Ekşi Duyuru

Selam. Zayıf ince yapılı bir erkeğim, daha önceleri "4-5 kilo alsam iyi olacak" diye düşündüğüm zamanlarda 1.5 kilo almayı bile becerememiştim. Yaptığım şey sadece yediklerimin porsiyonunu arttırmaktı ama işe yaramamıştı. Demek ki benim normal beslenme şeklim, kilo alımına yetecek türde şeyler değil.

Şimdi bu dönem bir de covid çıktı başıma. Hastalık sürecinin iştahsızlığı ve stresiyle bir de kilo kaybettim ve şu an bu durum hiç hoşuma gitmiyor.

Gece hamburger ye, yatmadan pasta ye, cips ye gibi şeylerle değil de, vücudun sağlık dengesini de bozmayacak şekilde ne tür gıdalarla ve ne tür sıklıklarla beslenirsem kolay kilo alabilirim acaba?

Ayrıca kan tahlillerimde herhangi bir sağlık sıkıntısı yok, onu da belirteyim.

Doktorlar kendi alanları olmayan türde işlere girmeyip sevk ediyorlar diye biliyorum.

Benim akciğer filmi çektirmem gerekiyor. Bir özel hastanenin Dahiliye doktoruna muayene randevusu alıp gitsem, akciğer filmi için "Benim alanım değil, Göğüs Hastalıkları'na gidin" der mi?

Tomografi çektirmeden, bunu kendimizin ayırt etmesini sağlayacak, en azından fikir oluşturabilecek türde bazı noktalar var mıdır?

Merhaba. Semptom gösterip pcr testi yaptırdım, pozitif çıktığı için şu an evde karantinadayım. Sonucu öğrenir öğrenmez çok moralim bozuldu, zaten yapı olarak kolay düşebilen biriyimdir. 2. doz aşımı da henüz olamamıştım.

Arkadaşlarıma, kuzenlerime durumu haber verince sağolsunlar ilk günden itibaren ilgilerini hiç eksik etmediler. Sağlıkla ilgili hassas durumlarda ben de onlara aynı tutumda oluyorum zaten, olmuştum, hep de olurum. Sağlık bu.

Ama tek bir şey var. Hem evde yalnız olmamın hem karantina halinde olmamın hem de hastalığı belirgin semptomlarla biraz sıkıntılı geçiriyor olmamın yarattığı duygusallıkla 24'ü cumartesi, 2 hafta önce ayrıldığımız kız arkadaşıma mesaj yazdım. Dedim böyle böyle, covid oldum ben. İyi hissetmiyorum, sana yazmak istedim. İlk gün biraz ilgili davrandı, iyi dileklerini iletti. O günden sonra ise bir daha çıt yok, bir "nasıl oldun" dahi gelmedi.

1 yıl beraberdik biz, çok mutlu günler geçirdik. Kendisi bana mütemadiyen ölüyorum, bitiyorum, çok aşığım sana, hayatımda böylesini ilk kez deneyimliyorum deyip duran biriydi... Samimiyetine de inanıyordum hani.

Cidden 2 haftada bitebiliyor mu tüm iyi hisler? İnsanlık dahil? Şu an umut ettiğim tek şey, bir "nasıl oldun" duyabilmekti ya, cidden fazlası değil.

Aslında o şu an normal olan tavrı sergiliyor da ben mi hastalığın duygusal kafasındayım, yoksa duygular hususunda bir samimiyetsizlik mi söz konusuymuş. Ne düşünürsünüz?

selamlar, 10 gün önce kız arkadaşımla ayrıldıktan sonra tüm iletişimimizi kestik. lakin benim kafamda her gün kati surette engel olamadığım bir şekilde "bugün whatsapp'tan mesaj atar mı acaba" düşünceleri dönüyor.

"kendin at o zaman" demeyin çünkü ayrılığı isteyen taraf ben değildim, kendisiydi. dolayısıyla gururum izin vermez ve ben ona daha mesaj atamam. kaç gündür kendisinden keşke bir özlediğini belli eden mesaj gelse, "naber" dese, aramız yeniden ısınsa ve yeniden başlasak diye hiç hoşlanmadığım ama engel de olamadığım bir beklentim var. whatsapp'tan onu engellemek de istemiyorum çünkü ayıp olacak öyle de. o da beni engellemiş falan değil zaten.

bilemiyorum ne yapacağımı. her gün kafamda dönüp duran bu beklentiden kurtulmak istiyorum. ama nasıl? var mı önerileriniz?

Dün gece bir akrabam evinde rahatsızlık geçirmiş, 112'yi arayışlarından 35-40 dakika kadar sonra ambulans eve ulaşmış.

Bu süre çok değil mi, yoksa normal mi kabul etmek gerekir? Bilmediğimden sormak istedim.

Geçen yazı tatilsiz kapattığımda, bu yaz için farklı hayallerim vardı :/ Ama ne yazık ki Covid süreci mutasyonuyla osuyla busuyla devam ettiği için ve henüz aşılanmayan insanlardan da olduğum için, geçen yıl bu zamanlar bir yaz tatili için kafamda hangi konularda soru işaretleri varsa, hepsi aynı şekilde devam ediyor. Şunlar gibi,

Kalacağın otel, otel odasının hijyeni ne derece sağlıklı belli değil,
Plajdaki şezlonga senden önce covidli biri yattı mı, yatmadı mı belli değil,
Plajın ortak kullanılan duşları fotoselli değilse açma koluna senden önce kim temas etti belli değil,
Bulunduğun otelde tatil modundaki insanlar, "sosyal mesafeyi" ne derece sallar belli değil,

gibi sorular.

Tam "gideyim ya, dikkat ederim, bir şey olmaz" diye bir his geliyor, sonra aklıma yaşı genç olmasına rağmen günlerce hastanede yatarak covidi çok ağır geçiren tanıdıklarım geliyor ve cesaretim kırılıyor.

Duygularım karışık kısacası. Peki sizler bahsettiğim konseptte bir tatile bu yaz için sıcak bakıyor musunuz, kendiniz yapacak mısınız/yapar mısınız?

selamlar.

yakın bir zamanda henüz genç yaşlarda bir tanıdığımın covid'den dolayı vefat ettiğini öğrendim, şok oldum. bu durum psikolojimi etkiledi de evham mı yaptım veya bir anda bastıran sıcak havalardan mıdır bilmiyorum ama son 2-3 gündür "daha zor nefes alıyormuşum gibi" hissediyorum. malum, nefes darlığı covid'in belirtilerinden biri olabiliyor.

gerçekten nefes darlığım var mı yok mu kısmını tam ayırt edemiyorum şu an yani. bunu anlamama yardımcı olacak türde bir yöntem var mıdır acaba? "şu kadar süre nefesini tutup bekle" vs. falan gibi mesela; bu fikir verme açısından makul bir yöntem midir?

selam. geçen yıl 23 nisan'da sokağa çıkma yasağı olmuştu, bu yılki 23 nisan da cumaya denk geliyor ve yine hafta sonuyla birleştirerek cumaya da yasak gelir mi acaba?

geçen yıl 23'ünde yasak olacağı 20 nisan'da açıklanmış, bugün 21'ine girdik ama herhangi bir bilgi göremedim.

ne dersiniz?

Son günlerde yeni çekilen film versiyonuyla gündemde olan Sen Hiç Ateşböceği Gördün mü'nün tiyatro oyunu versiyonunu internetten izleyebilmek mümkün mü acaba, bilen var mı? Ben aradım ama bulamadım da.

selamlar.

narcos'un 2. sezonunu yeni bitirdim.

pablo escobar 2. sezonun sonunda öldüğü için, 3. sezon pek sarmaz gibi geliyor şu an. daha 3. sezona başlamadan bir fikirleriniz alabilmek isterim.

narcos, pablosuz da izlemeye değer mi, yoksa devamı vakit kaybı mı olur?


* "spoiler vermeden" fikir paylaşımı rica ediyorum :)

normal insanlar için işin normali şu şekilde gelişiyordur: şayet yeterli süre uyunmuşsa zinde bir şekilde gün geçirilir, gece vakti olunca da insanın enerjisi yavaş yavaş düşmeye başlar ve uykusu gelir; uyur.

ben ise ne kadar uyursam uyuyayım, gündüzleri sürekli uykulu bir halim oluyor, gözlerimden uyku akıyor. gün içinde birden fazla kez yüzümü yıkasam da kendime gelemiyorum, yani tam bir ayılma olmuyor.

saat gece 10 civarları olunca ise bildiğin cin gibi oluyorum. bu kez de uykum gelmiyor, uykuya dalışım zor oluyor.

öyle çok az da uyuyan biri değilimdir yani, 9 saat civarı uyurum.

az uyumamasına rağmen gündüzleri benimki gibi bir modda takılanlar var mı? niye böyle oluyor acaba?

"Sürüş anındaki tek bir hatamla ölümüme veya bir başkasının ölümüne yol açabilirim."

Araba kullanırken yapılabilecek "anlık bir dalgınlığın/hatanın" bu tür büyük sonuçlara neden olabileceğini biliyorum ve bu düşünceler yüzünden de yıllardır araba kullanamıyorum.

Çevremde erkeğinden kadınına, küçüğünden büyüğüne araba kullanmayanın kalmadığını gördükçe de kendime acayip kızıyorum, kendi durumuma sinirim bozuluyor.

Birebir benle aynı korkudan ötürü araba kullanamayıp da bu sorunu aşabilenler var mı aramızda? Veya "ben de tıpkı senin gibiyim, sırf bu korkudan araba kullanamıyorum" diyen?

3 gündür sol bademciğimde bir gömlek düğmesinin çeyreği boyutunda, yusyuvarlak, bembeyaz bir şey var.

Ateşim yok, yutkunurken boğaz ağrım var.

Biraz araştırdım da bademcik taşı da olabilirmiş bu. Peki bademcik iltihabı ile bademcik taşının birbirinden ayırt edilebilecek özellikleri var mıdır?

Merhaba, hemcinsim olan duyuru erkeklerine "Siz böyle bir durumda ne tür bir tutum takınırsınız?" sorusu soracağım.

4 aydır güzel bir ilişkim var. Kendisi gayet aklı başında, güven veren bir kadın. Henüz aramızda bir şeyler olmadığı dönemde ettiğimiz arkadaşça sohbetler sırasında, 5 kişilik iyi bir lise arkadaş grubu olduğunu ama yıllar içinde her birinin ayrı şehirlere dağıldığından bahsetmişti. O arkadaşlarından biri ve aralarının en iyi olanı da bir erkekmiş, "İstanbul'a yılda 2-3 kez gelir, geldiğinde de bende kalır" demişti.

Şu an bu tür bir gündemimiz yok ama geçen gün can sıkıntısından mıdır nedir, nereden geldiyse aklıma bu konunun geleceği tuttu. Yarın öbür gün bana "X İstanbul'a gelecekmiş, bende kalacak.. Haberin olsun." dese, nasıl karşılarım diye bir düşündüm.

Siz olsanız, "Böyle bir şeyde geri kafalılık yapmaya gerek yok, yılların samimi lise arkadaşıymış, evinde kalır tabi. Lafını etmeye değmez." mi dersiniz, yoksa durumdan bir rahatsız mı olursunuz? Merak ettim.