hislerime güvenip ona göre davranıyorum. pek yanılmadım çünkü, eninde sonunda gerçek çıkıyor o şüpheler.
reel verilere ve ihtimallere göre hareket ediyorum.
beni çok anlamsız ve zor durumda bırakmayacaksa şüphelerime göre davranıyorum. bi nevi kendimi korumaya alıyorum. çok yakın bi arkadaşıma güvenimi kaybettim ve ondan uzaklaştım, pişman değilim.
@nathanieltroy, şüpheler çıkacak derken de kafayı sıyırma aşamasına gelebiliyorsun ama.
@zgrydn'nin dediği gibi reel verilere göre düşünüp hareket etmek daha akıllıca.
ben de şüphe de bir köşede dursun dersem benim tüm hayatımı kaplayabiliyor. şüpheyle oturup şüpheyle kalkabiliyorum. tehlikeli.
x kişisinden şüpheleniyorsam (atıyorum başka birine bir sırrımı söylediğinden mesela) gidip açık açık soruyorum. lafı hiç dolandırmadan. genelde cevap hep "vallahi de ben söylemedim" oluyor. ben de peki diyip o şüpheden kurtuluyorum. ama sonra bir daha o kişiye çok ciddi bir sırrımı söylemiyorum mesela. ya da şüphelendiğim şey her neyse daha dikkatli oluyorum. bölyece hem x kişisi eğer gerçekten sırrımı söylemişse benim bunu tahmin ettiğimi anlıyor yani salak yerine konmamış oluyorum, eğer söylememişse de zaten x kişisiyle ilişkimi aynı seviyede sürdürmeye devam ettiğim için hiç problem çıkmıyor.
ortalama sağlıklı insan ise şüphe boş yere oluşmaz. hatta insanlar doğalında şüphelenmemeye eğilimlidir. özetle şüphe varsa %90 altında bir şey çıkar.