Merhaba sevgili duyuru,
Geçmişe ait detayları kısa tutayım, psikolojik şiddet olarak tanımlayabileceğim bir ilişkiden 5-6 ay önce çıktım. Kendimi kaybetmiş, ezilmiş, bambaşka biri olmuştum. Şu an bile dönüp bakınca "lan bu ne değersizlikmiş yav oha!!" dediğim bir durumdaydım çok uzun yıllarca. Neyse işte ara ara aklıma gelse de, öyle üzülmeler ağlamalar, özleşmeler falan yaşamıyorum yani. Sadece büyük bir pişmanlık sanırım...
Konuya geçiyorum. Yıllar sonra ilk defa birinden hoşlanıyoruuuuuum. Sahalara acaip uzak kalmışım, iyice mala bağladım zaten. Şimdiye kadar hiç yazış olaylarına girmedim, yani kısacası kimseye yürümedim, bir şekilde bütün ilişkilerimde hoşlandığım insanlar da benden hoşlanıyordu ilk adımları onlar attı falan filan işte... Öyle yazayım, ben adımlar atayım falan gibi bir durumum yok yani. Karşımdaki insanı da valla 2 senedir tanıyordum ama uzaktan, meraba meraba yani. Son 1 ayda yeni yeni arkadaş ortamlarımızdaki kesişim kümelerinde karşılaşır, konuşur iki cümle eder olduk. Ağzım falan ayrılıyor ya adamı düşünürken, galiba bu hoşlanmak oluyor :) . Çok sık karşılaşma imkanımız yok gibi bir şey. Çoğunlukla denk gelme üstüne kurulu yani. Son bir ayda biraz fazla rastgele karşılaşmamız oldu hatta son 2 seneye kıyasla. Benden hoşlanıp hoşlanmadığını ya da beni beğenip beğenmediğini bilmiyorum. Bana hiç o gözle bakmamıştır bence
Sadece birkaç hafta önce ortak bir arkadaşımız (benim çok yakın, onun orta derece yakın) "aslında siz x ile çıksanız ne güzel olurdu yaa, çok iyi biri..." dedi. Ben de aptal aptal "aaa nerden esti yaaa, niye ki?" diye konuyu değiştirdim. Ama bence bu cümle kendi fikriydi tamamen. Çocuğun bir işaret verme durumu olsa gelip yetiştirirdi yani, yakın bir kız arkadaşım. Neyse işte ben bu ortak arkadaşımıza da "bana x i yapsana" diyemem asla :(. Sorun şu ki ben boş kaldıkca bu çocuğu düşünüyorum, ağzım yüzüm yamuluyor. Bence ortada fol yok yumurta yokken çok fazla kaptırıyorum :( kendimi kaptırmaktan, kendi kendime kurmaktan alıkoymak istiyorum. Olacağı varsa olsun kafasına gelmek istiyorum, yani beklentimi sıfırlamak istiyorum. Ama olmuyooooor!!.
Böyle durumlarda liseli ergen gibi defterlere adını yazıp kalp içine alan bir duruma gelmemek için ne yapıyorduk ya? Zaten yoğun bir durumdayım, çalışmam gereken bir sürü iş güç var. Kendimi oyalarken bile aklıma "ay ne güzel gülüyor yaaa" gibi şeyler geliyor. Ben aklıma böyle gelmesin istiyorum. Durulmak istiyorum. Neler düşünmem lazım kendimi ve hayalgücümü dizginlemek için? Mantıken yaklaşmaya çalıştım olaya, yok işte sadece tipi yüzünden böyle düşünüyorsun, adamı tanımıyorsun diye telkinlemeye çalıştım kendimi ama başarılı olamadım. Ne yapayım da "olursa kendiliğinden olur yaee" kafasına erişeyim. Önerileriniz var mı bu tarz hoşlantıları atlatmak için?
Not: Çok uzun yazmışım, affola...
Geçmişe ait detayları kısa tutayım, psikolojik şiddet olarak tanımlayabileceğim bir ilişkiden 5-6 ay önce çıktım. Kendimi kaybetmiş, ezilmiş, bambaşka biri olmuştum. Şu an bile dönüp bakınca "lan bu ne değersizlikmiş yav oha!!" dediğim bir durumdaydım çok uzun yıllarca. Neyse işte ara ara aklıma gelse de, öyle üzülmeler ağlamalar, özleşmeler falan yaşamıyorum yani. Sadece büyük bir pişmanlık sanırım...
Konuya geçiyorum. Yıllar sonra ilk defa birinden hoşlanıyoruuuuuum. Sahalara acaip uzak kalmışım, iyice mala bağladım zaten. Şimdiye kadar hiç yazış olaylarına girmedim, yani kısacası kimseye yürümedim, bir şekilde bütün ilişkilerimde hoşlandığım insanlar da benden hoşlanıyordu ilk adımları onlar attı falan filan işte... Öyle yazayım, ben adımlar atayım falan gibi bir durumum yok yani. Karşımdaki insanı da valla 2 senedir tanıyordum ama uzaktan, meraba meraba yani. Son 1 ayda yeni yeni arkadaş ortamlarımızdaki kesişim kümelerinde karşılaşır, konuşur iki cümle eder olduk. Ağzım falan ayrılıyor ya adamı düşünürken, galiba bu hoşlanmak oluyor :) . Çok sık karşılaşma imkanımız yok gibi bir şey. Çoğunlukla denk gelme üstüne kurulu yani. Son bir ayda biraz fazla rastgele karşılaşmamız oldu hatta son 2 seneye kıyasla. Benden hoşlanıp hoşlanmadığını ya da beni beğenip beğenmediğini bilmiyorum. Bana hiç o gözle bakmamıştır bence
Sadece birkaç hafta önce ortak bir arkadaşımız (benim çok yakın, onun orta derece yakın) "aslında siz x ile çıksanız ne güzel olurdu yaa, çok iyi biri..." dedi. Ben de aptal aptal "aaa nerden esti yaaa, niye ki?" diye konuyu değiştirdim. Ama bence bu cümle kendi fikriydi tamamen. Çocuğun bir işaret verme durumu olsa gelip yetiştirirdi yani, yakın bir kız arkadaşım. Neyse işte ben bu ortak arkadaşımıza da "bana x i yapsana" diyemem asla :(. Sorun şu ki ben boş kaldıkca bu çocuğu düşünüyorum, ağzım yüzüm yamuluyor. Bence ortada fol yok yumurta yokken çok fazla kaptırıyorum :( kendimi kaptırmaktan, kendi kendime kurmaktan alıkoymak istiyorum. Olacağı varsa olsun kafasına gelmek istiyorum, yani beklentimi sıfırlamak istiyorum. Ama olmuyooooor!!.
Böyle durumlarda liseli ergen gibi defterlere adını yazıp kalp içine alan bir duruma gelmemek için ne yapıyorduk ya? Zaten yoğun bir durumdayım, çalışmam gereken bir sürü iş güç var. Kendimi oyalarken bile aklıma "ay ne güzel gülüyor yaaa" gibi şeyler geliyor. Ben aklıma böyle gelmesin istiyorum. Durulmak istiyorum. Neler düşünmem lazım kendimi ve hayalgücümü dizginlemek için? Mantıken yaklaşmaya çalıştım olaya, yok işte sadece tipi yüzünden böyle düşünüyorsun, adamı tanımıyorsun diye telkinlemeye çalıştım kendimi ama başarılı olamadım. Ne yapayım da "olursa kendiliğinden olur yaee" kafasına erişeyim. Önerileriniz var mı bu tarz hoşlantıları atlatmak için?
Not: Çok uzun yazmışım, affola...
Sevgili duyuru selamlar,
Hemen konuya giriyorum, başınızı şişirirsem affola çok uzun yazacağım; 3,5 senedir beraber olduğum bir adam var, yaş 24. Ara ara ayrılıp barışıyoruz; aramızda hiç görüşmemezlik olmuyordu ayrılınca da. En son birkaç aydır aramız bir çok iyi bir çok kötü şeklinde seyrediyordu.
Bundan 4 ay önce kapalı olan facebook hesabını açacağını söyledi, "he iyi aç" dedim sallamadım bile. Hesabı açılınca eski bir arkadaş grubuyla iletişime geçtiler bu arkadaş grubunun arasında bir adet eski sevgilisi de var, uzun süredir görüşmüyorlarmış falan filan derken grupca 2-3 kez buluştular oturdular falan, eski sevgilisi olan kız da vardı hatta, neyse yine pek bişi demedim işkillenmedim hatta.
Gelelim asıl olaya birkaç gün önce facebook hesabı önümde açıktı (gizlice falan açmadım, kendisine rica ettim bir şeye bakmak için hesabına girmesini-benim hesabım yok- o da login oldu sonra da 2 3 metre ötemde oturuyordu hatta ben hesabında gezerken) neyse işte baktım ettim işim bitti, sonra tabii şeytan dürttü mesajlarına girdim; bu eski kız arkadaşıyla konuşmaları vardı, ayıptır diye açıp bakmadım; hatta dedim "xle konuşuyor musunuz?" diye sordum. "ya kaçta buluşuyorduk, naber, falan gibi kısa şeler ya" dedi geçiştirdi. Mesajlarını karıştırmamdan aşırı ötesi rahatsız olacağını bildiğimden açmadım mesajlaşmayı okumadım zaten o da ihtarda bulundu mesajlarımı okumazsan sevinirim diye :)
Neyse efendim sonra şeytan beni dürtmeye devam etti etti, hareketler dökümüne girdim. Başımdan aşşağı kaynar sular döküldü anlatamam, en az 3 günde bir (bazen her gün) bu kız aratılmış profiline bakılmış. En fazla Şubat ayına kadar baktım, daha fazlasını içim kaldırmadı. Kapattım, çıktım hesabından (salak kafam keşke mesajlara da baksaydım). Tabii yüzüm düştü, istemsiz titremeye başladım, bu sefer başladı "noldu, noldu iyi misin? ne oldu bişi mi oldu, neye bakıyosun, noldu?" diye sormaya kalkıp geldi ekrana falan baktı. "Yok bir şey falan dedim konuşmadım, bir sigara yaktım, ne yapacağımı da bilmiyorum oturdum öyle elimde sigara titriyorum çok soğukmuş gibi, gitti üstüme mont falan getirdi. Bi 15 dakika sonra durup sakince sordum "x ten mi hoşlanıyorsun?" dedim. Kavga çıkarmaya çalıştı "sen ne hakla benim activity loguma bakarsın, sen kim oluyorsun da beni yargılıyorsun? buna hakkın yok sana bakma dedim kaç kere, şu an beni çok sinirlendirdin diye bağırmaya başladı", kavga mavga etmedim sadece "ben bir eşşeklik yapmışım izinsiz bakmışım, bunu hadi geçelim, çok mu merak ediyorsun onu?" diye çok aşırı sakince sordum. Bana hiçbirşey açıklamak zorunda olmadığını, onu sorguya çekemeyeeğimi böğürürken en son artık sorguya çekmediğimi sadece sorduğumu istemezse cevap vermeyeceğini kendinin bileceğini söyledim. Bunun üstüne "daha fazla konuşmam zaten, cevap vermek zorunda değilim ama bil diye söylüyorum, hayır x ten hoşlanmıyorum, ama evet merak ediyorum" dedi. Cevap vermedim. öyle mal gibi, minder gibi oturdum bir köşede konuşmadan.
10 15 dakika beni izledi sonra da ben gidiyorum eve dedi (benim evdeydik bunlar olurken) ben de bir şey demedim, yarın görüşürüz mörüşürz dedi, cevap vermedim gitti.
Bu anlattığım olaylar perşembe oldu. Benim içime öküz oturdu açıkcası, baya kötüyüm sürekli ağlamalar, dalıp dalıp gitmeler oturup tekrar ağlamalar falan filan işte bilirsiniz burda sayıp dökmeyim daha çok. Hiç aramadı sormadı zaten. Ben de başka bir ağlama krizimde dayanamadım bugün aradım (niye aradım bilmiyorum, yapmamam gerekiyordu biliyorum) Neyse güç bela açtı telefonu sinirli sinirli, "sana çok kızgınım, konuşmak istemiyorum. çok sinirliyim, telefonu kapatıcam arama bu gece beni" falan diye saydı sövdü. o öyle dedikce ben daha çok ağladım kendimi rezil ettim yerin dibine soktum resmen engel olamadım kendime. o da ben ağladıkca benim bunlarla uğraşacak vaktim yok, başkasını ara zaten sana çok sinirliyim, sohbet de edemem senle dedi yüzüme kapattı, tekrar aradım telefonu kapatmış.
Böyleyken böyle işte bana bi akıl verin, ben napıyorum böyle inanamıyorum noluyor anlamıyorum, delirdim deliricem, ağlayıp ağlayıp duruyorum, küçük düşmem de cabası oldu. Aldatıldım değil mi :)
Ne yapayım ben hiç bir b.ka odaklanamıyorum üzüntüden, göğsüme öküz oturdu...
Hemen konuya giriyorum, başınızı şişirirsem affola çok uzun yazacağım; 3,5 senedir beraber olduğum bir adam var, yaş 24. Ara ara ayrılıp barışıyoruz; aramızda hiç görüşmemezlik olmuyordu ayrılınca da. En son birkaç aydır aramız bir çok iyi bir çok kötü şeklinde seyrediyordu.
Bundan 4 ay önce kapalı olan facebook hesabını açacağını söyledi, "he iyi aç" dedim sallamadım bile. Hesabı açılınca eski bir arkadaş grubuyla iletişime geçtiler bu arkadaş grubunun arasında bir adet eski sevgilisi de var, uzun süredir görüşmüyorlarmış falan filan derken grupca 2-3 kez buluştular oturdular falan, eski sevgilisi olan kız da vardı hatta, neyse yine pek bişi demedim işkillenmedim hatta.
Gelelim asıl olaya birkaç gün önce facebook hesabı önümde açıktı (gizlice falan açmadım, kendisine rica ettim bir şeye bakmak için hesabına girmesini-benim hesabım yok- o da login oldu sonra da 2 3 metre ötemde oturuyordu hatta ben hesabında gezerken) neyse işte baktım ettim işim bitti, sonra tabii şeytan dürttü mesajlarına girdim; bu eski kız arkadaşıyla konuşmaları vardı, ayıptır diye açıp bakmadım; hatta dedim "xle konuşuyor musunuz?" diye sordum. "ya kaçta buluşuyorduk, naber, falan gibi kısa şeler ya" dedi geçiştirdi. Mesajlarını karıştırmamdan aşırı ötesi rahatsız olacağını bildiğimden açmadım mesajlaşmayı okumadım zaten o da ihtarda bulundu mesajlarımı okumazsan sevinirim diye :)
Neyse efendim sonra şeytan beni dürtmeye devam etti etti, hareketler dökümüne girdim. Başımdan aşşağı kaynar sular döküldü anlatamam, en az 3 günde bir (bazen her gün) bu kız aratılmış profiline bakılmış. En fazla Şubat ayına kadar baktım, daha fazlasını içim kaldırmadı. Kapattım, çıktım hesabından (salak kafam keşke mesajlara da baksaydım). Tabii yüzüm düştü, istemsiz titremeye başladım, bu sefer başladı "noldu, noldu iyi misin? ne oldu bişi mi oldu, neye bakıyosun, noldu?" diye sormaya kalkıp geldi ekrana falan baktı. "Yok bir şey falan dedim konuşmadım, bir sigara yaktım, ne yapacağımı da bilmiyorum oturdum öyle elimde sigara titriyorum çok soğukmuş gibi, gitti üstüme mont falan getirdi. Bi 15 dakika sonra durup sakince sordum "x ten mi hoşlanıyorsun?" dedim. Kavga çıkarmaya çalıştı "sen ne hakla benim activity loguma bakarsın, sen kim oluyorsun da beni yargılıyorsun? buna hakkın yok sana bakma dedim kaç kere, şu an beni çok sinirlendirdin diye bağırmaya başladı", kavga mavga etmedim sadece "ben bir eşşeklik yapmışım izinsiz bakmışım, bunu hadi geçelim, çok mu merak ediyorsun onu?" diye çok aşırı sakince sordum. Bana hiçbirşey açıklamak zorunda olmadığını, onu sorguya çekemeyeeğimi böğürürken en son artık sorguya çekmediğimi sadece sorduğumu istemezse cevap vermeyeceğini kendinin bileceğini söyledim. Bunun üstüne "daha fazla konuşmam zaten, cevap vermek zorunda değilim ama bil diye söylüyorum, hayır x ten hoşlanmıyorum, ama evet merak ediyorum" dedi. Cevap vermedim. öyle mal gibi, minder gibi oturdum bir köşede konuşmadan.
10 15 dakika beni izledi sonra da ben gidiyorum eve dedi (benim evdeydik bunlar olurken) ben de bir şey demedim, yarın görüşürüz mörüşürz dedi, cevap vermedim gitti.
Bu anlattığım olaylar perşembe oldu. Benim içime öküz oturdu açıkcası, baya kötüyüm sürekli ağlamalar, dalıp dalıp gitmeler oturup tekrar ağlamalar falan filan işte bilirsiniz burda sayıp dökmeyim daha çok. Hiç aramadı sormadı zaten. Ben de başka bir ağlama krizimde dayanamadım bugün aradım (niye aradım bilmiyorum, yapmamam gerekiyordu biliyorum) Neyse güç bela açtı telefonu sinirli sinirli, "sana çok kızgınım, konuşmak istemiyorum. çok sinirliyim, telefonu kapatıcam arama bu gece beni" falan diye saydı sövdü. o öyle dedikce ben daha çok ağladım kendimi rezil ettim yerin dibine soktum resmen engel olamadım kendime. o da ben ağladıkca benim bunlarla uğraşacak vaktim yok, başkasını ara zaten sana çok sinirliyim, sohbet de edemem senle dedi yüzüme kapattı, tekrar aradım telefonu kapatmış.
Böyleyken böyle işte bana bi akıl verin, ben napıyorum böyle inanamıyorum noluyor anlamıyorum, delirdim deliricem, ağlayıp ağlayıp duruyorum, küçük düşmem de cabası oldu. Aldatıldım değil mi :)
Ne yapayım ben hiç bir b.ka odaklanamıyorum üzüntüden, göğsüme öküz oturdu...
1