Merhabalar, ben 3 senelik sözlük hesabı moderasyonun sansür saçmalığına kurban giden eski bir sözlük yazarıyım. Duyuruyu açtığım bu hesap bana ait değil. Şu sıralar eğitim hayatımla ilgili bir karar almaktayım. Bu konuyu çevremde fikirlerine değer verdiğim insanlarla bol bol konuştum ancak yetmedi. Buradaki insanlara da danışacağım şeyler var. Çünkü burada güzel insanlar var biliyorum ve bir çoğu da benim ilgi duyduğum alanlarda şu anda meslek hayatındalar. Mimarlar, mühendisler, doktorlar, patronlar falan filan... Zamanında çok güzel insanlarla tanışmıştım buradan ve bir çok konu hakkında bilgi almıştım. Bu sebeple bu duyuru benim için çok önemli. Biraz vaktinizi ayırıp okursanız gerçekten mutlu olurum. Şimdiden teşekkür ederim. Siz bu yazıyı okurken sıkılmayın diye güzel şarkılar dinletebilirim sadece elimden bu kadari gelir. Bu arada son paragraf daha fazla ayrıntı içeriyor onu okumasanız da olur hem böyleyece yazı kısalmış olur.
www.youtube.com
www.youtube.com
www.youtube.com
Ben üniversiteye 2 sene geç girdim. Şu anda İstanbulda özel bir üniversitede tam burslu olarak diş hekimliği okuyorum. Bölümümden de okulumdan da memnun değilim aslında. Güncel sistemden haberi olmayan abilerim, ablalarım için söylüyorum: Artık üniversiteye yerleştiğiniz sıralamayı ilerleyen senelerde de kullanıp başka bölümlere ve okullara yeniden tercih yapar gibi yerleşebiliyorsunuz. Bu değişiklik benim gibi yanlış tercih madurlarına bir fırsat sunuyor. Benim sorunum halihazırda 2 sene kaybetmiş olmak. 95 doğumluyum. 21 yaşındayım. Bu sene 97liler üniversiteye girdiler. Zaman ne çabuk geçiyor değil mi? Önümüzdeki sene de 98liler üniversiteye girecekler. Bakmayın kimseyi küçümsemiyorum. Sevgilim de 98 doğumlu zaten. Yine de bu beni biraz üzüyor. Eğer bölüm değiştirirsem yeniden başlayacağım her şeye. Bu yaşta. 3 sene gecikecek her şey. E zaten halihazırda 2 sene gecikti. Daha önce de dediğim gibi bölümüm diş hekimliği 5 senede mezun oluyorsunuz. Ben bu sene birinci sınıfı okudum, ingilizcem yeterli olduğu için hazırlık okumadım. 4 senem daha kaldı ki bu da mimarlık ve mühendislik gibi 4 yıllık bölümlere geçiş yaparsam aslında yeniden başlamama aynı zamanda mezun olacağım anlamına geliyor. Çünkü ingilizce konusunda kendime güveniyorum, hazırlık okumam. Yine de bu hekimlik, mezun olunca diğerlerine göre biraz daha rahat bir ortam sunuyor. 25 yaşında okul bitirip 26 yaşında çalışmaya başlayan bir mühendisten daha avantajlı olurum heralde. Çünkü uzmanlık yapıyorsun, devlette çalışıyorsun, kendi muayenhaneni falan açıyorsun. Hah aslında sormak istediğim şey buydu. 26 yaşında iş hayatına atılacak olmak çok sorun yaratır mı? Geçenlerde internette dolanırken iş ilanları gördüm, tecrübe kriterinin yanında bir de yaş kriterleri vardı. Böyle şeyler kariyerini engeller mi bir insanın?
Geçmek istediğim iki bölüm var. Birisi İTÜ inşaat. Diğeri de Yıldız ingilizce mimarlık. Bu bölümler daha çok ilgimi çekiyor. Aslında ben hep mimar olmak istemiştim lisenin ilk senesinden beri. 2 sene boyunca mimar olmak için hazırlandım. Mimar olup gitmek istiyordum bu ülkeden. Birincisinde puanım yetmedi ikincisinde de cesaret edemedim. Çünkü 2 sene boyunca çok yıprandım. Hem ailevi hem de kişisel sorunlarım vardı. Aslında biraz bu yüzden her iki senede de potansiyelimin altında kaldım. Daha iyisini yapabilirdim. Şimdi hepsini geride bıraktım. İşte o 2 sene boyunca sürekli bir gelecek kaygım vardı. Eh memur çocuğu olmak böyle bir şey. Bir de yorulmuştum o 2 senede. Artık mücadele etmek istemiyordum, özel sektörle uğraşmak istemiyordum. Garanti olsun dedim. Kaygılarım sona ersin dedim. Halt ettim. Halbuki biyoloji denen naneyi hiç sevmiyorum. Her şey ezber. Lisede biyoloji derslerinden nefret ederdim. Dinlemek istemezdim çünkü hocanın ağzından çıkan her şey kitapta yazıyordu. Ama matematik öyle miydi? Fizik ve geometri? Onlarda çözüm vardı, işlem vardı, analitik düşünme vardı. Hep daha çok hoşuma giderdi. Bir de resim yaparım ben çok güzel. Güzel sanatlara hazırlamak istemişti beni lisede çok sevdiğim resim hocam. Ben istememiştim. Onun da burukluğu varken mimarlık da gönlümün köşesinde matematik ve fiziğiyle duruyor hala. Mühendislik de çok çekici geliyor. Bir de benim sorunum okuduğum okulla alakalı. Marmaya puanım yetmesine rağmen çok uzak diye (3 saat yol gidecektim) Medipol'de tam burslu okumayı seçtim. Sonuçta hekimlik bu dedim üniversite farketmez uzmanlığını devlette yaparsın dedim. Sevemedim okulumu. Özgüvenim azalıyor bu okulda her geçen gün söndüğümü düşünüyorum. İtü'de okumak beni daha fazla geliştirirdi diye düşünüyorum. Ben kendimi geliştirebilirim. İngilizcem de var. Girişkenimdir hem. Yapamaz mıyım? Bu kadar sene kaybedince de hırslandım. Güzel şeyler yapamaz mıyım? Bir de son olarak. Diş hekimiyken yurtdışına çıkmak zormuş. Kendi dişçimle konuştum "Arkadaşım Çapa'dan mezun Kanada'da 2 sene garsonluk yaptı denkliğini sağlayan eğitimi alana kadar" dedi. Bu da beni rahatsız ediyor. Mühendis ya da mimarken zorlanmam heralde bu konuda. Neyse çok uzattım. 26 yaşında çalışmaya başlayan bir mimar-mühendis çok mu zorlanır? Çok mu sürünür? Aç mı kalır? Yoksa ben saçmalıyor muyum? Yoksa okulumda mı kalmalıyım dişimi sıkarak?? Ne düşünüyorsunuz? Teşekkür ederim.
EDİT: Benim problemim aslında şu an diş hekimliğinde mücadele etmiyor olmak. Sadece ders geçmeye uğraşıyorum. Ucu ucuna ders geçiyorum. Derslere gitmiyorum. Kendimi geliştirmiyorum. Sadece son hafta ezber yapıyorum. Beynimi kullanmadığımı, çürüyeceğini hissediyorum. Hayatıma biraz anlam katmak zaten hedefim. Mücadele etmek. Çabalamak istiyorum. Bir hedefim olsun kendimi geliştireyim istiyorum. Sevdiğim alan derslerinde bunu yapabilirim. Hala mühendislik okuyan arkadaşlarım fizikte yapamadıklarını bana soruyorlar. Ve zevk alarak çözüyorum.
www.youtube.com
www.youtube.com
www.youtube.com
Ben üniversiteye 2 sene geç girdim. Şu anda İstanbulda özel bir üniversitede tam burslu olarak diş hekimliği okuyorum. Bölümümden de okulumdan da memnun değilim aslında. Güncel sistemden haberi olmayan abilerim, ablalarım için söylüyorum: Artık üniversiteye yerleştiğiniz sıralamayı ilerleyen senelerde de kullanıp başka bölümlere ve okullara yeniden tercih yapar gibi yerleşebiliyorsunuz. Bu değişiklik benim gibi yanlış tercih madurlarına bir fırsat sunuyor. Benim sorunum halihazırda 2 sene kaybetmiş olmak. 95 doğumluyum. 21 yaşındayım. Bu sene 97liler üniversiteye girdiler. Zaman ne çabuk geçiyor değil mi? Önümüzdeki sene de 98liler üniversiteye girecekler. Bakmayın kimseyi küçümsemiyorum. Sevgilim de 98 doğumlu zaten. Yine de bu beni biraz üzüyor. Eğer bölüm değiştirirsem yeniden başlayacağım her şeye. Bu yaşta. 3 sene gecikecek her şey. E zaten halihazırda 2 sene gecikti. Daha önce de dediğim gibi bölümüm diş hekimliği 5 senede mezun oluyorsunuz. Ben bu sene birinci sınıfı okudum, ingilizcem yeterli olduğu için hazırlık okumadım. 4 senem daha kaldı ki bu da mimarlık ve mühendislik gibi 4 yıllık bölümlere geçiş yaparsam aslında yeniden başlamama aynı zamanda mezun olacağım anlamına geliyor. Çünkü ingilizce konusunda kendime güveniyorum, hazırlık okumam. Yine de bu hekimlik, mezun olunca diğerlerine göre biraz daha rahat bir ortam sunuyor. 25 yaşında okul bitirip 26 yaşında çalışmaya başlayan bir mühendisten daha avantajlı olurum heralde. Çünkü uzmanlık yapıyorsun, devlette çalışıyorsun, kendi muayenhaneni falan açıyorsun. Hah aslında sormak istediğim şey buydu. 26 yaşında iş hayatına atılacak olmak çok sorun yaratır mı? Geçenlerde internette dolanırken iş ilanları gördüm, tecrübe kriterinin yanında bir de yaş kriterleri vardı. Böyle şeyler kariyerini engeller mi bir insanın?
Geçmek istediğim iki bölüm var. Birisi İTÜ inşaat. Diğeri de Yıldız ingilizce mimarlık. Bu bölümler daha çok ilgimi çekiyor. Aslında ben hep mimar olmak istemiştim lisenin ilk senesinden beri. 2 sene boyunca mimar olmak için hazırlandım. Mimar olup gitmek istiyordum bu ülkeden. Birincisinde puanım yetmedi ikincisinde de cesaret edemedim. Çünkü 2 sene boyunca çok yıprandım. Hem ailevi hem de kişisel sorunlarım vardı. Aslında biraz bu yüzden her iki senede de potansiyelimin altında kaldım. Daha iyisini yapabilirdim. Şimdi hepsini geride bıraktım. İşte o 2 sene boyunca sürekli bir gelecek kaygım vardı. Eh memur çocuğu olmak böyle bir şey. Bir de yorulmuştum o 2 senede. Artık mücadele etmek istemiyordum, özel sektörle uğraşmak istemiyordum. Garanti olsun dedim. Kaygılarım sona ersin dedim. Halt ettim. Halbuki biyoloji denen naneyi hiç sevmiyorum. Her şey ezber. Lisede biyoloji derslerinden nefret ederdim. Dinlemek istemezdim çünkü hocanın ağzından çıkan her şey kitapta yazıyordu. Ama matematik öyle miydi? Fizik ve geometri? Onlarda çözüm vardı, işlem vardı, analitik düşünme vardı. Hep daha çok hoşuma giderdi. Bir de resim yaparım ben çok güzel. Güzel sanatlara hazırlamak istemişti beni lisede çok sevdiğim resim hocam. Ben istememiştim. Onun da burukluğu varken mimarlık da gönlümün köşesinde matematik ve fiziğiyle duruyor hala. Mühendislik de çok çekici geliyor. Bir de benim sorunum okuduğum okulla alakalı. Marmaya puanım yetmesine rağmen çok uzak diye (3 saat yol gidecektim) Medipol'de tam burslu okumayı seçtim. Sonuçta hekimlik bu dedim üniversite farketmez uzmanlığını devlette yaparsın dedim. Sevemedim okulumu. Özgüvenim azalıyor bu okulda her geçen gün söndüğümü düşünüyorum. İtü'de okumak beni daha fazla geliştirirdi diye düşünüyorum. Ben kendimi geliştirebilirim. İngilizcem de var. Girişkenimdir hem. Yapamaz mıyım? Bu kadar sene kaybedince de hırslandım. Güzel şeyler yapamaz mıyım? Bir de son olarak. Diş hekimiyken yurtdışına çıkmak zormuş. Kendi dişçimle konuştum "Arkadaşım Çapa'dan mezun Kanada'da 2 sene garsonluk yaptı denkliğini sağlayan eğitimi alana kadar" dedi. Bu da beni rahatsız ediyor. Mühendis ya da mimarken zorlanmam heralde bu konuda. Neyse çok uzattım. 26 yaşında çalışmaya başlayan bir mimar-mühendis çok mu zorlanır? Çok mu sürünür? Aç mı kalır? Yoksa ben saçmalıyor muyum? Yoksa okulumda mı kalmalıyım dişimi sıkarak?? Ne düşünüyorsunuz? Teşekkür ederim.
EDİT: Benim problemim aslında şu an diş hekimliğinde mücadele etmiyor olmak. Sadece ders geçmeye uğraşıyorum. Ucu ucuna ders geçiyorum. Derslere gitmiyorum. Kendimi geliştirmiyorum. Sadece son hafta ezber yapıyorum. Beynimi kullanmadığımı, çürüyeceğini hissediyorum. Hayatıma biraz anlam katmak zaten hedefim. Mücadele etmek. Çabalamak istiyorum. Bir hedefim olsun kendimi geliştireyim istiyorum. Sevdiğim alan derslerinde bunu yapabilirim. Hala mühendislik okuyan arkadaşlarım fizikte yapamadıklarını bana soruyorlar. Ve zevk alarak çözüyorum.
1