şimdiee..
biraz da itiraf modu olcak ama..
bikaç hafta önce farkettim (evet, yuh) 2006'da 4 senelik sevgilimden ayrıldığımdan beri uzun ve hatta kısa ilişkim bile olmamış.
gerçi 2008 aralık - 2010 mart arası askerdeydim ama, yine de 5 seneyi geçti ve artık halen daha bu tarz bir ihtiyaç hissetmediğimden sanırım ciddi bir problem var bende diye düşünmeye başladım.
çünkü özellikle son zamanlarda hiç bir şey yapasım gelmiyor, ha öle depresif bunalımda falan değilim de, ne bileyim bir genel üşengeçlik, motivasyonsuzluk. arkadaşlar dışarı çağırır gitmem, ekstra aktivitelere üşenirim felan. evimde rahatım da yerinde, durum da idare eder modda falan.
ama işte mesela çizim yapmam lazım, yani başına oturup başlayasım gelmiyor, ne bileyim kitap bile okumuyorum, tam big lebowski stayla modeli oldum. kadın ve ilişki sonuçta değişik bir motivatör, farklı bir durum falan, acaba bunun da eksikliği mi var ki dedim.
işte bu ahval ve şerait içerisinde arkadaşlar, diyorum ki aceba kasıp bir sevgili mi yapsam? velhasıl şöyle de bir yaman paradoks var ki, bu motivasyonsuzluk o "kasıp" kelimesiyle fena çelişir halde, haliyle kasamıyorum ve haliyle sevgilisiz de takılıyorum, "rahat mı battı?" diyen varsa, aha harbi işte o hissiyat bende de olduğundan da kasamıyorum, haliyle bir bok da olamıyor. o ruh haline de şurda değinmiştim hatta: (bkz: ted alexandro) değinmiş yani, ben de "evet lan evet!" dedim.
ha bu kadar zamandır hiç mi bişi olmadı? sayılır, birazcık kendiliğinden gibi olan şeyler oldu, onlarda da ya gerçekten hoşlanamadım, ya da böyle bir çıkar/mantık ilişkisi girizgahı olduğunu gördüğümden başlamadan soğudum, kimseyi de üzmek istemiyorum. zamanında afedersiniz zikimin doğrultusunda giderken çok kişinin canını sıkmışımdır kesin, ha benim de belki on katı sıkıldı da, onların günahı da kendi vicdanlarının boynuna, o yüzden de öpüşelim sora bakarız diyemiyorum. yani aslında çok ekstrem bişey de değil esnek ile geniş gibi bişiler olsa misal ne de güzel olurdu mu sanki?
bir de bütün bu mallığımın üstüne, kolay da beğenmiyorum, sigara da içmiyorum, dolayısıyla %70-80 gibi bir olasılığı baştan çöpe de atıyorum. ne bileyim acık kültür beğeni de ucundan ortak olsa diyince biraz daha gidiyor, ben zaten uzun saçlı küpeli zibidi bi tipim, normal olamıyorum, dolayısıyla çoğunluk tarafından da ben de beğenilemiyorum; iyice zor oluyo o işler. hem de şimdi bütün bunları iste, bide yüzsüz gibi yok efendim gerçek aşkmış aman da beni olduğum gibi sevsin, paradır ünvandır bunları takmasın falan gibi salak idealistliklere de girince haliylen seneleri boş boş geçiriveriyorum.
tldr: özetlen sizce ne bok yiyem ben sevgili duyurucular? aynen devam erken emekli ev erkeği modu mu yapayım rahat batmasın mı? yoksa bir el mi atacaksınız "yazık la salağa, du buna bi kız ayarlayak" falan diye? bir de sizin görüşlerinizi alayım, maksat maabved olsun.
saygılar ^^
biraz da itiraf modu olcak ama..
bikaç hafta önce farkettim (evet, yuh) 2006'da 4 senelik sevgilimden ayrıldığımdan beri uzun ve hatta kısa ilişkim bile olmamış.
gerçi 2008 aralık - 2010 mart arası askerdeydim ama, yine de 5 seneyi geçti ve artık halen daha bu tarz bir ihtiyaç hissetmediğimden sanırım ciddi bir problem var bende diye düşünmeye başladım.
çünkü özellikle son zamanlarda hiç bir şey yapasım gelmiyor, ha öle depresif bunalımda falan değilim de, ne bileyim bir genel üşengeçlik, motivasyonsuzluk. arkadaşlar dışarı çağırır gitmem, ekstra aktivitelere üşenirim felan. evimde rahatım da yerinde, durum da idare eder modda falan.
ama işte mesela çizim yapmam lazım, yani başına oturup başlayasım gelmiyor, ne bileyim kitap bile okumuyorum, tam big lebowski stayla modeli oldum. kadın ve ilişki sonuçta değişik bir motivatör, farklı bir durum falan, acaba bunun da eksikliği mi var ki dedim.
işte bu ahval ve şerait içerisinde arkadaşlar, diyorum ki aceba kasıp bir sevgili mi yapsam? velhasıl şöyle de bir yaman paradoks var ki, bu motivasyonsuzluk o "kasıp" kelimesiyle fena çelişir halde, haliyle kasamıyorum ve haliyle sevgilisiz de takılıyorum, "rahat mı battı?" diyen varsa, aha harbi işte o hissiyat bende de olduğundan da kasamıyorum, haliyle bir bok da olamıyor. o ruh haline de şurda değinmiştim hatta: (bkz: ted alexandro) değinmiş yani, ben de "evet lan evet!" dedim.
ha bu kadar zamandır hiç mi bişi olmadı? sayılır, birazcık kendiliğinden gibi olan şeyler oldu, onlarda da ya gerçekten hoşlanamadım, ya da böyle bir çıkar/mantık ilişkisi girizgahı olduğunu gördüğümden başlamadan soğudum, kimseyi de üzmek istemiyorum. zamanında afedersiniz zikimin doğrultusunda giderken çok kişinin canını sıkmışımdır kesin, ha benim de belki on katı sıkıldı da, onların günahı da kendi vicdanlarının boynuna, o yüzden de öpüşelim sora bakarız diyemiyorum. yani aslında çok ekstrem bişey de değil esnek ile geniş gibi bişiler olsa misal ne de güzel olurdu mu sanki?
bir de bütün bu mallığımın üstüne, kolay da beğenmiyorum, sigara da içmiyorum, dolayısıyla %70-80 gibi bir olasılığı baştan çöpe de atıyorum. ne bileyim acık kültür beğeni de ucundan ortak olsa diyince biraz daha gidiyor, ben zaten uzun saçlı küpeli zibidi bi tipim, normal olamıyorum, dolayısıyla çoğunluk tarafından da ben de beğenilemiyorum; iyice zor oluyo o işler. hem de şimdi bütün bunları iste, bide yüzsüz gibi yok efendim gerçek aşkmış aman da beni olduğum gibi sevsin, paradır ünvandır bunları takmasın falan gibi salak idealistliklere de girince haliylen seneleri boş boş geçiriveriyorum.
tldr: özetlen sizce ne bok yiyem ben sevgili duyurucular? aynen devam erken emekli ev erkeği modu mu yapayım rahat batmasın mı? yoksa bir el mi atacaksınız "yazık la salağa, du buna bi kız ayarlayak" falan diye? bir de sizin görüşlerinizi alayım, maksat maabved olsun.
saygılar ^^
1