Aklımdan çıkaramadığım bir insan var. Düşünmek,hatırlamak istemiyorum,kendime engel olmaya çalışıyorum(telkin ediyorum mesela) ama olmuyor.
Hayatımızın kısa bir döneminin kesiştiği bir insan.Yıllardır görmüyorum. Üzerinde uzun uzun düşündüğümde aslında birlikte olmayı istemeyeceğim,sürdüremeyeceğim bir insan. Çok yanlış. Olamaz ve olmamalı. Ki evliyim ve sevgili eşime böyle bir yanlış yapmaktansa ölmeyi yeğlerim (ki çoğu zaman istiyorum,hem bu sebepten,hem farklı sebeplerden). Fakat sanki içimde bir şeytan var da sırf eğlencesineymiş gibi olmadık zamanlarda olmadık bağlantılarla bu insanı sürekli aklıma getiriyor. Engel olamıyorum.Ona aşık değilim,onla sürdürememem,bu çok yanlış olur ve yapamam , bunu biliyorum ama yine de saçma bi şekilde çekimine kapılıyorum.Üstelik kendisini görmüyorum,haber almıyorum bile. Dayanamıyorum artık. Ruhum sıkılıyor. Böylesine yanlış bişeyi düşünüyor olmak beni hasta ediyor. Kendimden iğreniyorum.Nefret ediyorum.
Hani kucağınıza bebek alınca bunu şimdi düşürsem nasıl olur diye düşünüp sonra kendi aklınıza kızarsınız ya,öyle bi durum işte,sadece çok çok daha kötüsü. Moralim sürekli bozuk,modum düşük,hayattan zevk alamıyorum. Bu düşüncelerden kurtulamıyorum.Bu insanı zihnimden atamıyorum,içimdeki bu şeytanı bir türlü öldüremiyorum. Ben ne halt edeyim?
Hayatımızın kısa bir döneminin kesiştiği bir insan.Yıllardır görmüyorum. Üzerinde uzun uzun düşündüğümde aslında birlikte olmayı istemeyeceğim,sürdüremeyeceğim bir insan. Çok yanlış. Olamaz ve olmamalı. Ki evliyim ve sevgili eşime böyle bir yanlış yapmaktansa ölmeyi yeğlerim (ki çoğu zaman istiyorum,hem bu sebepten,hem farklı sebeplerden). Fakat sanki içimde bir şeytan var da sırf eğlencesineymiş gibi olmadık zamanlarda olmadık bağlantılarla bu insanı sürekli aklıma getiriyor. Engel olamıyorum.Ona aşık değilim,onla sürdürememem,bu çok yanlış olur ve yapamam , bunu biliyorum ama yine de saçma bi şekilde çekimine kapılıyorum.Üstelik kendisini görmüyorum,haber almıyorum bile. Dayanamıyorum artık. Ruhum sıkılıyor. Böylesine yanlış bişeyi düşünüyor olmak beni hasta ediyor. Kendimden iğreniyorum.Nefret ediyorum.
Hani kucağınıza bebek alınca bunu şimdi düşürsem nasıl olur diye düşünüp sonra kendi aklınıza kızarsınız ya,öyle bi durum işte,sadece çok çok daha kötüsü. Moralim sürekli bozuk,modum düşük,hayattan zevk alamıyorum. Bu düşüncelerden kurtulamıyorum.Bu insanı zihnimden atamıyorum,içimdeki bu şeytanı bir türlü öldüremiyorum. Ben ne halt edeyim?
1