Selamlar arkadaşlar,
Çok enterasan bir sorunla karşınızdayım, hemen her fırsatta benden bir şeyler isteyen bir ablam var, çoğunuzun bu duruma e ne var bunda gayet normal bir durum dediğini duyar gibiyim ama durum öyle düşündüğünüz gibi değil.
Şöyle ki, Ablamı ne zaman arasam mutlaka ya o görüşmede ya da görüşmenin hemen sonrasında benden mutlaka bir şeyler istiyor, istediği de öyle maddi şeyler değil örneğin arabası olmadığı için beni şuraya götürür müsün, şunu şuradan alır mısın şunu yapar mısın gibi şeyler.
Yani istediği şeyler öyle ciddiye alınacak şeyler değil ama koşulsuz hemen her görüşmemizden sonra bunu yaşadığımızı fark ettim.
Sonra bir test yapmak istedim, doğum gününde ablamı aradım doğum gününü kutladım konuştuk telefonu kapadım 20 dakika ya geçti ya geçmedi beni aradı yüzümde bir tebessüm belirdi yanılmadığımı anlamış oldum, beni anneme götürür müsün akşam dedi.
Bu normal bir durum mudur? çok şikayetçi değilim aslında, işim yoksa dediklerini yapıyorum varsa işim olduğunu söylüyorum ama olayın kendisi bir garip o yüzden size sormak istedim.
Çok enterasan bir sorunla karşınızdayım, hemen her fırsatta benden bir şeyler isteyen bir ablam var, çoğunuzun bu duruma e ne var bunda gayet normal bir durum dediğini duyar gibiyim ama durum öyle düşündüğünüz gibi değil.
Şöyle ki, Ablamı ne zaman arasam mutlaka ya o görüşmede ya da görüşmenin hemen sonrasında benden mutlaka bir şeyler istiyor, istediği de öyle maddi şeyler değil örneğin arabası olmadığı için beni şuraya götürür müsün, şunu şuradan alır mısın şunu yapar mısın gibi şeyler.
Yani istediği şeyler öyle ciddiye alınacak şeyler değil ama koşulsuz hemen her görüşmemizden sonra bunu yaşadığımızı fark ettim.
Sonra bir test yapmak istedim, doğum gününde ablamı aradım doğum gününü kutladım konuştuk telefonu kapadım 20 dakika ya geçti ya geçmedi beni aradı yüzümde bir tebessüm belirdi yanılmadığımı anlamış oldum, beni anneme götürür müsün akşam dedi.
Bu normal bir durum mudur? çok şikayetçi değilim aslında, işim yoksa dediklerini yapıyorum varsa işim olduğunu söylüyorum ama olayın kendisi bir garip o yüzden size sormak istedim.
Selamlar herkese. 7 yıldır evliyim eşimle evlenmemiz çok ani oldu öyle oturup adam akıllı düşünme fırsatım pek olmadı diyebilirim evliliğimizin ilk dönemlerinde ufak tefek sürtüşmelerimiz olsa da bir süre böyle devam ettik sonra bir çocuğumuz oldu aradan geçen 7 yıl boyunca neredeyse 365 günün 300 günü tartıştık defalarca kavga ettik boşanmaya karar verdik ama her defasında karım barışmaya beni ikna etti ya da araya birileri girdi. Son zamanlarda artık neredeyse karı koca olma kavramını tamamen yitirdik onunla bırakın aynı eve girmeyi aynı ortamda bile bulunmak istemiyorum zaten çoğunlukla küs oluyoruz evde sürekli onun dedikleri oluyor onun sevdiği filmi izliyor onun sevdiği müziği dinliyoruz tamamen onun hayatını yaşıyoruz çocuğumu çok seviyorum onu kaybetmek en büyük korkularımdan birisi ama biliyorum ki boşanırsak çocuğumu rahat rahat göremeyeceğim çünkü her boşanma durumuna geldiğimizde çok çirkinleşiyordu son noktaya kadar. Ailesi ile sorunum hiç olmadı hatta ailesi genelde tartışmalarda hep benden yana oldu boşanırsak durum nasıl olur fikri olanlar paylaşırsa sevinirim.
Not : eşimin ailesi çok iyi bir aile özellikle onları üzecek olmaktan çok korkuyorum.
Not : eşimin ailesi çok iyi bir aile özellikle onları üzecek olmaktan çok korkuyorum.
1