Bugun farkli olan sey hislerimdeki degisiklikle birlikte bir taraftan sunuma devam ederken diger taraftan süper endişeye kapilip tolplantidan kacmak istememdi. Kafamda toplantiyi kusura bakmayin devam edemeyecegim deyip sonlandirmak dusunceleri falan geciyordu surekli. Velhasil 2 dk sonunda normale donup sunuma devam ettim ve toplantiyi guzel bir sekilde bitirdik.
Bu sene 2 kez cok stresli ve heyecanli oldugum zamanlarda yaklasik 1 hafta boyunca nefes darliklari yasadim. Bu gun de olay yasandiktan beri hafif nefes darligi yasiyorum. Anksiyete oldugunu dusunuyorum. Bugun yasadigimi da hafif bir panik atak olarak nitelendiriyorum.
Siz ne diyorsunuz? Ne yapmak gerekir ve nasil asilabilir bu problemler?
Tesekkurler.
Merhaba,
Bir psikologla görüşebilirsiniz. Endişe bozukluğu belirtilerini çağrıştırıyor, bir uzmanın tanı koyması hayatınızı kolaylaştıracaktır.
Kolaylıklar..
Anksiyete benziyor, evet. Psikoloğa gidiniz.
bence çok normal.
ben de genelde çok kalanbalık gruplara sunum yaparım, ders anlatırım. genelde de şen şakrak birisiyimdir anlatımlarda.
ama bazen misal diyelim ki, grup içinde etkilendiğim bir bayan varsa veya ne bileyim patron oradaysa veya kafamda daha önce çözemediğim herhangi bir problem varsa, bir takılma olabiliyor. bazen kendime diyorum: "lan dünyanın kaç yerinde sunum yaptın, binlerce kişiye toplamda konuşma yapmışsındır. noluyo amk?" gelgelelim oluyo bişeler. ben bu nedenle gerileceğimi düşündüğüm, hissettiğim toplantılarda dua okurum (ayetel kürsi misal) biraz daha rahat hissetmemi sağlıyor.
ha aklıma geldi: temmuzda danimarka'da bi sunum yaptım. yani şöyle düşün her şeyi kendim yapmışım. kafamda sunum planım var, slaylarım güzel. şekil şemal yerinde. ama öğlen arası bi çinliyle konuştum. biraz canım sıkıldı. biraz da yemek sonrasıydı. ne bileyim böyle kafam tuhaflaştı. sunuma girdim iyiydi. sonra "amaaan deyip koyverdim" kendim bile şaşırdım. bi süre sonra kimsenin suratına bakmamaya başladım. insan kendine engel koyuyo, bir salakça ama bana hep bir çeşit savunma mekanizması gibi geliyo.