Ekşi Duyuru

-psikologa gitmek istemiyorsunuz orası kesin. (psikologlar gelip kızmayın lütfen zaten kötüyüm)

-psikaytra gidince de ilaç yazılmasını da istemiyorsunuz. kullanmazsınız.

-toparlamanıza yardımcı olacak sosyal çevreniz yok. bu yüzden ortamınız yok. arkadaşınız az ve olan da uzaklarda.

-bazı şeyleri konuşamıyorsunuz, paylaşamıyorsunuz, buraya bile yazamıyorsunuz her şeyi.

-özetle hayatsız bir çöpsünüz. işte mutsuz mutsuz çalışıp bir umut arıyorsunuz.

-ama artık patlayacak gibi oluyorsunuz, kendinizden, hayattan, toplumdan kopmak üzeresiniz, tutunduğunuz bir iki umut var iken onların da hayal kırıklığı olma olasılıkları olduğunu fark ediyorsunuz. tahammülden yorulmuşsunuz özellikle kendinize. kendinizden nefret ediyor en başta kendinize sonra da herkese külfet olduğunu düşüyorsunuz.

ne yapardınız?

sanırım ilk iki maddeden dolayı tedaviye kapalılık durumu çıkıyor. doğrudur. bu da ayrı bir sorun ama işte o yüzden soruyorum ya ne yapılabilir?

evet spor dışında.

teşekkür ederim.

ya bir bilgi için
ya dert anlatırken
ya da dert dinlerken buluyorum kendimi
bazen psikolojik sorular sormayı denyerek faydalanırken buluyorum kendimi

kafamda diyalogun akışı ben biraz dinliyim de söz söyleem sırası bana geçsin
ya da bugun onu konuşturayım lazım olunca ben ararım

sorun bende mi (narsist spektrum) uygun kişiyi bulamamamda mı
(duygusal arkadaşlıklar değil bunlar)

?

Benimki şu an parkta yanımda bangır bangır müzik çalan insanları uyarmamak ve çaldıkları müzikten östaki borumla vedalaşmak.

Sizinki nedir?

Ben pazar günlerini hiç sevmiyorum. Aşırı gergin ve mutsuz hissediyorum, içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Bütün gün yatsam da çok kötü hissediyorum. Haftasonunu genel olarak sevmem ama özellikle Pazar günleri benim için katlanılmaz.

Çocukken pazar günü olduğunu bildiğim bir gün başıma bir şey gelmiş olmasından şüpheleniyorum. Ya annemden dayak yemiş indir ya babam bir şey alicam demiştir almamıştır ya da birine bir şey olmuştur ama kesin var bir şey.

Sizin böyle özellikle taktiğiniz bir gün var mı?

Bugün nikah yaptım. Şöyle 3 vaka var.

1- kardeşim dediğim bir arkadaşım 2 kilometre öteden gelmedi, aradım açmadı, mesaj attım neden gelemedin bir sıkıntı mı oldu diye, "kusura bakma gelemedim" diye geri dönüş yaptı. kardeşim dediğim bir kişi olduğu için ölüm döşeğinde bile olsa gelmesini beklerdim, beni biraz üzdü gelmemesi.

2- geçen hafta kapısına kadar gidip davetiye bıraktığım, tabi ki geliriz diyen sevdiğim bir arkadaşım da bugün gelmedi.

3- bir arkadaşım da korona zamanında zor koşullarda nikahına gitmiştim, ona da dsveyiye yollamama rağmen gelmeye tenezzül etmedi.

Sizin başınızı da gelmiştir bu tarz şeyler, bana ne demek istersiniz?

3'ü de mazaret bildirmedi ve 3'ü müsaitti biliyorum.

Sb

Saat 6dan sonra gece 12ye kadar olan vaktimi ve haftasonlarımı değerlendirmek istiyorum.
Fakat ne yapacağıma karar veremediğimden hiç bir şey yapmadan geçiyor.

Ekim gibi yds sınavı var eğer puan alırsam kendi bölümümden atanma ihtimalim artacak
Yada spor yapayım diyorum evde yada kursta eklemlerim ağrıyor diye
Yada dizi-film izleyim motivasyonum artsın kafam dağılsın
Yada arkadaş edinmek için uğraşayım daha çok aktiviteye katılayım sosyalleşeyim

Birden fazla işi nasıl planlıyorsunuz , enerji buluyorsunuz ?

1 Kafede bakıştığınız kişinin numarasını, sosyal medyasını vs istiyor musunuz

2 ne sıklıkla birine, tanışmak kahve içmek adına dm atıyorsunuz?

bi arkadaşım usb vantilatör alayım mı diye sorunca ben de işe yaramaz, banyoda otur küvet varsa küvete gir, duş varsa altına plastik sandalye at dedim, telefon tablet bilgisayar artık elinde ne varsa vakit geçer

başka öneriniz var mı ?

Nasıl yapılır? :D
Öğrenci değiliz, çalışan eden ama çok gezen tozan konseriydi partisiydi gayet sosyal insanlarız. Ama ya iki kişi ya da bribirimizin arkadaşları ile yapılıyor bu etkinlikler. Elbette onlar da iyi güzel ama birimizin diğerinin yakın arkadaşlarına kaynaşması zaman alan bişey. Tabii o da olsun ama “ikimizin ortak arkadaşları” da olsun mesela. Ve fakat nasıl olacak?

Teşekkürler.

Diyelim ki tek başınıza tatile gidiyorsunuz. Orada yaşayan ve uzun zamandır görmediğiniz arkadaşınıza 2 gün önceden mesaj atıyorsunuz x tarihine kadar oradayım müsait olursan görüşelim diye. Tamam diyor. Hiç nerede kalacaksın, kimle geliyorsun vb.de sormuyor.

Gidince ben geldim diye mesaj atar mısınız yoksa arkadaşın geldin mi diye sorması daha uygun olur?
Samimiyet derecesi:orta ama resmiyet yok.

Birden fazla olduysaniz ilki kaç yaşındaydı?

Nasıl bir şeydi? Nasıl tanımlarsınız?

Sizce hayatınızdaki hangi gelişmelerin arkasından geldi?

Şu anda hayatınıza nasıl bir etkisi var?

Bir yakınımı gördüğünde: x bana böyle yaptı, o bana şunu, ben ona dargınım, bu niye böyle yaptı" . vs diyor. Sorun yaşadığı diğer akrabayı ben de tanıyorum.

herkes birinden şikayetçi, kimi görsem 3. kişi eleştiriyor. artık dinlemekten sıkıldım. git onunla konuş dediğimde "söyledim zaten" ya da "yok abi ya ne konuşacağım" Vs diyor.

o, onu yapmış, bu bunu yapmış, o buna küsmüş, bu buna kızmış, niye yapmış, darılmış vs vs

sizin de akrabalarınız böyle mi?

birçok kez burada bu konuda soru yazdım sildim, bu da onlardan olacak, çünkü görünce moralim bozuluyor ama neyse artık. aylar önce 4.5 senelik ilişkim bitti. burada ne zaman unutulur odaklı derbeder bi soru da sormuştum. ilişki süresinin yarısı vs denmişti. hem kendi okumalarım hem gözlemlerim dolayısıyla unutmadan başkasıyla görüşmeyi ben de mantıklı bulmamıştım. karşımdaki insana haksızlık da olur demiştim ki aslında başkasıyla konuşunca bile eski sevgilimi aldatıyor gibi hissediyordum. gel gelelim bu konuya da genelleyerek bakmak doğru değil galiba. sonuçta ben 4.5 yıllık ilişkiden çıktıysam eski sevgilim de çıktı ve o şu an 1 aydır biriyle berabermiş bile. (hem de arkadaşım dediği, benim için sildiği biriyle <3) şimdilerde evlilik planlıyorlar fln, ne güzel. yani unutmakla kalmamış, yuva kuracak yakında. artık başkasının sevgilisi olan birine hisler beslediğim için ayrıca kızgınım kendime ama neyse konu bu değil, çözücem zaten. ben halihazırda başka ilişkiye hazır veya istekli değilim, sevgilisi olduğunu öğrenmeden önce eski sevgilimle iletişime geçmeyi düşünüyordum hatta, sorun yaratan hallerimi düzeltmiştim vs. bomboş hayaller. neyse konu dağılıyor.

soru: acaba ben bu eskiyi unutmadan başkasıyla olmama meselesini fazla mı ciddiye alıyorum? belki de unutmanın yolu bu mudur? biriyle konuşmak için enerji şöyle dursun yaşama hevesim bile yok ama buna mı zorlamak lazım? denedikçe mi değişir kafam, beklentilerim fln? flört mlört berbat olduğum şeyler üstelik. bilmiyorum yani ne yapmalı? deneyimlere dayanan yanıtlar çok daha iyi oluyor eğer varsa. hani şey gibi, çok aşıktım, ayrılınca öldüm bittim ama asıl ondan sonra gerçek aşkı buldum gibi. :)

Merhaba, nişanlınızın 3-4 yıl önce hoşlandığı ancak
elemanın pek yüz vermeyerek başlatmadığı bir ilişkisinin (veya tanışıklık vs.)
olduğunu bilseniz ve nişanlınızın aradan geçen 3-4 seneye rağmen
hala instagramdan o elemanı stalkladığını (haftada bir, iki haftada bir)
görseniz evlilik düşünmeye devam eder misiniz?

Merhaba evliler

Sizce (eşiniz ve) anne baba ile tatil olur mu?
Olmazsa neden olmaz?

Teşekkürler :)

Benimki tembellik. Sizinki?

"Ben bunu hep yapıyorum ama her seferinde de belamı buluyorum" diyip, bir türlü akıllanamadığınız alışkanlığınız var mı ?

ilk buluşmanızda size yapılan ya da sizin yaptığınız en ilginç şey ne olmuştu acaba ?

Burada arkadaslar ile oturuyorduk bir telefonla konusayim dedim gercekten cok begendigim bur kız iceri girdi boyle gunluk esofmsnlari ile belli ki yyeni kalkmis. Iceriye bir siparis verdi sonra kenardaki sandalyede oturduyani siparisin cikmasini bekledi bi 5dk.

Bende yaninda konusmaya devam ettim biraz mevzuyu uzattim. Simit falan satilan bu yerde ne gibi bir ozel siparis vermis olabilir?

Kızdan hoşlandım o da anladı. Kafeye gidip, içecek bir şeyler söyleyip kız gelince de "ya ben sizinle konuşmak sizi tanımak istiyorum" desem nasıl olur. hayır vs derse tamam derim.

Yoksa bunun yerine kafeye sürekli gidip kızla muhabbeti kurup öyle mi ilerlesem ama dediğim gibi kız ondan hoşlandığımı anladı. Birde sürekli tek gitmek dikkat çeker, arkadaşlarla gidersem de kızla konuşamam.

merhaba herkese,
bu yaz aiesec ile italya, roma'ya gideceğim. bir dernekte çalışacağım. sorun şu ki dernekte benden başka gönüllü olmayacak. zor durumda olan kadınlar (mor çatı derneği gibi düşünün) ve dernek çalışanları dışında bir sosyalleşme durumum olmayacağa benziyor. nasıl sosyalleşebilirim? her türlü öneriye açığım ama cluba git, discoya git demeyin :D Meetup gibi sosyalleşme programları sizce işe yarar mı?

Merhaba arkadaşlar,

Sözlükte bu başlık malumunuz, hep görüyorum aktif ama çok garibime gidiyordu hep. Bugün de ilk defa çok içesim var ama hiçbir arkadaşım müsait değil. Dışarıda da tek başıma oturup içmeyi sevmiyorum. Bu başlığa yazıp da içtiğiniz ettiğiniz oldu mu hiç? Başlığa yazmayı düşünüyorum ama bir yandan da saçma geliyor. Deneyimleyen varsa öğrenmek isterim.

İstikamet avmler mi?

üniversite bitti. kaçtım geldim İstanbul'a. Küçük bir ev tuttum. İş buldum. Her şeye sıfırdan başlıyorum gibi. İş, para, arkadaşlar.. Bir korku var içimde. Koca bir yalnızlık hissi var. Beş sene önce üniversite için Ankara'ya gittiğimde de çok benzer bir his vardı içimde. Umut da vardı, heyecan.. Şimdi de var tabi. Ama o zaman bi sarpa sarmıştı işler. Sevememiştim Ankara'yı, yeni hayatımı, çevremi. En azından sevgilim vardı. Şimdi onu da bıraktım, arkadaşlarımı da.. Bir şeyler oldu ama, iyi mi oldu, kötü mü.. Korkuyorum ya. Koca bir korku var içimde. Yine öyle olursa ya diye.. Mesaim akşam 10-11 gibi bitiyor bir de. Kiminle tanışılır, nerede tanışılır.. Ne yapılır.. Nerede kafa dağıtılır.. Ne ara..

Var mıydı bunu yaşayan? Naptınız? Nasıl kurdunuz hayatınızı? Ne yapıyorduk böyle bir şeylere yeniden başlarken?

Benim 4 ay oldu da :(

Sizce?

sb

yaşam temposunda hiç farketmeden ilerlerken yüzünüze nasıl çarptı bu gerçek?

uzun bir ayrılık sonrası ilk buluşmada kulaklarının daha ağır işittiğini fark ettim ben.

her zamanki hitabıma karşılık vermediğinde boğazım düğümlendi benim.

onun bu durumu fark edip hissettirmeden düzeltme çabasında ise ağlamamak için zor tuttum kendimi.

nasıl?

Meslek yok kız arkadaş yok para yok mal mülk yok.

Evimde bilgisayarım var o kadar. Belki yazılım dili öğrenirim diyorum ama her şeye geç kaldığımı düşünüyorum.

hayatımı boş şeylerle, bilgisayar oyunlarıyla, internetle, dizi film izlemekle geçirdim.

Bir kac aydir görüstügüm ve sevip deger verdigim kisiyle iliskim bitme safhasinda (yaslar 35 civari, ben erkek tarafi). Kendisine gercek bir ilgi duyduguma bir türlü ikna olmadi. Böyle düsünmesine yol acan en temel sebep haftada ortalama 2 kez görüsmenin bana dogal gelmesi, onun icin bunun yetersiz olmasi. Her gün sabah aksam mesajlastigimiz, ortalama 4 günde bir bulustugumuz, haftada genelde 1, bazen 2 geceyi beraber gecirdigimiz, araya 4 günden fazla zaman girerse uzun telefonlastigimiz bir iliski temposu bana gayet tadinda geliyordu ama kendisi icin bunlar cok yetersiz kaliyormus. Evlerimiz arasi mesafe 45 dakika, benim yol dahil calisma saatlerim 8-19:30, onunki 7-16 (biliyorum cok rakamsal veri verdim ama durumu net tarif etmek istedim).

Bana dogal gelen bu görüsme temposu ortalamaya göre cok mu düsük? Uzun süreli iliskileri olan bazi arkadaslarimla konustum da, bir cogu biz ilk aylarda haftada 4-5 geceyi beraber gecirerek baslamistik, neredeyse ayrilamiyorduk, her an birbirimiz arzuluyorduk, senin kiz da senden böyle bir arzu-istek görmek istemis demek ki dediler.

Bu konuda genel olarak ne düsünüyorsunuz?

Sahip olduğunuz en lüks şey nedir?

Kısa vadede olabilecek/alınabilecek (ev/araba türü değil de) giyim kuşam mücevher ya da ince zevkler nelerdir? Seyahat de olabilir borsa yatırımı da koleksiyon da olabilir değişik mutfakları deneyimlenmek de spor da olabilir yani her şey olabilir. Kısa vadede sizi mutlu edecek şey ne olabilir?

Hayatınızı değiştiren bir şey varsa o nedir diye soruyorum :)

sizde de var mi bu?

ne kadar eglenceli sey yaparsam yapayim sanki hicbirsey covid oncesi gibi futursuz bir mutluluk vermiyor. sanki hersey biraz tadini kaybetti gibi.

Pazar günü yapacağımız düğüne şehir dışından eşimin 7 benim 7 arkadaşımız gelecek. Bu kişiler bir gün önce gelip ayarladığımız misafirhaneye yerleşecekler ve cumartesi beraber birşeyler yapalım yemek falan diyorlar. Biz ise hepsini çok sevsek de bir gün öncesine bir event daha organize edecek gücümüz kalmadı, maalesef maddi manevi tükenmiş hissediyoruz bu düğün planlama sürecinde…

Eşimin arkadaşları bir grup, hepsiyle topluca buluşabiliriz belki. Ama benim gelen arkadaşlardan sadece 3ü birbirini tanıyor, diğerleri alakasız hatta biri yabancı filan. Nasıl yapacağız bu durumda? Görüşmesek insanlar bizim için onca yol geldi ayıp olur e görüşsek o güne bir sürü işimiz olacak rahat rahat takılamayacağız.

Siz olsanız bu görüşme işini nasıl organize ederdiniz kimsenin gönlünü kırmadan?

Teşekkürler

var bende.
olumcul olmayan ama her gecen gun beni daha kotuye goturen bir durumum var. omur boyu ilacla da idare edebilirim ama bu durum beni psikolojik olarak da cok etkiliyor. uzerimde bir yuk adeta. buyuk bir yuk.

annem paran da var en iyi yere gidebilirsin ne var korkacak diyor, millet devlet hastanesinde beyin ameliyati oluyormus ne varmis.
bu soylemler yukumu agirlastiriyor. hic beni rahatlatmiyor. kendimi yetersiz hissediyorum. beceriksiz hissediyorum.

bu veya benzer bir korku konusunda profesyonel destek alan ve sorununu aşan var mi aramizda veya cevresinden benzer bir hikayede bilgi sahibi olan?
ben napsam da bunu aşşam veya?

daha once sedasyonla bir islem yaptirmistim o anestezi uzmanini mi bi ziyaret etsem? ona isinmiştim. ama o sedasyondu pek korktugum bir sey de degildi gerci.

napicam ben arkadaslar ya cok uzuluyorum

Basitçe hikayenizi yazarsanız sevinirim..
İnsan piskolojisi, bilinçaltı, 0-6 yaş vs. bilgileri merak etmiyorum...
Kişisel hikayenizde; mutlu mu büyüdünüz mutsuz mu? ve yetişkinliğinde aize nasıl etkileri olduğunu düşünüyorsunuz?
Ben baskın bir ebeveynin liderliğinde ve baskısında büyüdüm. Gençliğimde birçok şeyi aşsam da orta yaşa geldiğimde tersine döndü gibi birşeyler...bunu çocukluğuma ve baskın ebeveynime mal etmeye başladım.
İçimdeki hesaplaşmada onu fatura kesiyorum hep...65e geldiğinde yüzüne karşı duygularımı söylemeye başladım ve farkettim ki geç kalmışım: yaşlanmış. O da kaldıramıyor ve üzülüyor. Bu sefer hop yine içime atmaya başladım. Bitmeyen bir öfke döngüsü gibi bir şey oldu.
Maddi anlamda ise çok iyi büyüdüm. Komşularımız, arkadaşlarımın ebeveynleri; okuduğum okullar hep türkiyenin iyilerindendi. Bu imkanlar, ne yazık ki tam bağımsız birey olarak yetişmemi sağlayamadı.
Kendi çağımda kendi içimde de savaş verdim.
Sonuç olarak bir yanım şükürde, çünkü zor dönemler atlattım. Bu yüzden ailem ve arkadaşlarım da benim adıma mutlu.
Ben mutsuzum. Ailemi suçluyorum. Ve bazı şeylerden vazgeçtim, bu da yaşam sevincimi alıp götürdü.

Mutlu bir aile tablosunda büyüseydim farklı mı olurdu ki?
Keşke maddi imkansızlıklarım olsaydı, daha kötü okullara gitseydim de sıcak ilişkilerin olduğu bir ailede büyüseydim diyorum. Yetişkşnliğimde daha sakin, huzurlu , enerjik biri olurdum ve çocuğumu böyle yetiştirebilirdim diye düşünüyorum.
Siz ne düşünürsünüz, kendi hayatınızdan örnek verebilir misiniz?

Amerikan filmler izlediğinizde birçok kez karşınıza çıkmış olan sahnelersen biridir. O sahnede hala ailenle mi yaşıyorsun sorusu sorulur. Aile ile yaşamak ayıp mıdır? Aileden ayrı yaşamak kesinlikle gerekli midir? Bu soru neden sorulur?

Ortaokulu bitireli uzun yıllar oldu. Kız bizim mahallede oturuyor annesiyle pazarda gördüm 1 kere o da beni gördü tanıdı sonra geçip gittik ikimizde. Kızla hiç iletişimim yok benim instagram'ım falan da yok sosyal medya kullanmıyorum. onun instası var baktım.

Tesadüf; babası oto tamircisi, dükkanı var. Babam'da yıllardır oraya gider. Babam abim, kızın babasını abisini tanıyor.

Elimizdeki veriler bunlar. Kız iyi bir aile kızı. ailesi iyi kendisinin de çok değişmediğini düşünüyorum. Ne yapabilirim?

İlişkide ne sıklıkla küfür hakaret edersiniz yada edermisiniz ?

A) hiç etmem salak aptal lan bile demem o da demez
B) ufak tefek kırıcı olmayan küfürler şakayla karışık
C) kavga anında ederim pişman olurum
D) karşılıklı ederiz birbirimizden alınmayız küfür etmemek kasıntı asıl

Slm
İki ay önce elime toplu ödeme için bir miktar toplu para geçti. Bende on iki senelik eski sevgilimin evlendiğini hissetmiş olacağım ki bunalıma girdim ve başka şehre bir anda çıkıp gittim 10 kağat parayı yedim geri döndüm.
Sonra dolar alayım zaten çıkacak dedim ve şu anda +5 kağat kârdayım. Kız gitti ama olsun üzerimdeki ferahlık tarif edilemez. Kendisine buradan mutluluklar dilerim. 5 kağada da bozdurup vodka, gin falan alasım var. Ya da beklesem mi?

Sizlerde son durum nedir, benden başka ekonomist olan yok mu?

Ne doğup buyudugum evde ne de sonrasında yaşadığım kaldığım yerlerde bu duyguyu hissedemedim. Yani yok galiba. Şöyle ki, sanki başka bir yer var ve evim orasiymis, bir gün de o an bulunduğum yerden gitmem gerekecekmis.

Mesela otel ve hostellerde kalırken gidiyor bu his. Ya da birine misafirliğe gittiğimde. Çok rahat oluyorum. Belirli bir süre sonra gideceğimi mantıken bilsem de ruhen yerlesebiliyorum oraya. Çocukken de bana eş dost akrabadan "sen gel bizim çocuğumuz ol bizimle kal" falan derlerdi. Ben de heyecanlanirdim hemen onların çocuğu olsam nasıl olur diye tatlı hayaller kurmaya başlardım.

Şimdi yeni bir yere taşındım. Alıştım artık bu böyle olacak diyordum da yine bu duygunun (evsizlik, aidiyetsizlik, yerlesememek) yokluğu yüzeye çıktı benim için. Ne yapsam da olmuyor. Yapıp dusunebildigim şeyler hep eşya vs almakla ilgili, onlardan da öyle bir "evimdeyim" duygusu temin edemeyeceğimi önceki yaşadığım yerlerden biliyorum.

Belirgin bir soru da yok aslinda.
Ne düşünüyorsunuz ne dersiniz onu merak ediyorum?

Yaşamaya böyle turist gibi devam etmek kaçınılmaz mı? :)

yurtdisinda yasiyorum ve burada bazi turklerle tanisiyorum. 2 tur tip var biri mesajlara normal donus yapanlar ki ben de bunlardan biriyim. hepimiz telefonla yasiyoruz sonucta. biri bir sey yazarsa sak diye donerim.

diger bir grup da mesaj atinca bazen 1 bazen 3 gun sonra donuyor. bu grubu cozmeye calisiyorum simdilik farklilik yaratan nedir diye. nedir bu durumun sebebi? ya hic yazma, ya da aninda yaz cunku anlik cevap verilebilecek bir sey soruyorum mesela eleman 3 gun sonra donus yapiyor.

bu iletisim istemiyorum'un bir ifadesi midir? bu arada mesaj dogrudan bilgi icerikli basit bir soru mesela. birinin yasadigi apartmana tasinacaktim (o baska bir sehre tasiniyor). hangi interneti kullaniyorsun sorusuna bile gec donus geldi.

nedir bu kabile? turkiye'de hic karsilasmadigim bir durumdu bu o yuzden yurt disi diye sordum.

Oncelikle herkese iyi bayramlar, yurtici yolculuklarim da dahil olmak uzere ozellikle yurtdisi seyahatlerimde inanilmaz geriliyorum. Bayagi gunler oncesinden seyahatimi dusundukce elim ayagim terliyor. Bu kadar gerilmemin normal olmadiginin farkindayim ama bi taraftan kendimi de yatistiramiyorum. Bu stresimin sebebi ucak korkusu, kaza olur vs degil. Ozellikle pasaporttan gecme sureci filan beni darlıyor. Daha once bu duygulari hissedip basedebilen oldu mu? Gercekten artik kendimi daha fazla bunaltmak ve yormak istemiyorum.

Not: ben erkek tarafiyim.

Bir toksik iliskim vardi. 2012 den beri 3-5 kere sevgili olduk. Kimi uzun kimi kısa sürdü.

Yalan yok beraberken inanilmaz da guzel gecirdik zamanimizi. Ama her seferinde eski sevgili iletişiminin devami yüzünden ayrılmıştık. Ben hoslanmiyorum bundan. Yobazlik mi bilmiyorum da. Biraz ata erkil yapim var sanirim. Bunu ayri bir soru yapacagim..

Neyse son seferinin ardindan 3-5 sene gecti. Denk geldik. Yine düştük birbirimize. Baştan sordum eski sevgili iletisimine bakış açın nedir diye. Cocuktum o zamanlar dedi... 1 sene beraber olduk.

Sonra instagrami acik bilgisayarini kullaninca bir kurcaladim malesef. Kısmı de olsa fakbadiler eski sevgililer yazdikca yuzeysel sohbet etmis. Bir de fakbadisinin dukkanindan alisveris yaptirmis arkadasim demisti..

O siralar birlikte yasayalim derdi. Gorusmuyorum eskilerle derdi. Cok agirima gitti yalan atilmasi. Dedim ki aşktan sevgiden yansam da ayrılmam lazim. Tam sebebini soylemedim kavga gürültü cikmasin diye. Kisa zaman sonra ayrildim.

Aradan 8 ay gecti. Unutamadim da beraber gecirdigimiz guzel zamanlari..hic iletisim kurmadim da dün gördüm ozledim bir anda. Instagramini acmis herkese.. arkadaşlarına baktim.. fwb ler hala ekli bi yandan. Yarin yine agirima gidecel
. Napsam. Hakliyim di mi ayrilmakta.. bu yapilanlar az degil di mi? Yoksa Barismayi mi denemeliyim guzel zaman geciriyoruz diye?

bir arkadaşım tam sana göre bir arkadaşım var ben sizi bir araya geitircem bir etkinlikte dedi. fotograflarını falan gösterdi hoş biri, tanımak isterim.

aynı şekilde beni de o arkdaşına göstermiş o da yeşil ışık yakmış.

ama şöyle bir durum var bizim bu arkdaş belki bizi 5 sene sonra bir araya getirir öyle bir tip :D ben işi şansa bırakmadan kıza instadan yazsam bunun espirisini yaparak mesela nasıl olur?

Merhaba,

Kadın kişisi olarak neredeyse 6 ay oldu alyans takmaya bir türlü alışamadım, daha önce hiç yüzük takmadığımdan olabilir. Ama eşim çabuk alıştı hiç çıkarmıyor. Ben eve geldiğim gibi çıkarma ihtiyacı hissediyorum. Öyle sıktığı falan da yok ölçüsü tam, kalınlığı 3 olan dıştan hafif bombeli alyanslardan. Ama nedense beni darlıyor gibi hissediyorum. Bunu aşmanın bir yolu var mı? Tak çıkar bir yerde kaybedeceğim çünkü…

Siz devamlı parmağınızda mı taşıyorsunuz? Nasıl alışabilirim?

Teşekkürler

Yurtdışından arkadaşım geldi bir yerde yemek yiyelim dedik. Kız birası daha varken bir tane daha söyledi. Garson getirdi başımızda bekliyor. Kız da bırabilirsiniz masaya dedi ingilizce çevirdim. Yok ben süzeceğim dedi. Siz bırakın diyorum hala bekliyor başımızda. Kız da niye bekliyor ya kendimi baskı altında hissediyorum dedi. Adama söyledim şişeyi bırakıp gider misiniz diye. Yok ben süzüp koyacağım, bırakamam, işim bu beklerim sıkıntı yok dedi. Bekledi öyle, sonra kız bitirince bardağa koydu birayı gitti. Anlam veremedim.
Neden böyle bişey yaptı? Şişeyi almak için mi bekledi yani anlamadım. Bu restoranlarda bilmediğim bi olay mı var?