Ekşi Duyuru

Evlenirken birbirini çok seven imajı çizenlerle daha çok mantık ağırlıklı evlenenler evlilik hayatlarının ileriki yıllarında aynı çizgi de buluşuyorlar mı sizce ? Yoksa çok severek mi evlenmek lazım sorumun özü bu.
Bu soruyu niye sorduğumu da açıklayayım daha net olması açısından.
30 yaşındayım. Yakın çevreden bir kızla tanıştım yaklaşık 2 yıl önce. ilk önce pek olmaz gözüyle baktım. Sonradan mantıklı gelmeye başladı ısındım kıza. O zaten ben senin tamam demene bakıyorum mesajı veriyordu. Gel zaman git zaman ben başkalarıyla birlikte oldum onunla da konuştum bir yandan. Sonradan baktım ki o kız dışında herkesle takılma kafasındayım. E o zaman bu kızla evleneyim kafasına geldim. Bunu da açıkladım kıza o zaten dediğim gibi hazırdı. Kız çok uyumlu ben de esasen uyumlu biriyim. Kıza görsel olarak çok yanıp bitmiyorum genel olarak beğenim var.
Niye bu kız peki hani net olması bakımından onu da söyleyeyim
1- Kızla aynı ilin aynı ilçesindeyiz. Benim ailem köyde yaşıyor o öyle köye filan ziyarete gidemem diyecek tarzda bi kız değil o açıdan içime siniyor.
2-Kız da ben de öğretmeniz aynı meslekten olması da benim içime siniyor.
3- Ailenin tek kızı ve zenginlik göreceli gerçi ama bence zengin 15 milyonluk sırf gayrimenkulleri var yani tabi kızın değil ailesinin. Babası düğün hediyesi olarak bi dükkan hediye edecekmiş mesela akmasa da damlıyor :)
4-Babam yeni vefat etti sayılır. Annem de beni evlendirmek istiyor onu mutlu etmek istiyorum. Abim var o evlendi. Bizim aile de maddi açıdan fena sayılmaz annem öyle dünürlerini de kendi gibi durumu iyi olsun istiyor. Abimde gerçekleşmedi o durum. Ben de gerçekleşecek gibi o yüzden destekliyor. Annemi mutlu görmek bi de babamı kaybettikten sonra beni de mutlu ediyor şimdilik
Olumsuz yönleri de açıklayayım netlik olsun
Kız kapalı ben çok dikkat etmiyorum açıkçası ama toplumsal açıdan akpli olarak görülmek istemiyorum. Sanki kapalı biriyle evlenince akpli gözükücem öyle etiketlenicem diye çekiniyorum. Kıza söyledim pek dindar olmadığımı ve akp zihniyetindeyse birlikte olamayacağımızı yok dedi. Dini kalıpları yok yani. Zaten Ege’nin baya turistik rahat bi yerinde yaşıyoruz. Onun da etkisi vardır illa ki.
Sözün özü olaya ben biraz mantıksal bakıyorum. 30 yaşıma geldim pek aşık da olamadım açıkçası belki de yapım bu. Sevip sevdiğim tarafından sevilmeyi çok istedim. Ama olmadı bu yaşıma kadar. Sevdiğimi sandığım kişiyle sevgili olduktan sonra bu değilmiş ya hissine de çok kapıldım. Velhasıl öyle hissi olarak sevdiğim kişi tarafından çok sevilip de ne olursa olsun ben evleniyorum gibi bi kafa yaşayamadım. Bundan sonra da pek yaşayacağımı düşünmüyorum. Çünkü benim kafa yapım öyle bir aşka gelmiyor gibi. Onun için aşkı aramaktan ziyade düzenimi kurayım kafasındayım.
Evliler evlilik tecrübesini uzunca yaşamış olanlar acaba bu anlattıklarımı nasıl değerlendirirler.
Merak ettiğim soruyu aslında en başta sordum. Bazı çiftler birbirini çok severek evleniyor. Bazı çiftler benim gibi biraz da mantıksal tarafı ağır basarak evleniyor. Bu iki tarz evlilik ileri de aynı hikayeye bağlanıyor mu ? Şu da bir gerçek bence insanlar birbirini ne kadar severse sevsin bir süre sonra artık o sevgi alışkanlığa dönüp ilerliyor. Evliliğin ilk yıllarında sürekli birbimizi çok seviyoruz içerikli hikaye atanlar artık birkaç yıl içinde beraber hikaye atmaz hale gelebiliyor. Olay sanki sonradan artık biraz daha mantıksala dönüyor gibi. Ben de sevmiyor değilim tabi bu arada sadece mantığım sevgimden daha yoğun.. Samimi cevaplara ihtiyacım var. Şimdiden teşekkür ederim..

Bugün ne yapacaksınız?

ve atıyorum ayda min 50 bin tl geliriniz oldu. bu 50 bin tl'yi nasıl harcardınız, yatırım yapar mıydınız, nasıl değerlendirirdiniz?

Kız arkadaşımla ailelerimizi tanıştıracağız. Tanışma onların evinde olacak. Giderken tatlı falan alacağım ama çiçek falan da götürmek gerekir mi?

tanidiginiz var mi?

ikidir ayni ruyayi goruyorum. bu sabah da kalktim oh be ruyaymis dedim.
ilk ruyamda hamileydim ama aldirma sansim vardi. bu ruyayi belki 6 ay 1 sene once gordum pek hatirlamiyorum zamani ama ruyayi hatirliyorum.

dunku ruyada ise sure gecmis. aglaya aglaya doktor ariyordum hamilelikten "kurtulmak" icin. bu sefer cevremdekiler ikna etmeye calisiyorlardi bir de. herhalde mutlu bir iliskim vardi. ona ragmen umutsuzca doktor ariyordum. uyaninca garip bir rahatlama geldi ustume. sonra dusundum ben cocuk sahibi olmaya karsi degilim ki. ruyamda anne olmak beni niye korkutuyor bu kadar. (ek soru: ruya tabirinden anlayan var midir aramizda?) anne olmak icin de hic olup bitmiyorum bu arada. olursa olur diyordum.
simdi dusunuyorum. cok fena bir pismanlik olabilir benim icin belki de. atamazsin satamazsin sonucta.

yabanci kaynaklarda pisman anneler var. ne derecedeler bilmiyorum.
ama turkiyede var mi acaba. toplum olarak dislariz ya boyle birini o yuzden tanidiginiz var mi. bu pismanlik geciyor mu sonra. nasil bir hayat yasiyorlar bu anneler.

eşim annesini babasını kaybetti ne yazikki. ikisini de bikaç yıl aralıkla. biz de yaklaşık 1 senedir evliyiz, eşim son dönem hep aynı rüyayı görüyor. annesi ve babası rüyasında kavga ediyor. rüyada bir neden yok, sadece fiziksel şiddete varan bir kavga goruyor. geçmişte annesi babasi arasi da birbirlerine aşık olsalar da kavgalı bir süreç de olmuş onu etkileyen. neyse sonuç olarak bize bu rüyanın psikanalizini ya da tabir mi dersiniz, yorumlayacak olan var mı? teşekkürler

Psikoloji olsun kişisel gelişim olsun sürekli keşfette çıkıyor. Doğan cüceloğlunu çok severim önemli olan kendini tanımak diyor. Kendini tanımaktan anlamamız gereken şey nedir?

Mesela zaaflarımızı bilmemiz mi? Nelerin bizi etkilediğini bilmek mi? yoksa neden etkilediğini bilmek mi? Örneğin; iş değişikliği yapmaya karar verdiğiniz ama mobbinge dayanamayacağınızı önceki işlerinizden dolayı biliyorsunuz? veya kafanız rahat değilken kendinizi işe veremeyeceğinizi... Bunun gibi bir şeyse kendini tanımak demek nelerden hoşlandığını veya nefret ettiği bilmek midir?

Yoksa neyi neden sevdiğini veya neden nefret ettiğini kısacası neyi neden yaptığımızı bilmemiz midir?

Kendini sevmekte mesela; Bazı fotoğraflarımı seviyorum, ama bazı çekilen fotoğraflarımda bana göre kusurlu gözüken kısımlar canımı sıkıyor. Bu benim kendimi sevmediğim anlamına mı gelir?

Nedir bu tanımlar

Sevgili okur, şimdi sana bir durumdan bahsedeceğim.

Ben herkes tarafından sevilen, saygılı, efendi, kötü alışkanlığı bulunmayan, çalışkan, sosyal, girişken biriyim.

Bunu söyleyen başkaları. Öve öve bitiremiyorlar beni. İdeal bir evlat, eş vs. yim.

Fakat bir sorun var.

Ben insanlardan yeterince ilgi göremiyorum. Yani ben böyle mükemmel ise yada iyi biri isem, insanlar beni sevmeli ve benimle iletişimde kalmalılar bence.

Bahsettiğim şey, bir insan sadece benimle ilgilensin gibi değil, umarım anlatmayı başarırım.

Ben istiyorum ki bu beni öven onlarca farklı çevre ve ortamdan insanlar beni arasın, bana bişey sorsunlar, bir yere çağırsınlar istiyorum.

Ama kimse benimle iletişimde olmuyor.

Ben şimdi mesaj atayım, çok şükür cevap yazarlar. Ama durup dururken kimse bana ulaşmaz, halimi hatırımı sormaz, muhabbet etmez.

Telefonum yeri gelir hiç çalmaz, mesaj atan olmaz, arayan zaten çok zor.
İnstgramda bakıyorum arkadaşlar toplanıyorlar bişeyler yapıyorlar filan, görünce çok kıskanıyorum. İstiyorum ki "hadi top secret gel kahve içelim" desin biri ama yok.

Ben çağırdım bir geldiler iki geldiler sonra bahaneler buldular.

Farklı insanlarla farklı çevrelerle denedim. İş, okul, mahalle vs.
Farklı kültürel çevreler, farklı maddi çevreler yahu her varyasyonu denedim.

Sohbetin sarmıyor deseniz yahu hiç kimse ile mi sarmıyor. Yok mu şu hayatta bir ortak noktamız olan erkek/kadın?

Sizce neden böyle oluyor? Tipim mi itici, konuşmam mı?

----------------------------

Özet geç diyenlerin okumasına gerek olmayan Örnekler;

Bir sanat etkinliğinden bir arkadaşım ilk defa benden yardım istedi. Buluşup konuşmak ve çalışmak istedi. Öyle hoşuma gitti ki. Onun için işten izin aldım. Koşa koşa dediği vakitten 30 dk önce anlaştığımız yere gittim. Gece yarısına kadar onu çalıştırdım. Ertesi gün benim çalıştırmam sayesinde başarılı oldu. Bana uzaktan bir teşekkür etti. Ve konu kapandı.

Bir başka arkadaşım; onunla konuşmayı sohbet etmeyi çok seviyorum. Fakat benimle iletişimde kalma süresi max 1 dk. Sonra ya yanımdan ayrılıyor başka bişeye odaklanıyor yada başka biriyle konuşmaya başlıyor. Bu bana çok kötü hissettiriyor.

Bir başka arkadaşımla bowling hakkında konuşurken birlikte oynayalım mı diye teklif ettim. Çok memnun oldu, süper olur filan dedi. Sonra bugün yarın diye sürekli erteledi 3 aydır filan duruyor o konu, oynayamadık.

Küçükken kuzenlerimle anlaşıp ertesi gün için planlar yapardık gezip dolaşmak için. Genellikle ben uyanmadan toplanıp giderler beni hep bırakırlardı.
------------------------------------------

Aldatır mısınız?
Bunu sormaktaki amacım %kaç aldatmıyor öğrenmek

Partnerinizin en yakın arkadaşıyla yurtdışında bir hafta tatile gitmesine nasıl bakarsanız? Cinsiyetleri belirterek cevap verebilirseniz mutlu olurum.
Şahsım sevgili aşamasında sıkıntı olmaz diye düşünürken evlilikte olmaması gerektiğini düşünüyorum.26e

anket ve soru başlıktadır :)
ek olarak ne tarz kahve içtiğinizi de yazabilirsiniz.

birisiyle tanışıyorum, ilk başlarda hiçbir problem yaşamıyorum o kişi ile. ne zaman iş yakınlaşmaya giriyor, bir şeyler paylaşıyoruz o zaman hiç olmadığım kişi haline dönüyorum. normalde o kişiyi çok sevebiliyorum ama bazı günler geliyor her yaptığı şey gözüme batıyor, bazen hiç konuşasım gelmiyor bazen de sabahlara kadar onunla konuşmak istiyorum. içimde inanılmaz bir sevgi patlaması oluyor. gözüme dünyanın en güzel kadını olarak gelebiliyor. ama gelin görün ki bazı günler durduk yere soğuyorum, konuşmak istemiyorum. verdiğim cevaplar onu soğutabiliyor.

neticede yaptığım davranışlar, aldığım kararlar sonucu o kişiyi kendimden uzaklaştırmayı başarıyorum. kendimi ilk başlarda iyi hissediyorum sonra çok kötü şekilde pişmanlık duyuyorum. ben böyle birisi değildim, karşımdaki kişiye karşı neden böyle davrandım diyerek içten içe kendimi bitiriyorum. özür dilesem de bir fayda etmiyor.

artık insanlardan iyice soyutlanmış gibiyim. ilişki kurmaya korkar oldum. ailem evlenmem gerektiğini söylüyor ama ben insanlarla yakın ilişkiler kurmaya korkar hale geldim. birisinin daha kalbini kırıp, pişmanlık duymak istemiyorum.

özellikle son yaşadığım olaydan sonra inanılmaz üzgünüm. ne yapacağımı bilemez haldeyim.

Sb

Evet soru başlıkta. Birine kaç saat ulaşamayınca (o kişinin telefonu kapalıysa) panik olursunuz? Veya kaç saat olunca panik olunmalı sizce?

Konum: İstanbul (trafik vs hesaba katılması için belirtiyorum)

Lütfen önce videoyu izleyin sonra sorunun devamını okuyun.

www.instagram.com

*****

*****

*****

*****

*****

Bu video bende çok garip bir his uyandırdı. Başta komik geldi gülmeye başladım ama izledikçe histerik bir gülmeye dönüştü ve gözlerim yaşardı afgjakfj

Niye böyle oldu peki açıklar mısınız? Sizi etkiledi mi? Evetse nasıl etkiledi?

Asla inandığım şeyler değildir.
Dün bir arkadaşımın zorlamasıyla baktırmış bulundum. Kadın o kadar spesifik detaylar verdi ki ben şok oldum hatta hıçkırıklara boğularak ağladım.

Çocukluğumdan bazı detaylar verdi. Hatta çocuğuma koymak istediğim ismi söyledi. Ben orada koptum. O ismi bilmesine imkan yok. O isteğimi bilen tek kişi var. Onun da bu kadınla alakası yok.

Bu nasıl oluyor Allah için biri açıklasın. Bunları bildiyse gelecek tahminleri de tutacak mı yani :/:/

Yarın açıklanacak sonucu bekleyen umudu olan var mı?

Bugün 2 kız, 2 erkek öğlen yemeği yedik. İş yerine yürüme mesafesinde. Erkeklerden bir tanesi benim sevgili adayım. Hepimiz arkadaşız. Çıkarken diğer kız ve erkek önden yürüyorlardı. Benim aday ellerini yıkamaya girdi. Ben de onu bekledim. Çıkarken bana baktı ama yürümeye devam etti. Onlara yetişmek için resmen koştu. Ben de öylece kalakaldım arkada. Arkadan yavaş yürüyorum. Acaba beni görmedi mi diye düşünürken bi de kafasını çevirip baktı ve hıZlı yürümeye devam etti.

Sonra ben de başlarım yaa diye gittim tuvalete girdim. Böyle zavallı duruma düşeceğime onlar gitsin bari ben de tuvalette vakit geçireyim dedim. Sonra telefonum çaldı sevgili adayı arıyor. Nerdesin falan dedi. Dedim tuvaletteyim, e seni bekliyoruz dedi. Ben de aaa yazık canım günahımı aldım deyip hıZlıca çıktım ama kapının önünde falan değiller, beni falan beklemiyorlar. İş yerine kdar yürüdüm. Diğer erkek binaya girmiş, diğer kızla benim aday kızın arabasının başında konuşuyor. Kız da evine gidecekmiş. Ben de aşırı gıcık oldum haliyle. Beni aramasının sebebi de sırf o kıZla onu konuşurken göreceğim diyeydi bence. E ben seni aradım ya falan diyecekti aklınca uyanık.

Ben bozuldum haliyle o da anladı. Biraz konuşalım dedi ben de bakarız dedim sonra gitmedim gerek yok dedim, itici geldi olay. İşte çok darlanmış da kuzeninin ölüm yıl dönümüymüş, işle ilgili kafasında bir aürü şey varmış, babası hastaymış falan filan. Alakasız şeyler saydı. Şimdi de arıyor hiç bişey olmamış gibi ama konuşasım gelmiyor.

Sizce ben mi abartıyorum? Paranoyaklık mı? Kendimi kötü hissettim. Sizce yanlış mı düşünüyorum. Ne yapayım?

Real madridli karim benzema ve bunun esprisi tivitlerden ya da yeni evli gelinler hesaplarından bahsetmiyorum :)

Evli olmayanlar, gençlerin sevgililerinden karım kocam diye bahsetmelerini merak ettim, acaba önceden lubunlar arasında kullanılan bir jargondu oradan genele mi yayıldı ?

Yanında durunca kötü hissettiğiniz, gerildiğiniz kişiler için mi bu ifade kullanılıyor? Çevrenizde hiç var mı?

En son başımdan geçen bir gönül işinden sonra, bi çok şeyden korkar oldum ve içime kapandım. (Gönül işi olumsuz sonuçlandı, bu kısmı biraz detaylandırmalıyım, beni "ghosting" yaparak reddetti diyebilirim. Yani beni takmadı, umursamadı, mesajlarıma geç cevap verdi yada hiç vermedi. Ve onunla konuşmama kararı aldık. Ama bu yaşadıklarımdan dolayı resmen bu cevap alamama, umursanmama konusunda hastalık seviyesine geldim.)

Bu "bi çok şey";
Bir whatsapp grubunda mesajımın görülüp bana cevap verilmemesi,
Bir grupta beni dinlememeleri ve takmamaları,
Birinin bana geç yazması/dönmesi/telefonumu açmaması,

Bu şeyler beni çok üzüyor ve olumsuz etkiliyor. Gün boyunca aklıma takılıyor. Bana cevap verdiklerinde ise rahatlıyorum.

Bu sebeple artık gruplara yazmıyorum, bana görüldü atabilecek kişilere yazmıyorum olabildiğince herkesle iletişimim minimuma indirdim.

Sizce bunu nasıl atlatabilirim?
(Umarım derdimi anlatabilmişimdir)

çevrenizin aşk ve iş (maaş, terfi, iş ortamı arkadaşlığı vs) sohbetlerini dinlerken nötr müsünüz yoksa bir yerden sonra rahatsız oluyor musunuz. çok sık tekrar edilince ben iş nispete dönüyor gibi algılayıp çok yakınım bile olsa soğuyorum ve çok yorum yapmamaya başlıyorum. çünkü doğal olarak bi eksiklik hissediyorum bunlar hayatımda olmayınca. ben mesela böyle konularda daha ince düşünceli davranırım. karşımdaki kişi mutsuzsa veya hayatında yolunda gitmeyen şeyler varsa mutluluklarımdan yoğunluklarımdan çok bahsetmem. aşırı alınganlık da diyebilirsiniz çok normal insani bir duygu da diyebilirsiniz ama böyle konularda tavrınızı tepkinizi veya bakış açınızı merak ettim.

merhaba, kuzenimle kavga ettik ve farklı görüşler almak için olayı anlatıp sormak istiyorum. şimdiden teşekkürler.

ben almanya'da yaşıyorum, 4 yaş ufak kuzenim(26) ben istanbul'a ziyarete gelmeden bana

"bohr abi arabanın hoparlörü problem yapıyor ama burdan alırsam pahalıya geliyor oradan ikinci el buldum alıp getirir misin, ben sana gelince parasını vereceğim"

dedi. 25 euro tuttu. sonra istanbul'a gittim verdim, yine "ben sana veririm" dedi. dedim ki tamam o zaman anneme verirsin.

aradan 2-3 ay falan geçti, ben anneme söyledim, bana bir şey vermedi dedi. ben bu noktada enayi yerine konduğumu düşündüm, para ciddi olarak umrumda bile değildi (ki aslında 400 lira da az para değil). sonra buna yazdım. bana verdiği yanıt şuydu:

"sen onu hediye edersin diye düşünmüştüm". sonra ben "hediye alsaydım zaten söylerdim ama sen vereceğim demiştin" dediğimde "sen hediye alsaydın da parasını isterdin demek ki" gibi bir yanıt verdi.

sonra "ben sana abd'den x getirdiğimde parasını mı istedim" diye sordum ve o da "ben de seni havalimanından aldım benzin harcadım onu söylüyor muyum" diye çıkıştı. (mesafe maltepe-sabiha gökçen arası bu arada)

sonra diğer kuzenim gelip "25 euro için kavga etmeyin parayı ben veririm" gibi bir şey söyledi. kafayı yiyeceğim çünkü kendisine birkaç yıl önce 50 dolara yakın borç verdim ve adam bunca zaman konusunu bile açmadı gelmiş bana 25 euro verip kuzenimle aramı yapacak :D

neyse, ben bu asalakla iletişimi kestim fakat diğer kuzenimin olayı para sanması beni acaba dışarıdan öyle mi görünüyor diye bir şüpheye düşürdü. yanlış bir şey mi yaptım ben?

edit: kuzenimi tanıtayım biraz daha açık olsun. her sene iphone değiştirir, emekli babasına ödetir. sizi gezdireceğim diye zar zor araba aldırır, teyzesine bile götürmez. 300-400 liralık boxer alacak kadar lüks yaşar ama eve yemek söyleyip kız arkadaşına ödetir. sıfır abartı.

1 aydır hiç bakmadım ne yapıyor diye? Hesabını da sessize almıştım. Bayramda ne eğlenmiştir şimdi. Ne kadar ilginç bağımlılık gibi. Bakıcam görücem yine hüzünlenicem veya hiç görmek istemeyeceğim şekilde aklıma girecek. Sanki ondan haberim olsa ne olacak. Yine aynı mekanda olduktan sonra. Kendimi onunla kıyaslamak tan da yoruldum.

Ama son kez baksam mı bayramı nasıl geçiyor diye?

Edit: Destekleriniz için teşekkür ederim. Değer verdiğim kadar değer görmediğimi farkettim ve iletişimi dengelemeye çalışıyorum. Bu süreçte yine üzülen de ben olacağım :(

Vallaha yıllarca gelin, kaynana duyarız ya, nazar değmesin ama benimkiler vallaha zor bulunur tür gibi.
Eşim Fransız.
Ailem şu an bizde ziyarette.
Son haftalar şöyle geçiyor;
-Annemin duolingo'dan ingilizce çalışıp eşime "are you going to drink turkish coffee" ya da "good morning" falan demesi.
-Annemin eşime kazak, hırka, t-shirt falan örmesi (baya da güzel yapıyor ya), sonra eşime örgü öğretmesi
-Zaten eşim mantı, dolma, sarma, beyti kebabı vs her şeyi yapmayı öğrendi. Akıllarına gelen başka şeyleri de öğretiyorlar (şehriye çorbası, tarhana çorbası vs)
-Gün içinde Türkçe dublaj İngilizce altyazı the office izliyorlar, annem "ay bu dvayt beni bitiriyor ya, bu maykil'a da üzülüyorum" falan diyor.
-aksam 5 gibi annemin "cocktail time" demesi, eşimle oturup cin, karamelli baileys vs icmeleri
-annemin arada sırada eşime sarılıp "canım kızım" vs demesi. Gecen karnı ağrıdı, annem oturup baktı. Vallaha esim "ya sen bütün hayatını böyle mi geçirdin bu nasıl bir lüks resmen hayvan gibi anne hissi var ben hayatımda kendi annem tarafından bile böyle sevilmedim" dedi. Zamanında nikaha gelen ve annesiyle arası iyi olmayan bir arkadaşa da annem böyle güzelce sarilirdi zaten, kız son günü anneme size tekrar sarilabilir miyim kendimi iyi hissediyorum demişti.
-esim "ailen gidecek diye üzülüyorum sen niye uzulmuyorsun ya" falan diyor, ne bileyim bana normal geliyor sanki ama onun aile yapısı böyle değil ondan belki.

Neyse işte, vallaha çok alakasız bir ilişki var resmen. Etrafımda da pek yok böyle bir benimkiler bu kadar iyi. Vallaha geçen kalburabasti yaptilar beraber, bugün de nam nam gömdüler.
Mutlu ediyor tabi insanı, var mı sizde de böyle örnekler?
Ben de kayinpeder ile iyiyimdir de bu kadar değil tabi.

nasıl anlatacağımı bilmiyorum açıkçası. daha önceden bir çok ilk buluşma deneyimi olan bir erkek kişisi olarak, bambaşka bir boyutta olarak değerlendirdim. kendisiyle bir haftadır sosyal medyadan yazışıyorduk. neşeli, çok sevimli ve pozitif gözüküyordu. çok hoş biri de güzellik bağlamında. bugün kahve içmek için buluştuk. sevimli bir kahveci, benim de modum yüksekti açıkçası. nasıl desem, sürekli işinden ve bir takım gelişigüzel meselelerden konuşup durdu ama sürekli konuştu. resmen hiç konuşamadım. arada lafa girdim takılmaya çalıştım ama çok uzun konuşamadım çünkü hiç susmuyordu hani ne kendisini tanıtma ne benim hakkında da tanıma çabası gözlemleyemedim. ben de saldım ilk yarım saatten sonra. iki saat sonra da istersen kalkalım artık deyip teşekkür ederek güzelce ayrıldım yanından. yani sosyal mecrada neysem oydum aslında, daha önce de ilk buluşmaşlarımda çok güzel geri dönüşler almış biriyim. ama bu sefer nasıl böyle oldu, sosyal mecralarda nasıl gözlemleyemedim bu durumun sinyalini, anlamış değilim. hiç mesajlaşırken çok samimi olup da gerçek buluşmada bu kadar donuk ifadeli ve sürekli konuşan biriyle karşılaşmamıştım. tabi ne o yazmış geri dönüş vesaire ne de ben yazdım herhangi bir şey buluşmadan sonra. açıkçası biraz değişik hissettim, biraz mutsuz oldum eve gelince. oturdum tavanı izliyorum. yetiştirmem gereken bir de proje var odaklanamadım. bu olayı nasıl değerlendirebilirim, nasıl bardağa dolu tarafından bakabilirim, nasıl analiz yapmalıyım bilmiyorum. biraz içimi dökmek biraz da belki üzülme daha güzelini bulursun telkini almak istedim.

ilk 5-6 buluşma mesela

merhaba
yeni dikkatimi çeken birşey sormak istiyorum sizlere

dün 5 kız arkadaşıma mesaj attım, hepsi de çok ağır cevap verdi. plan yapmaya çalışıyordum. verim alamadım pek.

bana iki erkek arkadaşım yazdı. ben onlara hızlı cevap verdim. 5-10 dk chat yapıp bitirdik, iyi geceler dedik.

kızlar ile olan mesajlaşmalar hala havada duruyor.

bunlardan biri iş arkadaşım. işyerindeyken hızlı cevap veriyor

ben insanlar işini gücünü bıraksın benimle mesajlaşsın demiyorum ama bu kadar ağırdan almak size de tuhaf gelmedi mi? bu kız arkadaşlar erkeklerle de böyle mi konuşuyorlar onu merak ettim.

sorum beylere:
konuştuğunuz hanım başka gruplarda yazıp, online görünüp size cevap vermezse, ne düşünürsünüz? unuttu heralde vs hatırlatayım mı dersiniz? yoksa tepki mi verirsiniz? nasıl tepki verirsiniz?

not: benim cinsiyetim kadın

bahsettiğim tavır plana özgü değil, benimle bu şekilde mesajlaşıyorlar
ben de kadın olarak bana yazan kadın/erkek farketmez hızlı mesajlaşıyorum
geç yazan kadın arkadaşım daha önce olmamıştı, biraz garip geldi
ben onlara mecburiyetten yazdım
ama eğer fört ettiğim bir erkek bana bu şekilde yaparsa asla şansı yok. bence hiçbir erkeğin hiçbir kadınla yok. erkekler dünyasındaki durumu bilmiyorum o yüzden sordum.

Merhabalar

Bilmediğim için soruyorum, arkadaşımın ablası yeğenine çeyizlik yemek takımı almış, arkadaşımdan maddi destek istemiş bir kısmını onun karşılaması için. Yeğeni 20'li yaşlarında sanırım.

Hala bu şekilde çeyiz hazırlama var mı ülkemizde?

Selamlar;

Gitmeyi düşünüyor musunuz? Özellikle İstanbul dışından gitmeyi düşünen var mı? Kendi içinizde kar zarar şeysini nasıl yapmayı düşünüyorsunuz? Daha satışa çıkmadı ama ben çok kararsızım.

Çook çok sevdiğim bir grup ama İstanbul'da olacak olması, Passo'dan satışa çıkması, mevcut ekonomik kriz, ulaşım ve konser bileti, konaklama vs. düşününce öküz oturuyor içime.

Açtım şunu: youtu.be
Buruk bir şekilde çayımı içiyorum.

Gidecek misiniz? Gitmeyecek olanlar favori parçalarınızı yazabilirsiniz. Bir nevi dertleşiriz.

Teşekkürler.

Edit: O değil de burda www.eksiduyuru.com bir sn bile düşünmem demişim:D İnsan büyük konuşmaya görsün:D

Düğüne tam 60 gün var. Bayramda oleg cassiniden randevu aldım. Yetişir mi sizce? Herkes geç kalmışsın diyor. Mağazanın da olmaz satmıyoruz yetişmez deme ihtimali var mı acaba?

Nişana da 2 hafta kaldı ona da elbise almadım henüz. Biraz gevşek bir gelinim sanırım.

Nişan bozulduğunda altınları kız tarafı vermek istediğinde , erkek tarafı istemiyorum derse kız tarafı yinede iade etmeli mıdır yoksa o kabul etmedi diyip vermemeli midir?

Sevgilimin flörtöz davrandığını düşünüyorum. Fakat kendim mi abartıyorum yoksa gerçekten mi öyle anlayamıyorum çünkü olayları onun anlattığı kadarıyla biliyorum. İşyerinde bir veli ile 2 saat konuşması(konuşma içeriği kadının eski evliliği falan) fakat bana ben ne yapayım göndereyim mi kadını kapı dışarı demesi beni arada bıraktı.dediğine göre sürekli odadan çıkıp başka işlerle uğraşmış ama kadın gitmeyip beklemiş. Buna benzer birkaç olay daha yaşandı. Kısacası sevgilim ona asılan olduğunu fakat kendisinin bir tepki vermediğini dile getiriyor fakat ben tepkisizlik de bir tepkidir çünkü tepkisizliğin ilişkimize zarar veriyor dedim. Sizce abartıyor muyum?
5 aylık ilişki bu arada. Tip olarak eli yüzü düzgün biri, müdür konumunda, elbet asılan olabilir fakat ben kibarca terslenebileceğini düşünüyorum. Çünkü ben aynı durumda kalınca öyle yapıyorum.

10 küsür yıllık bi arkadaşım var kendisi doktor. Üniversite hayatı yoğun, yalnız ve pek durumu olmadığı için zor geçti. Bu süreçte telefonla haftada birkaç kere saatlerce görüşürdük derdini tasasını anlatır rahatlardı. Arada aynı şehirde rastlaşınca oturur sohbet ederdik vs.

Mesleğe atılınca rahat eder zannettim pek öyle olmadı. Meslektaşları kötü davrandı, mobbing uyguladı. Ben yine destek olmaya çalıştım, intiharı bile düşündüğünü söyledi aldım karşıma konuştum.

Gel zaman git zaman ben evlendim iki farklı şehirde düğün yaptım ikisine de gelmedi. Aynı şehirde olmamıza rağmen tebriğe de gelmedi. Hatta o sıra kız arkadaşı oldu sanırım ve iletişimi de kopardı. Açıkçası ben de kendimi bunca zaman kullanılmış hissettim. O zamandan beri de bir kez bayramda, bir kez de uzman olduğunu görünce tebrik ettim o zaman yazıştık.

Bugün mesaj atmış yaza evleniyormuş düğününe çağırıyor. Düğüne gider miydiniz? Gitseniz sembolik bir şey mi takardınız?

Bugün tanıdığım biri başka tanıdığım biriyle ilgili “annelik onu çok değiştirdi” dedi. Bi duraksadım bu cümleye. Ne bileyim çocuk onu değiştirdi, çocuk olunca karakteri/hayatı vb değişti gibi şekillerde de kurulmaz mı bu cümle?

Annelik onu değiştirdi cümlesi beni neden irite etmiştir ki? Arkadaşıma da söyledim çok garip bi cümle abi diye. Nesi garip dedi şimdi ona açıklama yapacağım
Tamam cümlede bişey yok, güZel de bi cümledir ama sizce de arasında nüans farkı yok mu? Bu nasıl açıklanır?

aileleri hiçbir suretle birlikteliğe dahil etmeden hayat arkadaşlığı yapmayı başarabilmiş, mümkünse "ünlü" olmayan tanıdıklarınız var mı? varsa nasıl yaşıyorlar? ailelere duyurmadan birlikte yaşayan çiftlerden bahsetmiyorum.

burada kastım gündelik ya da basit kararlar için aile onayını almaktan muaf olmaktan ziyade örn. resmi tatillerde herkesin, eğer isteniyorsa tabii, gidip kendi ailesini görebildiği " hanımın/beyin nerede?" sorularının sorulmadığı ilişkiler... bu kötü bir örnek oldu galiba ama duruma göre biraz daha açmaya çalışırım.

ilişki ailelerce " tanınır " olduğu halde kimsenin eşin/partnerin büyük ailesini tanımadığı, bunun kabul edildiği fantastik hayatlar var mı?

Takan birini görseniz ne düşünürsünüz?

merhaba,
sevdiği bir kitabın ciltli ve özel baskısını vereceğim ama yanında bir şey daha vermek istiyorum.

üni sınavına hazırlanıyor. hukuk istiyor. manevi hediyeleri sevmez, cringe bulur(örneğin fotoğrafları albüm yapma, mesajları defter yapma vs).

işe yarayan hediyelerden hoşlanır.

giyinmeyi sever.

aşırı tutumlu biri.

bir ihtiyacına yönelik bir hediye almak istiyorum ama şu an tek ihtiyacı olan kulaklık. görüntülü konuşurken mikrofonu sorun çıkartıyor. bunu alabilirim ama eskisinden daha kaliteli olamaz. ailesi zengin zaten ve mikrofonu sorun çıkarsa da baya sağlam bi kulaklığı vardır. bu nedenle benim alacağım şeyi kullanmaz.

giyim konusuna odaklandım şu anda. tabi bi tane tişört alıp geçmiycem ama elbise bakacağım sanırım.

başka öneriniz veya tavsiye edebileceğiniz bi elbise linki var mı? teşekkür ederim.

Selamlar. Doğup büyüdüğüm ve tüm arkadaşlarım, ailemin olduğu memleketimden ayrılmak zorunda kaldım. Büyükşehirden, çok küçük bir ilçeye atandım. Burada ne arkadaşım var ne sosyal bir aktivite. Vardiyalı çalışıyorum istirahat günlerinde evden dışarıya çıkmıyorum. Memleketime de çok uzağım,özlüyorum. Yaptığımı tek şey sosyal medyada gezinmek ve müzik dinlemek. Müzik dinlemekten ve düşünmekten kafamın içi doldu iyice. Kafayı boşaltmak için ne önerirsiniz?

Ben mutsuzum çünkü çok yoğun, stresli ve saatleri zor bir işim var. 30 yaşına giricem henüz evlenmek için doğru insanı bulamadım bunun stresi de var. Peki siz mutlu musunuz mutsuz musunuz? And Why?

Sizin için nedir?

Eşinden ayrı ya da eşi vefat etmiş, yalnız yaşayan 65+ insanlar sağa sola sarmamak, huzursuzluk yaratmamak adına ne şekilde vakit geçirebilir?

günlük hayatta, daha önce hiç deneyiminiz olmayan bir şeyi yapmanız gerekiyor olsun, bu şey kendi içinde komplike bir sürü adım ve yazılı olmayan kurallar dizisi gerektirsin. mesela emlakçı aracılığıyla ev tutmak, yeni inşa edilen sıfır bir evde faturaları üstüne almak, bir hastaneye gidip tedavi süreçleri içinde olmak, şirket kurmak, sigorta problemleriyle uğraşmak, muhasebeciyle avukatla çalışma gerektiren süreçler içinde olmak vs vs. bunlarla ilgili pratikte işimize yarayacak, neyin nasıl yapılacağını anlatan bilgileri okullar öğretmiyor, aile bireylerinin de bilgisi olmayabiliyor. bir deneyimin bilgisini keşfetmek için internete bakabiliyoruz, bu platformda başlık açabiliyoruz, forumlarda ya da ekşi sözlük'teki "yeni başlayanlar için bla bla" başlıklarında deneyim aktarımları olabiliyor, youtube'ta videolar olabiliyor. daha önce deneyimi olan bir bilene sormak çözüm olabilir ya da hizmet aldığınız yer neresiyse oradan muhattap bulup sorularınıza cevap almak bir yöntem olabilir. aklıma gelen öğrenme şekilleri bunlar. çevrimiçi araştırma şekilleri okay ama her zaman tam aranılan bilgiyi nokta atışı bulamayabiliyorsunuz bu mecralarda. biraz kontrolcü bir yapım var ve içinde olduğum bir sürecin en başında "ama ya şöyle olursa bu nasıl ilerler" sorusunun cevabını bilerek her adımımı atmak istiyorum, öylesi beni güvende hissettiriyor. ama artık insanlarla muhattap olup sürekli yeni bir şeylerin nasıl yapılacağını çözmeye çalışmaktan da ciddi anlamda sıkılmaya başladım çünkü sorularım uzun oluyor. mesela bir muhattaba yazılı ulaşmaya çalışıyorsam o soruları açıklamam, yazıya dökmem bile dev vakit alıyor, karşı taraf da en sonunda ya tam bilgi sahibi çıkmıyor ya da benim kadar ilgili olmuyor ve ben o konuya dair bilgimi allah ne verdiyse deneyimleyerek tecrübe ediyorum. ben çok control freak birisiyim de işlerin akışını sahaya mı bırakmalıyım? yoksa eğitim sistemi zaten bizi hayatın pratiklerinden mahrum bıraktı, içinde bulunduğumuz toplumda da herkes her işi gelişi güzel yapıyor ve kişilerde/kurumlarda know-how birikmiyor ve bunlarla karşılaşmam doğal mı?

1 nisanda sigarayı bıraktım. İçmek isteme ataklarım azaldı gibi ama rüyamda sigara içiyorum son 2 gündür. Bu kadar uzun süre bırakabileceğime inanmıyordum, normalde sabah uyanır uyanmaz sigara içen biriydim. Bu rüya olayını nasıl çözebilirim, kendiliğinden geçmesini beklemek dışında bi taktik var mı?

İstanbul'da memur olarak çalışıyorum. Yaş 29E, bekar. Evden işe işten eve gidip geliyorum, kız arkadaş da yok 1 senedir. Tayin olup gideyim mi diye düşünüyorum.

İstanbul için avantajlar işyerine 20 dk sürede gidiyorum, ev benim kira derdim yok, araba yok.
Başka bir ile gidersem de yine büyükşehirlerden birisine giderim herhalde. Erzurum'a gidip bütün kış kolumu bacağımı kırana kadar kayak yapma fikrim var.

Büyükşehire gitmek istememin sebebi 8 senedir çalışıyorum, artık müdürlük sınavına girme imkanım var. İstanbul'da ortalama 500 müdür alıyorlarsa küçük şehirlerde 3-5 tane anca alıyorlar.
Napim tayin olayım mı yoksa İstanbul'da müdür olup 5 sene daha bekleyip öyle mi gideyim?

Mecburdum.
Bu şarkının hayatıma girişini,
open.spotify.com

Bir insanın kalbimden gidişini kutluyorum.
Siz niçin?
Afiyet olsun.

Önceleri ilgisi hoşuma gidiyordu. Sonra onu güldürmek, mutlu etmek beni mutlu etmeye başladı. Sonra aslında onun için herkes gibi olduğumu farkettim. Tabi burda baya bi yıkıldım. Birazda kullanılmış hissettim. ortak hiç bir noktamız yokken onu düşünür oldum. Baktım beni üzüyor araya mesafe koydum.

Bu sürede bazı zamanlar mesai dışında aradığı zaman görmezden geldim vs. Kısacası ona verdiğim değeri azaltmak istiyorum. Sabahları ben günaydın nasılsın diye sormasam 3-4 saat konuşmaksızın duruyor.

Hastalığında, yakını hastaneye düştüğünde maddi anlamda zora düştüğünde desteğimi hiç geri çekmedim. O talep etmeden yanında oldum. Doğum günlerini kutladım. O beni hatırlamazken... Elbet o da kendince beni düşündüğü oldu ama benimkiyle kıyaslanamaz tabi.

Bunları hatırladıkça kendime kızıyorum. Kendimi beş paralık ettim diye. Ama buna rağmen gönlüme söz geçiremiyorum. Ben sohbeti başlatınca da devamını getiriyor.

Bu salak kısır döngüden nasıl kurtulurum. Yüreğime nasıl söz geçiririm. Her akşam hüzünlü bir şekilde eve dönüyorum. Zaten iş-ev arası gidip geliyorum. Başkalarıyla tanışma şansım sıfıra yakın. Olsa da süreklilik olmuyor. İnstadan takiptende çıktım ama deli gibi de merak ediyorum. Onu bensiz mutlu görmeyi..

Siz ne yaptınız nasıl yendiniz bunu? Sizin düşündüğünüz birinin umrunda değilken yaşamayı...

ne yapacağımı şaşırmış durumdayım.

şimdi olanları tek tek yazmak istemiyorum ama o kadar çok şey yaşadım ki korkmaya başladım. çünkü daha kötü şeyler beni bekliyor.

bu durumu tersine döndürmenin yolu yordamı irfanı nedir arkadaşlar.

help me!

edit: sıkıntı şu ki kendimi durduramıyorum iflah olmaz bir kınamacıyım :(

Selamlar,

Üniversiteyi İstanbul'da okumuş İstanbul'u kısmen seven ve şu an İstanbul dışında yaşan 30 yaşında Mimar bir Kadına ne hediye alınır ?

Tabi ki daha fazla detay,ilgi alanı vs vermek isterdim ancak ben de çok detay bilmiyorum. Daha önce frackistanbul puzzle'ı hediye etmiştim çok çok beğenmişti.

Şimdi iş için onun olduğu şehre gidiyorum bir hediye daha götürmek istiyorum.

Gey bir arkadaşım var ailemin de tanıdığı. Bir tane yazlığımız var bayram tatilinde arkadaşımı çağırdım, babama siz gitmeyecekseniz biz gidelim dedim. Babam tamam dedi.
Sabah aradı beni işte annem o arkadaşımı sevmiyormuş, komşular görürmüş. Ee ne var yani diyorum hoş karşılamazlarmış. Tamamen orda arkadaşının gey olduğu belli diye demeye getiriyor.
Ben de sinirlendim bi daha o eve adımımı atmayacağım sizi de asla bir arkadaşımla tanıştırmayacağım bi daha falan dedim.
Kardeşim de diyor ki sen onlara neden söz hakkı tanıyorsun biz şu tarihte gideceğiz haberiniz olsun de geç dedi ama ben ailemin bu tarz yaklaşımını sindiremiyorum. Güya modern türk ailesi.
Siz olsanız ne yapardınız? Aşırı sinirlendim.