Arap harfli mertinleri, Osmanlıca eserleri kast ediyorum.
Çalıştığım metinde kere, keten, ama, hamam vb. aslında ikiz ünsüz olan kelimelerde, aynı kelime için şedde işareti bazen konmuş bazen konmamış. Bu durumda işaretin konmasına göre mi transkribe edeceğim. Yani mesela bazen "ama", bazen "ammâ" mı yazacağım?
Transkripsiyon bu, transliterasyon değil sonuçta, söyleyişi esas almak lazım. Adam bazen "ama" bazen "ammâ" mı diyor acaba? Yoksa hep "ammâ" diyor da şeddeyi bazen koymuyor mu? O halde "tevellüd" kelimesine şedde koymadıysa "tevelüd" mü okuyacağım?
Böylesi bir kafa karışıklığı var bende. Gerçek bilimsel yaklaşım ne olmalı? Bunu tez savunmasında nasıl anlatabilirim?
Çalıştığım metinde kere, keten, ama, hamam vb. aslında ikiz ünsüz olan kelimelerde, aynı kelime için şedde işareti bazen konmuş bazen konmamış. Bu durumda işaretin konmasına göre mi transkribe edeceğim. Yani mesela bazen "ama", bazen "ammâ" mı yazacağım?
Transkripsiyon bu, transliterasyon değil sonuçta, söyleyişi esas almak lazım. Adam bazen "ama" bazen "ammâ" mı diyor acaba? Yoksa hep "ammâ" diyor da şeddeyi bazen koymuyor mu? O halde "tevellüd" kelimesine şedde koymadıysa "tevelüd" mü okuyacağım?
Böylesi bir kafa karışıklığı var bende. Gerçek bilimsel yaklaşım ne olmalı? Bunu tez savunmasında nasıl anlatabilirim?
hep "amma" diyip bazen seddeyi koymuyor, cünkü sedde koymak sart degil. koymadiysa bile "amma" diye transkribe etmek gerekiyor, cünkü kelimenin asli bu.
transkripsiyon alfabesini koyulan önsözde buna dikkat cekilebilir, ben böyle böyle yapmayi uygun gördüm diye.
ha kelime beyt icinde geciyorsa ve vezin bize onun seddesiz okundugunu söylüyorsa bunu da dipnotla belirtirim.
shi aila
1