35 yaşındayım. Hafif düzeyde otizmliyim. (Psikiyatri tanılı) Rehber öğretmenlik bölümü bitirdim. 6-7 sene zorlaya zorlaya çalıştım. 4 işe girdiysem 2’sinde birinde bir sene diğerinde 3 sene sonra çıkarıldım. O da doğuştan güleryüzlü, sıcakkan, saygı, nezaket ve sosyal taklit becerim ve çalışkan olmamla bu kadar süreler gitti. Ortamına göre yüzde yüz olmasa bile bir şekilde uyum sağladım, Sırıtmadım. İnsan iletişimim de mesleğim açısından iyi denebilir fakat iş haricinde okulda hiç kimseyle ekstra bir iletişimim yok.
Fakat bu aralar farkettim ki bu işler bana göre değil. Ne kadar kendimi zekamla çevremi taklit ederek vs zorlamak daha çok beni tüketiyor. Evliyim. Bir çocuğum var. Eve geldiğimde özellikle son 6-7 aydır aşırı stresli oluyorum. Öğrenci sesleri beni aşırı duyarlı hale getiriyor. 2-3 saat hiç kimse konuşmasın dert anlatmasın istiyotum. Öyle bir tükenme.
İlaçsızken mesai sonrası dediğim gibi aşırı tükenmiş ve kapalı oluyordum. İlaç çok az rahatlattı. Fakat otizmin spesifik bütün getiri ve götürülerini bu aralarsa “daha çok götürülerini” yaşıyorum. Şiddetli anksiyete, aşırı uyaranları, aşırı yoğun sorumluluklardan bunalma, işleri kişisel yaşamı organize edememe, tükenme, içe kapanma, şiddetli anksiyete vs.
Şimdi anne babamın durumları iyi. Kira gelirleri vs var. Destek te fazlasıyla oluyor her ikisi de. Bir engelli olarak bu konuda şanslıyım neyse ki. (Engelli maaşları vs düşünülürse)
Ben de hem evimi geçindirme hem rehabilite olma adına hep az maaşla da olsa özel sektör okullarda çalışmak istedim ve hep çalıştım.
Fakat bugün düşündüm de bu işler için bu kadar neden enerjimi tüketiyorum. Sırf diploma aldım diye neden bu işe okulda çalışmaya takmış durumdayım..
Sorum para kazanmak için sosyal iletişimi ‘herkes gibi’ olmayan, izole, samimi normal ilişkiler kuramayan biri olarak bana insan iletişimi fazla gerektirmeyen işler veya geçinme alternatifleri önerir misiniz?
Bu yaştan sonra kariyerimde köklü bir değişime gitmek sizce makul olur mu?
Eşim memur. İki üç ay sonra çocuğumuza kayınvalidem bakacak ben ve eşim çalışmaya devam edeceğiz. Ben alternatif olarak ne işler yapabilirim sizce
Fakat bu aralar farkettim ki bu işler bana göre değil. Ne kadar kendimi zekamla çevremi taklit ederek vs zorlamak daha çok beni tüketiyor. Evliyim. Bir çocuğum var. Eve geldiğimde özellikle son 6-7 aydır aşırı stresli oluyorum. Öğrenci sesleri beni aşırı duyarlı hale getiriyor. 2-3 saat hiç kimse konuşmasın dert anlatmasın istiyotum. Öyle bir tükenme.
İlaçsızken mesai sonrası dediğim gibi aşırı tükenmiş ve kapalı oluyordum. İlaç çok az rahatlattı. Fakat otizmin spesifik bütün getiri ve götürülerini bu aralarsa “daha çok götürülerini” yaşıyorum. Şiddetli anksiyete, aşırı uyaranları, aşırı yoğun sorumluluklardan bunalma, işleri kişisel yaşamı organize edememe, tükenme, içe kapanma, şiddetli anksiyete vs.
Şimdi anne babamın durumları iyi. Kira gelirleri vs var. Destek te fazlasıyla oluyor her ikisi de. Bir engelli olarak bu konuda şanslıyım neyse ki. (Engelli maaşları vs düşünülürse)
Ben de hem evimi geçindirme hem rehabilite olma adına hep az maaşla da olsa özel sektör okullarda çalışmak istedim ve hep çalıştım.
Fakat bugün düşündüm de bu işler için bu kadar neden enerjimi tüketiyorum. Sırf diploma aldım diye neden bu işe okulda çalışmaya takmış durumdayım..
Sorum para kazanmak için sosyal iletişimi ‘herkes gibi’ olmayan, izole, samimi normal ilişkiler kuramayan biri olarak bana insan iletişimi fazla gerektirmeyen işler veya geçinme alternatifleri önerir misiniz?
Bu yaştan sonra kariyerimde köklü bir değişime gitmek sizce makul olur mu?
Eşim memur. İki üç ay sonra çocuğumuza kayınvalidem bakacak ben ve eşim çalışmaya devam edeceğiz. Ben alternatif olarak ne işler yapabilirim sizce
Benim genel bir sosyal kaygı sorunum var. Kaygılandığımda gözlerim hafif sulanır yanar. Göz batmam olur. Bu halimle konuşurken diyalog da sürüyor insanlarla.
Sanki o an "bu durumumu farkediyorlar, kaygımdan negatif etkileniyorlar" gibi bir inanç geliştirdim.
Bir nevi "olumsuz enerjimi bulaştırıyorum" gibi düşünüyorum.
Sizce bu düşüncem gerçekçi mi? Sosyal kaygısı olan ya da kaygılı olan bir insanla konuşmak rahatsız edici midir?
Bu semptomlarıma rağmen sosyalleşmeye çalışmaya devam mı etmeliyim? (İnsanları enerjimle rahatsız ediyor gibi hissediyorum zira.)
Sanki o an "bu durumumu farkediyorlar, kaygımdan negatif etkileniyorlar" gibi bir inanç geliştirdim.
Bir nevi "olumsuz enerjimi bulaştırıyorum" gibi düşünüyorum.
Sizce bu düşüncem gerçekçi mi? Sosyal kaygısı olan ya da kaygılı olan bir insanla konuşmak rahatsız edici midir?
Bu semptomlarıma rağmen sosyalleşmeye çalışmaya devam mı etmeliyim? (İnsanları enerjimle rahatsız ediyor gibi hissediyorum zira.)
Alınık e kitap okuyucu (Acil)
mahmuttt #1564083
Bir sınav için makale okumaları yapmam gerekiyor. Kullanmadığınız kenarda atıl duran bir e kitap okuyucunuz varsa talip olduğumu belirtirim.
Fiyat ve tam modelini dm'den direkt yazabilirsiniz.
Fiyat ve tam modelini dm'den direkt yazabilirsiniz.
1