Sizin babanınızın kuzeninin oğlu..
Bu şahsiyet hala bize göre akraba (kuzen gibi falan) statüsünde midir? Yani, siz "kuzenim yaa" diye mi düşünürsünüz bu kişiyi o minvalde akraba yakınlığı duyar mısınız yoksa artık bağınız olmadığı başka bir insan/arakadaş falan diye mi değerlendirirsiniz ilk başta?
not: isminden başka bir şeyini bilmiyorsunuz daha önce görüşmemişsiniz.
kendi düşüncem otobüste yanımda oturan vatandaştan farksız kişi.
Akrabadir. Bizde böyle
Net kuzen, birinci derece kuzenden farksız.
Not'a edit: Öyle bir şey yok, bazı ikinci derece kuzenlerimi direkt kuzenlerimden daha fazla görerek büyüdüm, daha çok severim. Bir de aile yapısı gereği akraba evliliği 7-8 nesle kadar akıldan geçirilmesi teklif dahi edilemez olduğundan hepsini kardeş sayarım. Başka ülkede doğup büyüyenler var, onlarla da tatilde şurada burada görüşürüm, yine kuzen statüsündedir.
Bir edit daha: Babannemin bir kuzeninin torunu (yani üçüncü nesil kuzenim) benim en eski ve en yakın arkadaşım, beni birine "uzaktan akraba" diye tanıtsa hakaret sayarım resmen. Bu seviyedeki bütün akrabalarımı bu kadar tanımıyorum ama fark etmez, bir yerde denk gelsek yine akrabadır, bu sefer "uzaktan kuzen" olabilir belki. :)
valla annemin kuzeninin oğlu benim için kuzen. en canım ciğerim ama diğer taraftan amcamın çocuklarını görmek dahi istemiyorum.
sevgi ve yakınlığa bağlı
"uzaktan kuzenim" diyorum ben ya da uzak akraba işte.
hiç görmediğin, bilmediğin bir insansa ailesiyle filan da bir iletişimin olmadıysa senin için herhangi bir insan olabilir.
benim ailem kalabalık yüzlerce kuzenim var (doğrudan kuzen 70 tane filan onların çocukları 100den fazla oldu galiba keza çocuklarının da çocukları oldu) babam ve annem zaten kuzen olduğu için (ve bunun gibi kuzenle evlenen tonla insan olduğu için) bazı kuzenleri ortak, bu biraz sayıyı zaltıyor :P, babamı kuzenin çocuğu kaç kişi vardır bilmiyorum.
bir kısmıyla kaç senelik mazim var,annesinin elinden yemek yemiş, çocukken arkdaşlık etmişim, sonra kopmuş da olsak bir sıcaklık var. köy aidiyeti var. ama şehir yaşamıyla ilgili çok az ortak anımız var.
bir kısmını ömrümde görmedim. ben sıcakkanlı bir insanım ama yine de uzak geliyor, ancak ortak ortamda belki yakınlık duyarım.
Valla biz birini akraba olarak gördük eve aldık istanbula göçünce, herif bi hafta sinop kalesinin dibindeki gömüden bahsedip tiksindirdi. Biraz kültür farkı olabiliyor, o kötü. Yoksa özünde iyiler.
kuzenim olur. tabii bu akraba ilişkileri, yakınlık uzaklıktan çok kişinin samimiyetine göre belirlenir.
bence de yakınlığa bağlı. benim kuzenin oğlan elimde büyüyor. çocuğum olursa bayağı yakın olacaklardır. kuzen gibi hisseder onlar da.
Kuzendir bizde. Hepsi hem de.
kuzendir, evlenilmez
bu gavurların ikinci dereceden kuzen dediği olay oluyo sanırım, yalnız şu an fark ettim hiç bu sıfatta biriyle tanışmadım şu ana kadar, yani annemin babamın kuzenleri var çocukları da var onların ve arada facete falan resimlerini gördüm ama hiç onlardan biriyle tanışmadım, ki benim için kuzen olmaz o uzaktan akraba olur ki benim için çok da önemli değil. amca-teyze-dayı-hala dörtlüsünü bile max yılda bir kez gören insanım
Babamın da annemin de kuzenlerini bile tanımıyorum desem yeridir (bir iki tanesinin adını biliyorum sadece), kuzenlerinin çocukları hakkında ise zerre fikrim yok.
Dolayısıyla net yabancı. Tanışsam bile hiçbir yakınlık duymam.
Bizde tanısan da tanımasan da kuzendir/akrabadır.
Zaten hepsini de bi şekilde tanır kardeş gibi büyürüz biz.
Teknik olarak uzaktan akrabadır. Ama kuzenim falan da degildir.
o insanlar benim için öz kuzenimden daha yakın.
akraba olarak görmüyorum. hiç tanımadığım insan gibi de görmüyorum. tanıdık statüsünde bende.
daha önce görüp görmemem tanıdık sıfatını değiştirmez.
bizde öz kuzenden farksızdır ama biz kuzen kelimesini kullanmayız, amca oğlu-amca kızı, teyze oğlu-teyze kızı diye kullanırız. öz be öz kardeşler gibiyiz hatta
not: aile bağlarımız güçlü
benim için neredeyse ismini bilsem de bayramdan bayrama görsem de arkabalarımın %80i bu şekilde açıkçası. otobüste yanımda oturan vatandaştan farksız. bağ kurmuyorum, özlemiyorum, aramıyorum (asla), zorunda kalmadıkça görüşmüyorum. hatta hiç tanımadığım insanın şansı daha yüksek: the benefit of the doubt
edit: hee geri kalan %20lik kesim de illa kuzen, amca, dayı olacak diye bir şey yok. mesela kuzenimin eşini, kuzenimden daha çok severim, sayarım vs. kan bağı pek bağlamıyor yani.
Geleneksel olarak 7 göbeğe kadar kan bağının olduğu herkes akraban zaten, ben de kişisel olarak akrabam olarak görürüm. Hatta bizim ailede ikinci üçüncü evliliğini yapan, o evlilik vasıtasıyla aileye dahil olan ama kan bağı olmayan insanlar da var. Onları da akraba olarak görüyoruz. Akrabalık cinsel yolla sirayet eden bir durum ne yazık ki kaçış yok.
Babamın kuzenlerinin çocuklarından sadece 1 tanesini tanıyorum. Onu da 2 kez falan gördüm sanırım. Şimdi görsem tanımam, tanımadığım herhangi bir insandan farksız benim için.
18 yaşındayken annemin bir kuzeninin kızını görmüştüm ilk defa. Yaşlarımız falan yakın diye sevmiştim kızı ama sadece birkaç defa gördüm onu da. Öyle kaldı o da sonra.
Ben kendi kuzenlerime bile bir his beslemiyorum açıkçası sırf arada akrabalık var diye. Arayıp sormak, görüşmek falan da gelmez hiç aklıma. Anne/baba kuzenleri de öyle benim için. Zaten %90'ını falan tanımam ve tanısam da muhtemelen o günde kalır bütün ilişkimiz.
kuzeninizin çocuğuna çocuğunuz sıradan bir vatandaş gibi davransa normal karşılayacaksınız sıkıntı yok:/
ha ben ağzını yüzünü dağıtırım öyle çocuğun.eldivenle severim.