Mesela edip akbayram konserine gitmek istedim bir kaç ay önce en yakın istanbul da vardı. Bence orda yasayanlar daha şanslılar.
Tiyatro ve sinemaya gidebilme imkanım var. İçinde olduğum meslek kuruluşu arada etkinlik yapıyor ona katılıyorum.
Haftaiçi kitap, dizi, pilates ve arkadaş buluşması ile geçiyor. Şikayetçi degilim. Büyük şehirlerde bu kadarını bile yapamıyor insanlar.
Mersin
Sinema tiyatro avm dolaşmaca sahilde koşmaca
kitap okuyoruz, atölyelerimiz var; arkadaş, eş, dost biraraya gelip hem sohbet hem bir şeyler yapıyoruz. mahalle arasında sokak sineması kuruyoruz bazen milli maçları izliyoruz.
Kucuk bir sehirde 2 hafta kalmistim. Depresyona girdim, hayatimin en kotu 2 haftasiydi belki de.
Cevap: Hicbir sey yapamiyordum.
Küçük şehirden bildiriyorum, daha doğrusu büyükşehir nüfusu 1 milyondan fazla, insanların tiyatro, etkinlik, konser gibi dertleri yok.
Gençler okul dışı kafelerde takılıyor. En kötü ev veya parklardalar. Sürekli bir şeyler yiyip içip konuşuyorlar. Başka yaptıkları bir şey yok.
Orta yaş ise kahvehanelerde. Haftada 1 halı saha maçı. Çalışanlar çoğunlukla işteler. Parası olan hafta sonları çevre illeri gezer. Pikniğe falan giderler.
netfiliz.
Ne sıkılması ya, her günümüz vizontele filmi gibi :) şaka bi yana özlüyoruz, konser, festival, tiyatro, sinema hatta avmleri bile.
küçük şehirde bulunduğum zamanda haftada bir devlet tiyatrosu olurdu, kaçırmamaya çalışırdım, bazen de sinema, çoğu zaman da arkadaşlarla dışarıda yemek, yürüyüş, sohbet, bazı akşamlar evde toplanmaca, beraber yemek hazırlama ve yeme, evde film vs.
geri kalan kısım evde geçiyordu.