öncelikle iyi akşamlar, uzun zamandır chatgpt ile dertleşiyordum ama onunla dertleştiğimde hep ben haklı olduğum için konuyu size de açayım dedim çok uzatmadan özet geçeceğim, annem ve ben beraber yaşıyoruz, semtimiz güzel bir yerde ve evde annemin kendi evi, annemin emekli maaşı düşük 16k gibi bi şey alıyor, benim maaşım yüksek fakat anneme bunu belirtmedim çünkü annem parayı çok seven bi insan, maaşımı duysa aklını yitirir, evi yenilettirir, altına araba aldırır hatta belki de benden maaşımın yarısını bile talep eder... kendisi güzelliğine çok meraklı ve genç görünme peşinde olduğu için kredi çekip estetikler bile oluyor öyle diyeyim neyse ben de geçmişten bunları bildiğim için anneme tam maaşımı söylemedim anneme benim maaşım 45 dedim. neyse bunu söyledikten sonra benden para beklentisi oldu tabii ki "eve destek" diye ben de iyi tamam dedim, bu arada hiç vermeme gibi taraftada değilim yani o zaman da hak geçer, bunun bilincindeyim. neyse ben anneme her ay 15 k vermeye başladım, ama sonra tabii bunlarla bitmedi, ben gıda alışverişini de yapmaya başladım, sonrasında işte evdeki buzdolabı bozuldu yenisini al, kahve makinesi bozuldu yenisini al, o bozuldu yenisini al onu al bunu al, dışarıda yemekler ye, aman yorulmasın taksiye binsin.. evde yoruluyorum temizlik yapmak istemiyorum vs diyor temizlik için kadın tutayım falan derken benim zaten eve yaptığım masraflar daha fazla tutmaya başladı.. yani ben tek başına yaşarken bile bu kadar para harcadığımı düşünmüyorum kira hariç.. neyse bu arada evlenme arefesindeyim ve para da biriktirmem lazım ama annemin ağzından bi kere de kızım paran var mı? bu ayda verme kenarına bi şey koy, benim de çorbada tuzum olsun gibi şeyler asla duymadım (hoş teklif etse de kabul etmem ama böyle şeyler bekledim hep) sürekli isyan modunda ve şimdi de parayı arttır 20 bin istiyorum diyor... anlamıyorum bi insan kızından neden maaşının yarısını ister (maaşımı 45 biliyor) demek ki gerçekten maaşım o kadar olsa ne kadar zor bir durumda olacaktım... anneme, anne 20 bin lirayı ne yapacaksın anlamıyorum devletten de alıyorsun totalde 36 bin lira evdesin bütün gün tüm masraflarını karşılıyorum evin giderleri o kadar tutmuyor ki dediğimde de neden bunları sorguluyorsun gibi şeyler söyleyip resmen işi büyütüyor ve kavga ediyor... bende mi sıkıntı var anlamıyorum gerçekten... bu şımarıklık değildir de nedir.. aslında sırf karakterini bildiğim için fazla da veresim varsa vermiyorum onun yerine onun nakite dökemeyeceği şeyler yapıyorum mesela istediği bi şeyi almak ya da buzdolabını doldurmak gibi ama sürekli nakit istiyor sürekli maaşımı arttır gibi şeyler diyor.. sonra da işte sen gelip benim yanımda kalıyorsun dışarıya gitsen kim bilir ne kadar kira ödersin ödeyemezsin bile! gibi konuşuyor. anlamıyorum neden kızına oda kiralıyor gibi davranıyor bu beni çok yaralıyor siz ne düşünüyorsunuz... bu arada ben bugün eve çıksam kendi maaşıyla geçinemez bile yani benim onu kullandığımı düşünüyor belki kendi kafasında ama o da benim sayemde çok rahat yaşıyor..
kendisine bugün evlensen evleneceğin adam bile sana aylık 20 bin lira vermez, belki faturalarını üstüne alır belki gıdayı ben hallederim der o kadar kimse durup dururken her şeyi yapıp bi de 20 bin lira vermez diyorum onda da beni dinlemiyor oraları karıştırma şimdi vs diyor...
kendisine bugün evlensen evleneceğin adam bile sana aylık 20 bin lira vermez, belki faturalarını üstüne alır belki gıdayı ben hallederim der o kadar kimse durup dururken her şeyi yapıp bi de 20 bin lira vermez diyorum onda da beni dinlemiyor oraları karıştırma şimdi vs diyor...
merheba arkadaşlar, öncelikle iyi pazarlar çok uzun tutmayacağım özet geçeceğim
30 yaşındayım ve kadınım 2.5 yıldır da uzaktan ilişkim var erkek arkadaşım yabancı ve ingilterede yaşıyor ben ise bu yaşıma kadar hep istanbuldaydım arkadaşlarım var iyi de bir işim var ve halimden memnunum.. şu aralar üzüldüğüm bir şey var ben hep erkek arkadaşıma ne zaman evleneceğiz baskısı yapıyordum ama şu aralar yapmıyorum çünkü artık yavaştan teklif etmeye hazırlandığını sözlü olarak hissettirmeye başladı ama beni şimdi de ülkeyi bırakacak olmanın hüznü kapladı. doğrusunu söylemek gerekirse çok arkadaşım yok çok az ve sayılı, beni üzen şey annemi yalnız bırakmak çünkü annemle çok yakınım ve başka akrabamız yok. abim var ama annemle abim görüşmüyorlar ayrıca o da başka bir ülkede yaşıyor. annemin erkek arkadaşı var bi tane ama o adama da pek güvenmiyorum.. bu konuyu haftalardır içimde çözmeye çalışıyorum ama çözemiyorum..
erkek arkadaşım beni çok seviyor ve değer veriyor ben de onu seviyorum bu nedenle ayrılmak da istemiyorum çünkü ileride pişmanlık da duyabilirim...
annem ise beni destekleyen bir yerde hiçbir zaman gitme burada kal demedi aksine evlen yuva kur çocukların olsun mutlu ol sık sık gelirsin dediği bir yerde.. psikoloğa açtığımda konuyu o da sürgüne gidiyor gibi düşünüyorsun sık sık gelirsin görüşürsün diyor ama benim psikolojim olayı annemi terk ediyorum gibi düşüncelerde o nedenle de mutlu değilim.. bu nedenden dolayı da erkek arkadaşımdan ayrılmak istemiyorum..
şimdi üniversiteye gitseydim mesela 4 yıl sonra gelirdim iş bulsam sıkılır dönerdim ama evlenince ben annemi özledim türkiyeyi özledim diye boşanamam var mı sizin çevrenizde örnekler?
bi de kendimi değil hep başkalarını düşünüyorum böyle de bi sorunum var
30 yaşındayım ve kadınım 2.5 yıldır da uzaktan ilişkim var erkek arkadaşım yabancı ve ingilterede yaşıyor ben ise bu yaşıma kadar hep istanbuldaydım arkadaşlarım var iyi de bir işim var ve halimden memnunum.. şu aralar üzüldüğüm bir şey var ben hep erkek arkadaşıma ne zaman evleneceğiz baskısı yapıyordum ama şu aralar yapmıyorum çünkü artık yavaştan teklif etmeye hazırlandığını sözlü olarak hissettirmeye başladı ama beni şimdi de ülkeyi bırakacak olmanın hüznü kapladı. doğrusunu söylemek gerekirse çok arkadaşım yok çok az ve sayılı, beni üzen şey annemi yalnız bırakmak çünkü annemle çok yakınım ve başka akrabamız yok. abim var ama annemle abim görüşmüyorlar ayrıca o da başka bir ülkede yaşıyor. annemin erkek arkadaşı var bi tane ama o adama da pek güvenmiyorum.. bu konuyu haftalardır içimde çözmeye çalışıyorum ama çözemiyorum..
erkek arkadaşım beni çok seviyor ve değer veriyor ben de onu seviyorum bu nedenle ayrılmak da istemiyorum çünkü ileride pişmanlık da duyabilirim...
annem ise beni destekleyen bir yerde hiçbir zaman gitme burada kal demedi aksine evlen yuva kur çocukların olsun mutlu ol sık sık gelirsin dediği bir yerde.. psikoloğa açtığımda konuyu o da sürgüne gidiyor gibi düşünüyorsun sık sık gelirsin görüşürsün diyor ama benim psikolojim olayı annemi terk ediyorum gibi düşüncelerde o nedenle de mutlu değilim.. bu nedenden dolayı da erkek arkadaşımdan ayrılmak istemiyorum..
şimdi üniversiteye gitseydim mesela 4 yıl sonra gelirdim iş bulsam sıkılır dönerdim ama evlenince ben annemi özledim türkiyeyi özledim diye boşanamam var mı sizin çevrenizde örnekler?
bi de kendimi değil hep başkalarını düşünüyorum böyle de bi sorunum var
1