaz hiç aramızda. Buna da güvenerek aile toplanmalarına, geleneksel olaylara en katılmayan kişi ben oluyorum. En fazla laf sokuyorlar ama kabullendiler. Hatta bütün sülale kabullendi :)
Aşma durumu ancak böyle mümkün. Kendinizi anlatacaksınız istemiyorum sevmiyorum katlanamıyorum bana göre değil demeyi başarırsanız oluyor.
Kayınvalide surat yapmasın diye bazen yapacak onca şey varken bütün bir günü onda geçirdiğimiz zamanlar oluyor. Özlemiş, üzülmesin. Valla bunu benim annemler yapmaz. İsteseler de söylerim açıkça, "tamam öğlene kadar sizinleyiz, ama sonra evde yapılacak tonla iş var" der giderim. Ama kvalide surat yapar, kırılır, açar eşime, kbiradere (yurtdışında) ağlar. Eşim bana bir şey söylemez ama üzülüyor, biliyorum. O üzülmesin diye sıkıyorum dişimi. Yıllar içinde ancak biraz mesafe katedebildik bu konuda.