Yemek yemek bazen işkence gibi geliyor mu size de?
sabahın köründe bi şey yiyesim gelmiyor.
Bir şeyler yedikten sonra midem yanıyor.
çünkü zaten erken kalkıyoruz, bir saat daha erken kalkmamak için yapmıyorum ben. lifalif yiyorum onun yerine.
Çocukken annem, öğretmenlerim zorla sabah bir şeyler yedirmeye çalışırdı ve ben muntazam her sabah kusardım. Şu an ise yüklü miktarda kahve ile geçiştiriyorum. Acıkmamı iyi kontrol altında tutabiliyorum. Bu sayede istediğim an istediğim şeyi yesem de hayatım boyunca zayıf kalabildim.
Uyandıktan yarım saat sonra kahvaltı edebiliyorum. Kahvaltıyı doğru düzgün edemezsem tüm gün durmadan acıkıyorum. O nedenle 4 gün her sabah büyük boy kahve içiyorum.
Hayatımda hiçbir zaman yemek yemek işkence gibi gelmedi bana. İnanılmaz zevk alıyorum yemek yemekten. Ama kahvaltı olayını pek sevmiyorum. Yani seviyorum ama sadece peynirli zeytinli klasik kahvaltı gözümü doyurmuyor. İlla tost, kızartma, krep falan gibi özel bir şeyler arıyorum kahvaltıda.
Birkaç hafta öncesine kadar sabah erkenden kalkıp kahvaltı hazırlıyordum kendime ama ülkece sabahın kör karanlığında uyanmak zorunda kaldığımızdan beri erken kalkamıyorum. Dolayısıyla ya kahvaltı yapmıyorum ya da muz, kuruyemiş falan bir şeyler atıştırıyorum.
hazirlayan olsa yerdim. useniyorum.
Yemek seviyorum ben, kahvaltı değil de. Çorba olur, sulu yemekler olur, balık bile yiyorum yazın yeni tutulmus taze taze.
Uykuyu tercih ediyorum :(
vakit yok