aramızdaki eşcinseller bunu nasıl anladıklarını ve kabullendiklerini kısaca bi anlatabilirler mi acaba?
ya da konuyla alakalı yardımcı olabilecek psikolog vs varsa bir kaç soru sormak istiyorum ama tam olarak ne soracam onu da bilmiyorum.
ben 24 yaşında hala bakir bir erkeğim, bu yıla kadar bırakın cinsel tecrübeyi fırsatım dahi pek olmadı. karşı cinsle duygusal ve cinsel konulara giremiyorum(hemcinslerimle girmek gibi amacım veya arzumsa hiç olmadı). cinsel konulara giremiyorum derken bi kızla cinsellikten bahsederken utanıyorum demiyorum yalnız, birbirimiz arasında gerçekleşecek cinsel mevzudan bahsediyorum. yoksa genel anlamda cinsellik hakkında atıp tutarım yani o sorun değil, ama hani bugünlerde yazmak, yürümek, düşürmek deniyor ya ha işte onu yapamıyorum o yüzden de bu son yıla kadar bir cinsi latifle aynı yatağa girmişliğim hemen hemen hiç yoktu.
bu sene ne olduysa son 5-6 ayda 10'a yakın kızla yakınlaştım. ama gel gör ki hiçbiriyle tam olarak cinsel birleşme yaşayamadım. bunlardan bazıları "ben bakireyim" dedi "tamam" diyip önsevişme modunda güreşmeye devam ettim. kız reglim diyor artık bildiğin seviniyorum "ohh be zaten çok ileri gidemeyiz" diyip önsevişmeye devam. onlara dokunmaktan, öpmekten; onların bana dokunmasından, göğsüme yatıp göğüs kıllarımla oynamasından çok hoşlanıyorum ama mutlu sonra ulaşamıyorum.
kızlar böyle problemler ortaya atmazsa da, son yaklaşmaya kadar ereksiyon olsam da landing sırasında ereksiyonu koruyamıyorum. beni bi stres alıyor, ben devam etmek istesem de bizim ki olaydan vazgeçiyor. az biraz ereksiyonu koruyabildiğim de oldu bu sefer de bi gram zevk alamadan pıt diye boşaldım moralim daha da bozuldu.
bu saçmalıklar devam ettikçe "ulan acaba eşcinsel miyim ben" demeye başladım. bir iki aydır kimseyle yakınlaşmamaya çalıştım, sürekli aklımda "acaba eşcinsel miyim" sorusu vardı, ama geçen hafta yakın arkadaşlarımdan biriyle nasıl olduysa aynı yatağa girdik, kız reglmiş, yine garip bi mutluluk. sabaha kadar güreştik ama o güreşme esnasında resmen ikna olmuştum "yok abi babalar gibi heteroyum işte, haftaya bir daha gelecek ve bu iş bitecek" moduna girmiştim. çok dehşet bi ten uyumu var gibi gelmişti, 5-6 saat boyunca erekte haldeydim falan. neyse kız dün geldi, tekrar denedik, denedik derken benim açımdan yani, yoksa kız "o gece çok çok güzeldi, o geceyi mutlu bi sona bağlayalım" modunda. ama yine yapamadım. bu sefer resmen öğrenilmiş çaresizlik, baktım ileri gidiyoruz yine garip bi korku, stres kapladı içimi; saçama sapan konuşup ambiyansı siktim attım. komik video izleyip yattık uyuduk.
kız da sabah kalkıp gitmiş, tek başıma uyandım mal gibi.
böyleyken böyle işte, ne sorayım bilemedim.
----------------------------
altta @mula'nın bir mesajı var sanırım haklı. erkeklerle alakalı da bir şeyler yazayım.
yukarıda bahsettiğim "acaba" sorusu gelince kafama küçüklüğümü falan bayağı bir düşündüm ve bu konuyla alakalı olabilecek şöyle bi anım geldi aklıma 5. sınıfta ahmet diye bir eleman vardı. biz bunla çok çok yakın arkadaşlar da değildik. evi falan çok uzak zaten anca okulda görüşüyoruz. o zamanlar benim yakın arkadaş tanımım haftasonu okul bahçesinde top oynadığım elemanlar. bunun evi uzak olduğu için anca sınıfta görüşüyoruz ve sınıfta da sürekli muhabbet halinde olduğum biri değil. 4-5 kişilik bir grubumuz var bu arada sırada bizle takılıyor. neyse bunu bizim okuldan alıp başka bi okula verecekti ailesi. aman yarabbim öğrenince nasıl üzüldüm anlatamam, o kadar garip bi üzüntü ki elemana gidip "ulan konuş ananla babanla 5 sene geldin 3 sene daha gelirsin servisle nedir yani" diyesim geliyor ama diyemiyorum. bırak ona söylemeyi başka birine dahi "ahmet'in gitmesine çok üzülüyorum ya ben!" bile diyemiyorum. sınıfta arada bir muhabbet açılıyor 2 ay sonra ahmet de gidicek falan diye öyle mal gibi kalıyorum vurdumduymaz davranmaya çalışıyorum. ve bildiğin bir kere tuvalette ağladığımı hatırlıyorum ahmet gidicek diye.
bunun dışında ergenlik öncesi dönemimde mahallede bir kaç sapkın denilebilecek muhabbetlere şahit oldum. benden büyük elemanların benden küçük bir çocuğu taciz hatta tecavüz ettiğini biliyordum. ama bu konu ayda yılda bir aklılma gelince "acaba o çocuk nabıyor şuan, o günleri hatırlıyor mu ki" diyip geçiyorum kendi kendime.
bunlar dışında erkeklerle muhabbetim klasik enseye şaplak modunda. ama sanırım oldum olası bi homofobim vardı. misalen jean genet'in hırsızın günlüğü kitabını okuyamamıştım. sırf eşcinsel muhabbetler yüzünden. ama okuyan bilir ordaki eşcinsel muhabbetler bayağı ağırlar. yoksa atıyorum modern family dizisini dahi izleyemiyecek kadar değil.
veya el ele tutuşan iki erkek gördüğümde garip hissetmiyorum(ne oha ya bu ne abi diyorum ne de ulan ben de bir tane yapsam diyorum.).
ama işte bu "acaba"yı sorduğumdan beri garip hissetmeye başladım. instagramda falan kaslı erkek görünce hemen geçiyorum, bi dizide filmde erkek karakter üstünü çıkarınca falan "hay amk giy şu üstünü ya" falan demeye başladım. garip.
başka ne diyim bilemedim.
ya da konuyla alakalı yardımcı olabilecek psikolog vs varsa bir kaç soru sormak istiyorum ama tam olarak ne soracam onu da bilmiyorum.
ben 24 yaşında hala bakir bir erkeğim, bu yıla kadar bırakın cinsel tecrübeyi fırsatım dahi pek olmadı. karşı cinsle duygusal ve cinsel konulara giremiyorum(hemcinslerimle girmek gibi amacım veya arzumsa hiç olmadı). cinsel konulara giremiyorum derken bi kızla cinsellikten bahsederken utanıyorum demiyorum yalnız, birbirimiz arasında gerçekleşecek cinsel mevzudan bahsediyorum. yoksa genel anlamda cinsellik hakkında atıp tutarım yani o sorun değil, ama hani bugünlerde yazmak, yürümek, düşürmek deniyor ya ha işte onu yapamıyorum o yüzden de bu son yıla kadar bir cinsi latifle aynı yatağa girmişliğim hemen hemen hiç yoktu.
bu sene ne olduysa son 5-6 ayda 10'a yakın kızla yakınlaştım. ama gel gör ki hiçbiriyle tam olarak cinsel birleşme yaşayamadım. bunlardan bazıları "ben bakireyim" dedi "tamam" diyip önsevişme modunda güreşmeye devam ettim. kız reglim diyor artık bildiğin seviniyorum "ohh be zaten çok ileri gidemeyiz" diyip önsevişmeye devam. onlara dokunmaktan, öpmekten; onların bana dokunmasından, göğsüme yatıp göğüs kıllarımla oynamasından çok hoşlanıyorum ama mutlu sonra ulaşamıyorum.
kızlar böyle problemler ortaya atmazsa da, son yaklaşmaya kadar ereksiyon olsam da landing sırasında ereksiyonu koruyamıyorum. beni bi stres alıyor, ben devam etmek istesem de bizim ki olaydan vazgeçiyor. az biraz ereksiyonu koruyabildiğim de oldu bu sefer de bi gram zevk alamadan pıt diye boşaldım moralim daha da bozuldu.
bu saçmalıklar devam ettikçe "ulan acaba eşcinsel miyim ben" demeye başladım. bir iki aydır kimseyle yakınlaşmamaya çalıştım, sürekli aklımda "acaba eşcinsel miyim" sorusu vardı, ama geçen hafta yakın arkadaşlarımdan biriyle nasıl olduysa aynı yatağa girdik, kız reglmiş, yine garip bi mutluluk. sabaha kadar güreştik ama o güreşme esnasında resmen ikna olmuştum "yok abi babalar gibi heteroyum işte, haftaya bir daha gelecek ve bu iş bitecek" moduna girmiştim. çok dehşet bi ten uyumu var gibi gelmişti, 5-6 saat boyunca erekte haldeydim falan. neyse kız dün geldi, tekrar denedik, denedik derken benim açımdan yani, yoksa kız "o gece çok çok güzeldi, o geceyi mutlu bi sona bağlayalım" modunda. ama yine yapamadım. bu sefer resmen öğrenilmiş çaresizlik, baktım ileri gidiyoruz yine garip bi korku, stres kapladı içimi; saçama sapan konuşup ambiyansı siktim attım. komik video izleyip yattık uyuduk.
kız da sabah kalkıp gitmiş, tek başıma uyandım mal gibi.
böyleyken böyle işte, ne sorayım bilemedim.
----------------------------
altta @mula'nın bir mesajı var sanırım haklı. erkeklerle alakalı da bir şeyler yazayım.
yukarıda bahsettiğim "acaba" sorusu gelince kafama küçüklüğümü falan bayağı bir düşündüm ve bu konuyla alakalı olabilecek şöyle bi anım geldi aklıma 5. sınıfta ahmet diye bir eleman vardı. biz bunla çok çok yakın arkadaşlar da değildik. evi falan çok uzak zaten anca okulda görüşüyoruz. o zamanlar benim yakın arkadaş tanımım haftasonu okul bahçesinde top oynadığım elemanlar. bunun evi uzak olduğu için anca sınıfta görüşüyoruz ve sınıfta da sürekli muhabbet halinde olduğum biri değil. 4-5 kişilik bir grubumuz var bu arada sırada bizle takılıyor. neyse bunu bizim okuldan alıp başka bi okula verecekti ailesi. aman yarabbim öğrenince nasıl üzüldüm anlatamam, o kadar garip bi üzüntü ki elemana gidip "ulan konuş ananla babanla 5 sene geldin 3 sene daha gelirsin servisle nedir yani" diyesim geliyor ama diyemiyorum. bırak ona söylemeyi başka birine dahi "ahmet'in gitmesine çok üzülüyorum ya ben!" bile diyemiyorum. sınıfta arada bir muhabbet açılıyor 2 ay sonra ahmet de gidicek falan diye öyle mal gibi kalıyorum vurdumduymaz davranmaya çalışıyorum. ve bildiğin bir kere tuvalette ağladığımı hatırlıyorum ahmet gidicek diye.
bunun dışında ergenlik öncesi dönemimde mahallede bir kaç sapkın denilebilecek muhabbetlere şahit oldum. benden büyük elemanların benden küçük bir çocuğu taciz hatta tecavüz ettiğini biliyordum. ama bu konu ayda yılda bir aklılma gelince "acaba o çocuk nabıyor şuan, o günleri hatırlıyor mu ki" diyip geçiyorum kendi kendime.
bunlar dışında erkeklerle muhabbetim klasik enseye şaplak modunda. ama sanırım oldum olası bi homofobim vardı. misalen jean genet'in hırsızın günlüğü kitabını okuyamamıştım. sırf eşcinsel muhabbetler yüzünden. ama okuyan bilir ordaki eşcinsel muhabbetler bayağı ağırlar. yoksa atıyorum modern family dizisini dahi izleyemiyecek kadar değil.
veya el ele tutuşan iki erkek gördüğümde garip hissetmiyorum(ne oha ya bu ne abi diyorum ne de ulan ben de bir tane yapsam diyorum.).
ama işte bu "acaba"yı sorduğumdan beri garip hissetmeye başladım. instagramda falan kaslı erkek görünce hemen geçiyorum, bi dizide filmde erkek karakter üstünü çıkarınca falan "hay amk giy şu üstünü ya" falan demeye başladım. garip.
başka ne diyim bilemedim.
1