Ekşi Duyuru

beraberken güya arkadaş olan bir başkası ile konuşuluyor, bulusuluyor, mesajlaşılıyor. daha sonra etkilenip eskisinden soğuyunca, seninle artık yapamıyorum diyip eski sevgili terk ediliyor. yeni sevgili ile devam ediliyor. bu aldatmak değil de nedir?

8 ispanyolla gelince insan inanilmaz yalniz hissediyormus. İngilizce bile konusacak biri yok. Var mi yarin bir sure takilabilecegim bir turk?

Merhaba arkadaşlar,

Bir süredir çok büyük bir ikilemin, son derece klişe bir aşkın kıskacındayım. Yaklaşık iki yıl önce lisans tahsilim sırasında alt sınıftan güzelliği kimse tarafından sorgulanmayacak bir kıza vurulmuştum. Aramızdaki sosyoekonomik uçurum ve o dönemki gözlemlerim nedeniyle kendisine açılmamıştım. Ders aralarında kimseyle muhatap olmayıp arabasında oturuyor; verilen ara kaç dakikalık olursa olsun vaktini orada geçiriyordu. Bir keresinde gözlerimin önünde aynı sınıfta olduğu birinin tanışma teklifini de son derece net ve kesin bir şekilde, hiç dinlemeden reddetmişti. Mutsuz ve tatmin edilmez görünüyordu. Ben de "Unuturum elbet." diye uzak kalmayı daha doğru bulmuştum. Ama yine de beklenmedik fırsatlar yaratıp kendisini sık sık izliyordum. O da bunun farkındaydı.

Ben ekonomik imkânları ona göre son derece kötü, çirkin denilemeyecek yakışıklılıkta, büyük çabalar sonucunda çok iyi bir imaj yaratmış yabaninin biriyim. Vaktimin çoğunu takıntılı şekilde aynı mekânlarda geçiriyorum ve çevremi dar tutmaya özen gösterdim şimdiye kadar. Hâliyle tanımayanlar için soğuk, ciddî, çekinilen bir tipim. Bu muhitimde beni muhitimde popüler ve saygı duyulan biri hâline getirdi zamanla. İşsizim, yüksek lisans yapıyorum. Talihimi değiştirebileceğime inancım tam ama bu 5 yıl da sürebilir 10 yıl da. O zamana kadar sürüneceğim.


Hoşlandığım kız o zamanlar alâkamın farkındaydı ve bundan rahatsızlık duymuyor gibiydi. Çünkü hiç alışkanlığı olmadığı hâlde takıldığım muhitlere geliyor, beni süzüyordu. Bir kaç defa yanımdakilerin telkiniyle beni arkadaşlarına işaret ettiğini görmüştüm. Onun da müspet ya da menfi bir alâkası vardı bana karşı. Gelgelelim bölümünü değiştirdikten sonra izini kaybettim ve onu unuttuğumu sandım. Tâ ki geçen haftaya kadar.

Kütüphanede hep aynı masada çalışıyorum. Sabah en geç 9.30'da oradayım. (Bunu o da biliyor.) Geçen Salı kendimden geçmiş vaziyette çalışırken çıkageldi, birkaç saniye düşündükten sonra çaprazıma oturdu ve alâkasını belli etmek istercesine defalarca gözlerini bana dikti. O bakarken yanımda oturan hanımefendi de merak edip "Kim bu salak acaba?" dercesine dönüp dönüp bana bakıp güldü. :D Ertesi gün tekrar kütüphaneye geldi, bu kez ne okuduğuma baktı, göz ucuyla inceledi ve aynı yere oturdu. Açıkçası ders çalışmak için gelmemiş gibiydi, dikkati çok dağınıktı. Zaten hemen kalktı.

Sorunum şu: kendimi trajik duruma sokmaktan şimdiye kadar hep kaçındım. Haddimi bilerek, kayda değer derecede sıkı çalışarak statü atlamaya, kendime iyi bir gelecek hazırlamaya gayret ediyorum. Şimdiye kadar kimsenin bana acımasına müsaade etmedim. Varsa var, yoksa yok. Sosyal biri de olmadığımdan kendime yetmeyi biliyorum. Kızla ortak arkadaşlarım var, beni ona çok iyi şekilde tanıtacak ve tanışmamızı sağlayacak birilerini tanıyorum. Ne var ki, bu işin zamanla bir trajediye dönüşeceğini bildiğimden (gerçi şimdi de dönüşmüş durumda sadece kimseye ayan olmadı.) sürekli düşünüyorum. Hayal ettiğim güzellikte, akranlarımın çoğunun birlikte olmak isteyeceği bir kızdan ilginç şekilde uzak duruyorum ama diğer taraftan onu tanımayı çok istiyorum. Ben otobüs durağına giderken onun yanımdan 200 binlik jipiyle geçmesi beni çok güldürüyor. Yıllardır okuduğum romanlardan birinin kahramanıyım sanki. :)


Neden harekete geçmediğimi sorguluyorum. Korkak, şimdiye kadar hiçbir kızla tanışmamış, çok utangaç biri değilim. Acaba imkânlarımla mı yüzleşemiyorum? Yoksa zannettiğimin aksine korkak mıyım? Hayatımın fırsatı ayağıma geldi ve elimin tersiyle itiyor muyum? Son derece saçma bir soru soracağım, buradaki hiç kimseyle karakterim uyuşmaz muhtemelen ama merak ediyorum: Benim imkânlarımın ve hislerimin sahibi olsaydınız, o kızla tanışır mıydınız?

kadınlar, süreci yöneten, belirleyen, nihai karar kadın tarafından verilecekse bile en azından şıkların ne olduğunu belirleyen, sunan erkeği mi tercih eder. etkisiz eleman olarak ilişki sürdürmeye çalışan erkek her kadın için bir noktadan sonra antipati mi üretir. Ben mesela hesabı kadın ödeyecem derse fazla üstlemiyorum onun sahibi gibi davranmak istemiyorum. Kadınlar bunu mu bekliyor gocam bağa zaap çıgsın mı diyor egitimlileri bile?

Retronuz nasıl gidiyor? Etkilendiğinizi düşünüyor musunuz? Evet ise hangi alanlarda?

Bir ilişkinizde toksik olan tarafın siz olduğunuzu fark ettiğiniz, dönüp geriye baktığınızda ya ben neler yapmışım bu insana dediğiniz, adeta bir Netflix filminde antagoniste büründüğünuzu gördüğünüz oldu mu? Ne yaptınız?

Duyduğum bir olayı fikirlerinizi merak ettiğim için yazıyorum.

Üniversitede okuyan bir kadın var. Bir adamla tanışıyor, sevgili oluyorlar falan. Adamın maddi durumu iyinin üstünde, kadınınki pek iyi değil ama adam sorun etmiyor. Kadın adamın hiçbir hediyesini, restoranda vs para ödemesini kabul etmiyor ve herkes kendi hakkını ödesin diyor. Başta adamın hoşuna gitse de adam sonradan rahatsız olmaya başlıyor. Sonrasında kadının ailesiyle problemleri olduğu için ailesinin ona para vermeyi kestiğini, kadının hafta sonları çalışarak aldığı para ve kredinin parasının ona yetmediği ve çok sıkıntıda olduğunu öğreniyor bir şekilde. Hatta öyle ki kadın bir hastalığı için gördüğü zorunlu tedaviyi bile alamıyormuş birkaç aydır parasızlık yüzünden (ayda 400 lira). Adam öğrenince çok üzülüyor ve hemen yardımcı olmak istiyor kadına ama ona durumu anlattığında (sana her ay birkaç bin vereyim, benim için sıkıntı olmaz, borç da değil, geri istemiyorum vs. diyor) kadın kötü tepki veriyor ve senin paranı istemiyorum diyor. Kendini kötü hissettirmiş bu teklif. Bu olaydan sonra kadın ayrılmaya kadar getirmiş konuyu ama adam ayrılmak istemiyormuş ve para dışında gayet iyiymiş ilişkileri.

Siz olsaydınız ne yapardınız böyle bir durumda? Sizce kim haklı? Adam ne yapsın, nasıl istersen mi desin?

belli bir siyasi kesimin teveccühü yüzünden sakalı sevmesem de kesince resmen yumurta gibi oluyorum. sevmesem de sakallı dolaşıyorum.

sizin sakal-erkek düşüncelerinizi alabilir miyim?

Tanıdığım bir çok insan birkaç yıllık ilişkiden sonra tam evlenme arifesinde ayrıldı, hatta bazıları kısa süre içinde başkalarıyla evlendi. Neden?

Benimki çok güzel hareketler bunlar 2 izlemek ve bazen ciddi anlamda eğlenmek.

Sizinkiler nelerdir?

Bakın sevgili bile değil flört diyorum. 3-4 yıldır kimseyle görüşmüyordum 1 aydır biriyle flört halindeyiz biz sevgililiğe yaklaştıkça bana talip yağıyor resmen. Geçen ilk kez buluştuk akşamında 2 kişi yazdı biri işinde başarılı kaslı maslı biri baya eğlenceli. İnsani yoldan çıkaracaklar. Hayır flörtümden kimsenin haberi yok story falan da atmıyordum nereden toplanıp geliyorsunuz o kadar sap gezdiğim yıllar neredeydiniz? İnstagramdan takip atanların profili bile değişti düzgün düzgün insanlar gelmeye başladı ne bu arkadaşlar murphy kuralı falan mı?

bunlardan başka var mı? boya, kiloya, kaş uzunluğuna, ayakkabı numarasına göre kişi hakkında yorum okuyabileceğim bir oluşum var mı? maksat kızla konuşmak.

Yeni tanıştığın ya da bir süredir tanıştığın birine kendini nasıl açarsın? Kendini açma nedir? Ben galiba kendimi hiç açamıyorum. İçe kapanık biriyim. Bunu bana anlatabilir misiniz? Özelden de yazabilirsiniz.

Gold olunca ne farkediyor? değer mi?
yüzde elli indirim vermişler de bugüne özel.

Derdimi şey edebilirsiniz öncelikle ama yine de yazayım.
25 yaşındayım. Çok yakın olduğum erkek arkadaşlarım var benim. Hem ilkokuldan hem liseden hem de ünvden. Bu konuda çok şanslıyım. Kız arkadaşım desek onda da hiç fena değilim. Beraber gezdiğim, evine gittiğim bir şeyler yapabildiğim kız arkadaşlarım var. Hatta arkadaş sayımı çok rahat artırabilirim. Ama bir eksiklik var yine de. Büyük ihtimalle bu sevgilim olmamasından kaynaklanıyor. En son kız arkadaşımla 1 yıl beraberdik ama öylesine. Duygu olarak 0 seviyesindeydi. Şöyle her şeyimi paylaşabileceğim beni heyecanlandıran bir kız arkadaşım olsun istiyorum ama yok. Hiç kimseye karşı böyle bir his besleyemiyorum. Galiba bu yüzden kendimi çok yalnız hissediyorum. Sorunum bu çözümü de belli gibi ama olmuyor işte. Herhangi bir yorumda bulunursanız sevinirim.

5 yıllık kız arkadaşım 2 ay önce ayağım kırıldıgı andan itibaren beni aldatıyormuş. bir zibidi okul arkadaşı var geçen sene bak sana asılıyor diye uyarıp kızmıştım, mesajlarını görmüştüm fazla canım diyorsunuz diyip kızmıştım. abartıyorsun falan dedi tabi. ve ben her sefrinde gerginleştim. ve eylülde sakatlandım o sırada sana eskisi gibi aşık değişim diyordu. kendi hastalığım ile ilgilendiğim sırada o herifle sevgili gibi olmuşlar dedi BUGÜN. ve beni sevmiyormuş artık. daha detay var ama neyse. eylülden beri işi düşünce arıyor, keyfi olunca konuşuyor hatta son iki hafta benimle bulusuyor, ama bir yandan herifle sevgili gibi olduk diyor. gözümde değeri bitti. nasıl bu kadar kolay 5 yıl bitiyor. hala beni sevdiğini ama aşık olmadığını söylüyor. pes doğrusu.

edit. bugün yazısını görmeyip yanlış anlayanlar için tekrar yazıyorum: kız bana dün dedi başkası ile sevgili olduğunu. ben de bitirdim ve bu duyuruyu açtım. yani iki aydır az da olsa görüşüyoruz ama ben olayı bilmiyorum yeni öğrendim

bu arada an itibariyle benden özür diliyor, af diliyor, ne istersen yaparım diyor, barışalım diyor. cevap vermeyeceğim. hep aynı terane

bunlarla ilerleyebileniniz var mı yoksa takipçi mi kasmaya çalışıyor bu arkadaşlar?

bir de diyelim ki yazdınız, ifşa etti. insiyatif karşının değil mi? :)

İlkleri değersiz, gelip geçici, öylesine bir süreliğine hayatınıza girmiş insanlarla yapmak sonradan pişmanlığa sebep olur mu sizce? Yani sevilen, değer verilen biriyle mi yapılmalı bunlar veya böyle şeylere anlam yüklenmesi saçma mı? Özel şeylerin (cinsellikle ilgili olanlar) yanında en çok gitmek istediğiniz ülkeye abuk sabuk biriyle gitmeyi falan da düşünebilirsiniz.

Elinden telefon düşmeyen anlamında değil de sürekli kendisine like atanlarla, kendisine mesaj atanlarla, kendisini takip edenlerle vs. çok ilgilenen ve Instagram hesabı olmayan birini görünce bunu acayip garipseyen bir erkek... Hatta "Bir kişinin Instagram'ı yoksa bu beni şüphelendirir, hiç hoşuma gitmez." falan diyen bir erkek... Son zamanlarda böyle birçok kişiye rastladığım için normalliğini ayırt edemez oldum. Böyle birinde sıkıntı vardır, değil mi ya? Normal mi bu durum? Herkes böyle değil, değil mi?

3.5 yıllık sevgiliniz ayrıldıktan 3 ay sonra sözlenirse ne düşünürdünüz?

cumartesi ve saat 3 buçuk. nasıl/ne hissediyorsunuz?

4 ay önce yürüdüğüm kız hatta baya sevgili olma aşamasına geldiğim kız evlenmiş.4 ayda hangi ara tanıstı bir de evlenme safhasına geldi.İlginç değil mi ?

Şimdi instagramdan fake bir kız hesabı açtım .Tanıdığım bir kaç kız arkadasın hatta birisi eski sevgilimin hesaplarından takip ettiğim bir kaç erkek .Hepsi geri takip etti .Hep si de dm den yürüdü.Kötü davranmama rağmen hala ısrarla yürüyolar.Niye böyleyiz lan biz ? Valla instagramdan artık bir kıza yürümeye korktum.Yani instagramdan bir kız bana dönüyorsa 10 erkekden 1 ine döndüğüm erkeğim.Enteresan niye böyleyiz .Aynısını erkek hesabı açarak yaptığımda olmuyor...

cok bozuk ya cok bozuk.
çok sıkıştım nerden toparlicam bilmiyorum. sizde de aşırı mutsuzluk hali var mi ya. sığamıyorum hic bi yere. mutlu musunuz essahtan

sb

Bi türlü çözemediğim bir sorunum var. Karşı cinsle yalnız kaldığımda iletişim kuramıyorum. Örnek vererek anlatayım. Herhangi Bi yerde Bi kızla tanışıyorum. Sonra beraber Bi yere gidiyoruz yemek yemeye. Sonra beraber bir şey planlıyoruz. Tavla oynayalım diyoruz. Gidiyoruz tavla oynamaya ama ben genel konulardan sonra konuşacak hiç bir şey bulamıyorum. Haliyle sıkıcı biri oluyorum. Çok net farkediyorum karşı taraf benimle konuşmaya çalışıyor ama bende tık yok. Haliyle Bi süre sonra bu arkadaşlık seviye atlamadan çöpe gidiyor.

Başka bir örnek vereyim yine. Ortak Bi arkadaş grubunda Bi kızla tanışıyorum. Bi yerde herkes gidiyor ve ben o kızla yalnız kalıyorum. Yine konuşacak bir şey bulamıyorum. Aklıma saçmalayacak şeyler bile gelmiyor. Çekingenim diyeceğim ama aklıma bir şey geliyor da konuşamıyorum değil, bir şey gelmiyor ve ben konuşamıyorum. Aramızda samimi Bi sohbet olmuyor haliyle.


Yine bugün başıma gelen olay. Kuzenimle 2 kızla buluşmaya gittik. Biri kuzenimin sevgilisi. Neyse gittik arabaya bindiler ben konuştum baya sohbet ettim bunlarla. İyi güzel gidiyorum. Sonra yemek yedik Bi yerde. Kuzenim aldı sevgilisini arkaya bindiler konuşuyorlar şakır şakır. Bende öndeki kız ile ne konuşayım diye düşünüyorum ancak. Yine sessiz kaldım haliyle.


Kısacası iletişim kurarken özellikle yalnız kalınca o sıcak samimi sohbeti kuramıyorum ya da o sohbete dahil olamıyorum. Hep havadan sudan konulardan konuşabiliyorum. Bu konuda yardımınıza ihtiyacım var çünkü yine tanımadığım bir kız ile buluşacağım bugün.

25 yaşında er kişiyim.

Okuyan, cevap veren herkese teşekkürler. Özelden de yazabilirsiniz.

sb.

sb

Bu söz çok doğru arkadaşlar.
Evli veya evlenecek olan ve anası/babası/kardeşleri ile beraber yaşamayı düşünen insanlar! Sözüm size! Mutsuz olacaksınız.

Anneniz, babanız, kardeşleriniz dünyanın en iyi insanı olabilir.

Fakat asla bu hatayı yapmayın.
Mesafe az da olsa olmalı.
Bir süre sonra sevdiklerinizle yapmaktan zevk aldığınız şeylerden zevk almamaya başlayacaksınız.

Bir kişiye faydam olsa yeter.
Benden farklı düşünen var mı?

Yaşlar 22 k 20 e.
Okuduğum şehirde son yılım, memleketlerimiz farklı ben bu yıl mezun olup gideceğim onun daha 2 yılı olacak. Kaldı ki benden hoşlanıp hoşlanmadığını bile bilmiyorum ilk zamanlar bakışlarını yakalıyordum ama yaşımı öğrendikten sonra pek bakmıyor gibi. Çevreme sorduğumda o senden daha büyük gösteriyor falan diyorlar ama ne bileyim işte. Uzun zaman sonra ilk kez birisinden hoşlandım ilişki falan olmasa da onu tanımak yanında olmak istiyorum. Normalde bile çekingenken şimdi hoşlandığım kişiyle aramızda böyle bir yaş durumu var ne yapacağım :(

Eksi de bir kızla konuşuyorduk. Tabi başlık sevişmek isteyenler ila alakalı bir başlık. ben de altına yazdım. Bir kız mesaj attı konuştuk ettik. Resim isteme safhasina geldi olay bu arada ben attım bir resim çok hoşsun dedi ama ben başka biriyle bulusucam dedi?. Ne düşünmeliyim kızlar yazsin sadece ???

İstememek sağlıklı mı sizce?

İlk üniversitem Türkiye'nin sayılı okullarındandı. Ben oradan mezun olamadım, daha orta ölçekli bir üniversiteye tekrar yerleştim. Fen edebiyat okudum, formasyon aldım. Atanmayı bekleyen on bin, hatta yüzbinlerce dar gelirliden biriyim. Fakat ilk üniversitemden mezun arkadaşlarım başka bir türlü bir hayat kurdular, standartları elbette daha yüksek. İyi bir üniveriste diploması sahibi olma motivasyonları var ve sanırım bu durum pek çok şeyin üstesinden gelmekte epey işlerine yarıyor. Ben bu insanların hayatına tanık olup kendimi kötü hissetmek istemiyorum. Yıllardır diyalogum olmayan, görüşmediğim, konuşmadığım insanlar bunlar. Örneğin, instagramdan hepsini takipten çıkarmak doğru olur mu? Dediğim gibi yıllardır görüşmüyoruz ve her geçen gün aramızdaki uçurumun büyümesi beni çok değersiz hissettiriyor.

Teşekkürler.

Aynı ortamda olmaya mecbur olduğunuz biri var ve bariz bir şekilde sizden hoşlanmadığını, sevmediğini belli ediyor. Bu kişiye karşı tavrınız nasıl olurdu? Aynı şekilde davranmak yorucu olmaz mı?

rüyada bir odaya giriyorum. lisedeki sınıf arkadşalarım trafik kazası geçirmiş.

bazılarının etleri yarılmış ama hayatta kalacaklar belli. bazılarıysa feci durumda. kafası kopmuş fakat hayatta kalmaya çalışıyor. bağırsakları çıkmış, ezilmiş fakat yardım bekliyor falan.

beynim niye bunu bana göstermek istedi?

pek yapmadığım bir şey ama deneyeyim. yaşadığım bir olayı anlatıp sizden fikir isteyeceğim. boş vaktiniz varsa ve tanımadığınız bir insanın kafasındaki soru işaretlerinin giderilmesine yardımcı olmak istiyorsanız özelden buyrun. buraya yazmak istemiyorum.

Yeter la anlayamiyorum gercekten full time press yapip deli gibi yuruyorum ortada cevaplar veriyo, romantik olup iltifat ediyorum gene ortada cevaplar salliyo gecistiriyo yedek benchinde hissediyorum. Hoslaniyorum kizdan ama, olmasinida istiyorum olmuyosada kafamdan cikarip reddedilmek istiyorum napam ne edem yardim plz nasil bi yol izliyim.

Diyelim ki önemli bir hastalığınız var, bu hayati bir hastalık değil ama yine de mühim. Dışarıdan anlaşılmayan bir hastalık ama sevgili kişisinin ve dünyadaki herkesin önyargıyla yaklaşacağı bir şey. Ama bu hastalık sizde ağır seyretmiyor.. Bu ilişkinin hangi aşamasında söylenir ilk tanışmada mı ilişki ilerledikçe mi güven kazanıldıkça mı yoksa nasıl olsa biter bu ilişki diye hiç söylenmez mi?

sevgili kişisi ilk etapta bunu söylemediği için güven tamamen kırılır mı? Saklayan kişi bu ilişkiyi yalanlar üzerine mi kurmuştur? Sizin başınıza gelseydi tepkiniz ne olurdu? Siz bu hastalığı taşısanız ne zaman söylerdiniz? Yorumlarınızı bekliyorum teşekkürler

Hakkında düşünceleriniz neler? Ben olması gerektiğini düşünüyorum buna göre de yaşadım. 2 yıldır birlikte yaşadık ve şimdi evleneceğiz. Ancak bir arkadaşım bugün bu konuyla alakalı çok gereksiz ve çirkin bir durum gibi bir yorumda bulundu. Bir yandan haklı benim ailem bilmiyor bu durumu. Bir yandan da haksız evleneceğim insanı a dan zye tanımamı sağladı.
Siz ne düşünüyorsunuz?

Edit: tahmin edersiniz ki kadın tarafıyım

İsimlendiremediğiniz kendi içinizde birşeylerin eksik olduğu ama görünürde herşeyin mükemmel olduğu bir ilişkiniz var. bu hissiyatsızlık yaş almaktan insanlardan yorulmuş olup beklentiyi ve aynı zamanda istemeden heyecanı da düşürmekten mi oluyor. Yoksa ilişkiden mi?

Ortalama fizikte bir adam düşünün. Ne çok kemikli ne de çok ince yapılı.

175 boyunda ve 60 kilo. 35-40 yaşında. Sizce nasıl?

Makyaj yapmayı sevmeyen ama rimeli mutlaka olan bir kadın , sizce bakımlı kategorisine mi girer bakımsız mı ?

geçen yıl tinder'dan bir kızla tanışmıştım. bir kez buluştuk, sonra whatsapp'tan baya mesajlaşmıştık. ama ona rağmen pek anlaşamamıştık. benden uzun olduğu için boyumu dert etti büyük ihtimal. bir de çok sabit fikirliydi, bazı hoşuma gitmeyen düşünceleri vardı. fotoğraf yollayınca hiç yorum yapmıyordu, bedelli askerlik yapacak olmama alttan alta laf soktu falan. bunlardan sonra iyice soğumuştum ve bitirmek için bahane aradım. bir ara bir şeyden muhabbet açıp şakayla beni arkadaş olarak mı görüyorsun diye sordum, evet sanırım öyle dedi. ben de biraz bozulduğumu belli edince ya üzüldüm, seni kırmak istemedim falan dedi. ertesi gün de halimi hatrımı sordu. ondan sonra bir ay boyunca hiç yazmadım. bir baktım beni instagram'da takipten çıkarmış. aradan bir yıl geçti, geçen hafta mesaj attı whatsapp'tan. profil fotoma askerde çektiğim fotoyu koymuştum. numaranı silmedim, fotoğrafını görünce yazayım dedim, hayırlı olsun falan. umarım sorun olmaz, nasılsın gibi şeyler. havadan sudan konuştuk işte, pek lafına laf katmadım. acaba neden yazdı bu kadar zaman sonra bu kız? takipten çıkıp, numaramı silmemesi de ilginç geldi.

Sizce üniversitede okuyan kapalı biri ikinci dönemin başında açılsa çok mu dikkat çeker? Çevresindekiler sene başında açılmasını istiyor, bu kişiyse neredeyse bir yıl daha bu şekilde geçirebileceğini düşünmüyor ama milletin lafını da çekmek istemiyor bir yandan. Tavsiyeleriniz neler?

alışkanlık mi?

baya kötü giden bir hayatım ve aşk ilişkim var. ilişkimin baya muhteşem olduğunu düşünürdüm ya da öyle sanıyordum. bir süredir beni merak etmeyen, konuşmayan, BENİMLE KONUŞMAYAN, çözüm üretmeyen, her şeyi gecistiren, ilgisiz biriyle olduğumu fark ettim. bunların hep farkındaydım ama gozardi mi ettim, kendimi mi kandırdım bilmiyorum. bunların değişmeyeceğine o kadar eminim ki. hep "gittiği yere kadar" mi dedim yoksa?

artık her şeyi gözardi edebileceğimi düşünüyorum, sogudum. tüm emegimi, zamanımı, bu yakınlığı ve yılları. tüm bunların yanında ortada devasa bir alışkanlık var ve yalnız bir insanım. böyle bir durumda napardiniz?

bu duyuru kısa bir süre sonra kendini imha edecektir.

Zaman geçip gidiyor gerçekten.Siz ne hissediyorsunuz ? 2000 liler üniversiteli olmuş ..

uzun süredir tanışıyoruz nerdeyse 3-4 sene önce dersaneden son 1 senedir falan arada mesajlaşıyoruz şimdi tutturdu spora baslıycam seninle aynı salona gelicem diye her gün soruyor ne zaman kayıt oluyoruz beraber gidelim vs diye gitmezsen gitmem bende tarzı şeyler diyor gün içinde de instagramdan gönderi falan yolluyor bazen kadın kendisi.
bu arkadaşın niyeti sadece spor mu..

Aslında özgüveni yüksek biriyimdir normalde ama gönül işlerinde tam tersi oluyor durum. Sadece bir gönül işine girdiğim zaman kendimi beğenmemeye, karşı tarafı sürekli ve hatalı olmasına rağmen alttan almaya, onu rahatsız ettiğimi ve onun benimle zorla konuştuğunu düşünmeye başlıyorum. İlişkilerde kendimi çok eziyorum kısacası. Bir noktadan sonra karşı taraf bile rahatsız olmaya başlıyor, ben zaten rahatsızım ama bir şey yapamıyorum. Psikolog dışında önerilere açığım, ona param yok.

Arkadaşlar hoşlandığım kız diyelim, bir şehri çok seviyor hamburg. Takip ettiği bir instagram sayfası var hamburg ile ilgili. Ben sayfa yöneticisiyle konuşup ufak bir jest yapmak istiyorum ama ne aklıma gelmiyor. Story attırabilrim ama içeriği ne olacak bilemedim, ya da başka ne olabilir yani aniden görmesi lazım. O sayfayı takip ettiğini bildiğimi bilmiyor. Aklınıza ne geliyor?

Hic patronunuza ya da Professorünüze asik oldunuz mu? Bunun sebebini merak ediyorum, yasitlarima ya da arkadas cevremden birisine karsi birsey hissedemiyorum, genelde boyle imkansiz ( birkeresinde iliskiye dönmüslügü vardi) hayaller kuruyorum ve bu durum hosuma da gidiyor aslinda, ama dedigim gibi merak ediyorum neden.

Ne anlayabiliriz sadece bu cümleden?

Senden hoşlanmıyorum ama ilgin hoşuma gidiyor?
Senden hoşlanıyorum ve ilgin de hoşuma gidiyor?