Ekşi Duyuru

Merhaba Ekşi duyuru sakinleri,

Sorum şu,

Bir arkadaş ortamında yeni birisi ile tanıştınız, sohbet ilerledi ve mesleği konusuna geldi. Bu noktada hangi meslek size çekici gelir?

yaş/cinsiyet/cevap şeklinde yaparsak sevinirim. isteyenler nedenini detaylı açıklayabilirler :)


Yaş 32 / Erkek / Aslında bana çekici gelen bir değil iki meslek var . Bunlardan birincisi havayolu kabin memurluğu. Her zaman bakımlı ve hoş hatunları seçiyorlar :) Her eve lazım tarzda sürekli güleryüzlüler. Ayrıca benim gibi Dünyanın birçok yerini görmelerinden ötürü sohbetim uyuşur diye tahmin ediyorum. İkincisi ise öğretmenlik, kutsal meslek olmanın yanı sıra her konuda bilgi sahibi okuyan eden, tarzı olan, genel konular hakkında tartışabileceğiniz ve realist insanlar :)

Neden evlenmediniz ? Özellikle 30 yaş üstü kadınlara soruyorum.Neden bekar olmayı seçtiniz ?

yolu yoktur herhalde. yarın yanına gideceğim birkaç günlüğüne. muhtemelen ayrılacağız. benden soğumuş, bir iki sorun daha oldu ama içinde bulunduğumuz durum sebebiyle büyüdü. yazmıyor, aramıyor, sormuyor, konuşunca iyi gibiyiz ama çok da değiliz. ilişkinin monotonlaştığını falan söylüyor. kariyerimizdeki duraklamalar ikimizi de etkiliyor. uzmanlık sınavını kazanma planları yaparken sürekli bir sonrakine kalıyoruz. 3.ye gireceğiz artık. kariyer mi aşk mı durumuna geldik. o çoktan kariyeri seçti ben ikisini birden götürebileceğimizi hala düşünüyorum, bu kötü zamanların geçici olduğunu ama o daha umutsuz. içinde bulunduğumuz durum derken bu karanlık dönemi kastettim. ben üstüne istifalıyım çalışmıyorum bir yerde ama sınav olmazsa bir şekilde tekrar atanma imkanım var. iş bulamama sorunum yok gibi diyeyim. mutsuzum şu an bu kadar sürede kazanamamamın sebebi bu ilişki yüzünden biraz da.
ilk sevgilim kendisi. onun benden önce de olmuş. yine de kaybetmek istemiyorum kendisini. duygusal çöküntü yaşamak istemiyorum ama mevcut durumda hoşuma gitmiyor hak verirsiniz ki. daha az üzüleceğimi bilsem, çok takmayacağımı ya da önüme, hedeflerime odaklanabileceğimi bilsem ayrılırdım sanırım şu durumda. benimkisi de bencillik biraz daha çok da duygusallık.
yaşlar 25, ben erkek tarafı bilmeyen vardır.

Liseden beri aynı erkekle dönem dönem ayrılmalı ve barışmalı ilişkisi olan ve sonunda bu erkekle sözlenen 25 yaşında bir kıza; açılıp hislerini belli etmek aptallık mıdır? Çok kötü durumdayım, söyleyemezsem içimde kalıcak. Erkekliğe sığar mı bu, racona ters mi?
Not: Şahsıma sövmek serbesttir.

Bayadır böyle bir şey hissetmemiştim... Taktiklerinize muhtacım beraber çalıştığım bir adamdan hoşlanıyorum. İş yerinde masalarımız yan yana ben işe gireli üç hafta oldu falan işte.... Gülüşüne vuruldum adamın bu bir... Böyle acaip bir şey oldu onun ne hissettiğini bilmiyorum. Üç gün önce beraber mesaiye kaldık araç yoktu işten çıktığımızda onun evi işyerine çok yakın yürüyerek gidip geliyor... Yarım saatlik bi mesafedeki duraga beraber yürüyerek gittik. Sonra beni durakta bıraktı kendisi evine gitti... Yani otobüse binmemi falan beklemedi ama işte eve vardıgımda mesajına gördüm. lithu evine vardın mı demiş ? Lithu hanım değil de lithu :( ama ben salak gibi x bey olarak yanıtladım. Bana güldüğünde yaklaştığında heyecanlanıyorum içim acaip oluyor:( ne yapsam ne etsem bilemedim. Zamana mı bırakıyım yoksa yapılcak bir şey var mı? Ofis çok küçük dedikodu çıksın istemiyorum az kişiyiz yani...

sözlükte başlığı görünce aklıma geldi sorayım dedim, maksat şafak atsın.

ister en efendi olsun ister en piç erkek olsun, türbanlı kadınla evlenmek istediği zaman (adamın özel yaşamı hiç alakasız olsa bile) hiç garipsenmez hatta normal olan buymuş gibi algılanır. ama mesela ben türbanlı kadınla evlenmek istemiyorum dediğim zaman (ki öyle diyorum) "aaa, niye ki?", "nesi var türbanlıların?" gibi sorular hemen peşinden geliyor ve açıklama bekliyorlar. türbansız iş arkadaşımla bile geçen aynısı oldu mesela. bana türbanlı bir arkadaşını gösterdi nasıl sence diye. türbanlı istemiyorum diyince bir afalladı falan... insanlar mı çok muhafazakarlaştı yoksa bu manyaklar hep mi benim çevremde?

30 yasındayım ve evlilik fikri inanılmaz urkutucu gorunuyor gozume. ote yandan gelecekten de korkuyorum, 50 yasında pişman olur muyum diyorum sanki yasayacagım garanti gibi. yalnızlık cok goz korkutuyor ama insanlarla da yapamıyorum.

benim gibi hisseden kadın var mı aramızda? varsa yasınızla yazabilir misiniz?
yok 5 sene önce dusunuyordum simdi pismanım diyen ya da farklı gorusler varsa da basım ustune.

Bugün eksideki" evlilik düzenli sekizden* ibaret olması " baslıgına baktım da neredeyse 10 kisiden 9'u evlilikte bırak düzenliyi bulabilirsen sükret tarzında seyler yazmıslar.Bu cidden böyle mi?Iki tarafinda birbirini gercekten sevdigi ve yatakta uyumlu oldugu evlilikler azınlıkta mı? Klasik eksici abartması filan mı bu? Ya da bu insanlarin düzenden anladıgı her gün yatakta olmak mı? Bu haliyle calısan insanlar icin baya güç.Sizin bu konudaki gözlemlerinizi merak ettim?

aksam üzeri bir hanim kardesimiz birsey sormus, bircok kisi de yürüyordur o diye yanit vermisti. merak ettim, sorular söyle:

1- duyuruda kac kisiye yürüdünüz, sayi yeterli, isim olmasa da olur.
2- kac tanesinde başarili oldunuz?
3- yaş kac? cinsiyet ne?

edit büdüt: gardaşlarim, madem herkes ahlak namus timsali, kimse kimseye yürümemis, bu duyurunun kizlarina kim yürüyor? ciksin ortaya, vallahi bak birsey demeyecegim.

Özet geçiyorum: bir çocukla çıkmaya başladık, ilişkinin başında kulağıma kız arkadaşı olduğu söylentisi geldi (yakın bir arkadaşı sarhoşken söyledi), kendisine sorduğumda bana çok kızdı, inanamıyorum böyle bişey sorabildiğine tabii ki yok, sen yanlış anlamışsın filan dedi. Daha sonra bi ileri bi geri bişeyler yaşamaya başladık, (bu arada arkadaş çevremizde herkes bizi birlikte zannediyordu) ben onun dengesiz hareketlerine anlam vermeye çalıştım bu süre boyunca ve ona hep sordum, hiç bir şekilde cevap vermedi. Daha sonra arkadaşımın telkinleriyle facebook unu karıştırdık ve kız arkadaşı olduğunu öğrendik. Şu anda sadece özür diliyor, kız arkadaşından ayrılma gibi bir düşüncesi yok (zaten kızla da yıllardır birliktelermiş) ama ben sinirden kuduruyorum ve kız arkadaşına mesaj atmamak için kendimi çok zor tutuyorum. bunca zaman yalan söylenmesi ve kandırılmış olmak beni delirtiyor. Sizce ne yapmalıyım?

Diyor ki eşim beni aldatabilir ancak ruhunu baskasına kaptırmaması lazım .Fiziken her türlü aldatabilir dedi ..Sonra kendisi de ekledi ben tek eşliliğe inanmıyorum.Önümde eşim başkası ile yatabilir sakıncası yok ..Bunu diyen de bir erkek .Bekar kendisi ama bu tür düsünce çok uçuk gelmiyor mu size ?

soruyu sormadan şunu belirtmek istiyorum. uzun zamandır kendi zevk anlayışımı sorguluyorum ama insanların %80'i ile çok uzak ve ters düştüğümü fark ettim. sağda solda sürekli görülen ve aşırı beğenilen,peşinden koşulan kadınların bir kaç fotoğrafını paylaşayım mesela. samimi soruyorum samimi cevap bekliyorum. gerçekten güzel mi bunlar?


pbs.twimg.com
pbs.twimg.com
pbs.twimg.com
pbs.twimg.com
pbs.twimg.com

cidden bana çok itici ve tipsiz geliyorlar (aşağılamıyorum tabi ki sadece böyle düşünüyorum). tonla makyaj bile kurtaramamış diyorum kendi kendime.


mesela benim hoşlandığım kız tipini atayım: (genelde bu tipleri de pek kimse sevmiyor türkiye'de)

www.famousbirthdays.com
hizliresim.com
hizliresim.com
s-media-cache-ak0.pinimg.com (mevcut kız arkadaşım böyle biri gibi işte.)

cidden kafayı yiyecem. yorumlarınızı ve sizin de düşüncelerinizi merak ediyorum.

not: fotoğraflar gizli saklı hesaplardan alınmadı.

edit: unutmadan, bilerek kötüleri seçmedim. hatta en çok sevilen en çok beğenilen fotoğraflardan bir kaçını attım.

www.strawpoll.me

Duyuru sakinlerinin görüşlerini merak ediyorum. Sizce gönül işleri bölümü, buranın seviyesini düşürüyor mu?

sorumuz bu kadar, fetiş sizin icin seksin neresinde? benim kirmizi oje ve topuklu ayakkabi fetisim var mesela. görünce kirmizi görmüs bogaya dönüyorum.

cekinen varsa cekinmesin, ayip degil günah degil.

Bir duyuruda 25 yaşında ve evlilikten ürken, ve zaten bunun normal olduğunu düşünen kişileri görünce aklıma geldi.

İdeal evlilik yaşı var mıdır?
Erken olan yaş, neden erken gelir size?
Evlilik için ne beklenmelidir? Sadece kaç yıl dünyada olduğun mu, bu kadar yılda dünyada ne yaptığın mı?
Ne zaman geç olmuştur?


Bonus soru:Evlilik için yaştan bağımsız neyi beklemek lazım?

Teşekkür

aşagıdakilerden hangisi dogrudur?

a- beni kamçılar, cok güzel. severim.
b- beni sogutur, o an keyfim kaçar.
c- anama küfretmedigi sürece sorun yok.

isteyen cevabi özelden gönderebilir.

En fazla kac yas farki vardi? Arti / eksi su kadar yas diye belirtebilirsiniz. Buyrun.

dün gece bir barda tek başıma iciyordum. caprazdaki kadinla karsilikli begenistik, bakıştık ama gülümsestik ama yanında bir başka kadın arkadasi oldugu icin yanına gidemedim. nasil yapmaliydim, nasil hareket etmeliydim ki gece sonunda tanısmis kaynasmis olmaliydik. bir erkek nasil hareket etmeli bu durumda? nasil davranırsa kendinizi rahatsiz edilmiş hissetmezsiniz?

... gözünüzü kapatın ve farzedin sevgili erkekler. Bir gece bir kadınla dışarda ilk kez buluşuyorsunuz. Kadının ustunde ne var, ne giymis, sizce kiyafeti nasil olmali? Etek mi, elbise mi mesela, dekolteli mi, tatlış mı, vamp mı, bi kot bi tişört mü, saci nasil... vs :)))

Not: hicbir sey yok ciplak ehehehe, jartiyer file corap zaaaa falan diyecekler, biliyorum çok komiksiniz siz yazmaya zahmet etmeyin ben gülmüş kadar oldum esprinize :)

Not2: "kıyafet giyim kuşam önemli değil hiç bakmam" yazcaklar da zahmet etmesin, çünkü ay dont keyr :)

Ben kötü oluyorum, asla öyle birine sahip olmayacağımın farkına varıp hüzünleniyorum.

Soru başlıkta.

Karşı cins olsun, işimde olsun ne zaman biri bana güzel şeyler söylese,övse bi kızarırım, ne diyeceğimi bilemem. Ne bileyim teşekkür ederimi bile utancımdan yarım yamalak derim. Siz (cool bir şekilde) yapılan iltifatları nasıl karşılıyorsunuz merak ettim?

Az önce de duyuruda da denk geldim, arada da denk geliyorum "Kızlar genelde ilk deneyimini kızlarla yaşari cümlesine. Gerçekten böyle mi diye sormak istedim. Beş yıl kız yurdunda kaldım, sonra üç sene kızlı evde kaldım, sevgilisi ile dağa kaçan vardı, 12 yaşında seks yapan vardı ama ilk deneyimlerini kızlarla yaşayan veya öpüşmesini kızlarla deneme yaparak geliştiren pek kimseye rastlamadım. Böyleyse kınamıyorum kesinlikle, tamamen meraktan soruyorum. Oldu mu sizde böyle şeyler kızlar? Bu erkekler arası bir mit mi, yoksa genellenebilecek kadar sık da yaşımdan dolayı mı o döneme denk gelmedim? Çevrenizden duydunuz mu?

Baglanmaktan korkuyor musunuz? Sanirim ben cok korkuyorum. Sirf baglanmak istemedigim icin adamlarda zibilyon tane kotu yan arayip, surekli problem cikarmaya calisiyorum. Neden boyle?

Sb

ben bu işlere çok geç uyanmışım belki lisedeki ortamımın boktan olmasının da payı vardır. o zamanlar tüm tanıdıklarım kız arkadaş bul deyip duruyorlardı da sinir oluyordum. şuan üniversite de bitti hatta 1 sene oldu. ama ben bırak sevgiliyi kız arkadaş edinebileceğimi de sanmıyorum. tamamen karakterimle alakalı ama bunu nasıl değiştiririm bilmiyorum. beni böyle seven birini bulacağıma inandım ama kızları gördükçe böyle bir kızın olmadığını anladım yani anne gibi karşılıksız seven kız yok. maalaesef ben de tek çocuk olduğum için biraz da mizacım gereği atılan değilim kıza ilgili değilim kırmam belki ama çoğu kız baba gibi davranan sevgili istiyor ben öyle değilim.hatta beceriksiz bile sayılırım. ne yapacağımı bilmiyorum kursta falan da olmuyor. üniversiteden görüştüğüm 2 arkadaş dışında ortamım da yok. ankarada yaşıyorum nedir bunun yolu.

Ciktigim kisiler oldu. Ama ilk defa ve sadece birini sevdim. Cok sevdim. Ilk defa sevdim.

Yaklasik 2 yillik birliktelik ve 4 yildir da bitti bu iliski.

Her gun, surekli aklimda. Yerine baskasini koyamiyorum ve o derece yakin hissetmiyorum kimseye karsi. Belki de onu takinti haline getirdim. On yargilarimla yaklaşıyorum herkese.

Genelde bu kadınlarda olur sanki ama acayip bir cocuk sahibi olma istegi var. Çocukları cok seviyorum.

Nasil olacak bu isler...

Karşı tarafta olmazsa olmaz tek madde olarak ne dersiniz.
Ben şansımı zekadan yana kullanıyorum
Çünkü aptal insanlara katlanamıyorum

Cinsiyet de belirtelim lütfen
Erkek

kadinlar, hic sevgiliniz ile birlikte iken başka bir erkegi düslediniz mi? rahatsizlik duyuyor musunuz böyle bir durumda?

erkekler, sevgiliniz size "seni cok seviyorum ama sevisirken başkalarini hayal etmek bana daha cok zevk veriyor" dese ne hissedersiniz?

geç mi kaldım? :(

Yeni ayrildik. Ama geri donusu olabilir. Ozelden tavsiye vermek isteyen var mi ?

Soru başlıkta; aşk acısı, ayrılık acısı vs. içinde olan umutsuz bir er kişi hangi kitabı OKUMASIN? Bu hislerini iyice pekiştirecek hangi kitapları tavsiye edebilir siniz?

kadınlarda görüyorum bu durumu özellikle. var mı sizde de? neden ola ki?
bir doktorun nesi çekici geliyor, çok abartılmıyor mu şu doktor olma durumu?

Ben normalde kendimi koruma içgüdüsüyle dışarda tanımadığım insanlara hiç bir şekilde gülümsemediğim ve iletişim kurmayı da pek sevmediğim için gerçek hayatta pek şansım yok birileriyle tanışabilmek için. Kurslara vs de gidiyorum ama artık katılanlar benden küçük olmaya başladı yaş ilerledikçe.

Daha önce internetten sevgilim oldu, oldukça da uzun sürdü ama maalesef ayrıldık. Ama arkadaşlık sitelerinden değil de farklı ortak noktalarımızın olduğu farklı yerlerden. Bu arkadaşlık sitelerinden gerçekten sevgili edinilebiliniyor mu? Şöyle bir baktım da kriterlerimi karşılayan pek bir insana rastlamadım. Kriter dediğim de ev, araba falan değil; benimkine yakın iyi eğitimli, dinlere inanmayan, sigara içmeyen vs bir insan. Ben mi çok seçiciyim diyeceğim ama asgari koşullar da sağlansın artık. Saçmasapan bir ilişki de istemiyorum, olacaksa düzgün birileriyle olsun.

Ben giriyorsam benim gibi başka düzgün insanlar da vardır diye düşünüyorum ama henüz rastlayamadım. Siteye girer girmez yüzlerce mesaj geliyor ama yazışarak anlaşıldığı için imla hatalarına dikkat edilmediğini gördüğümde sohbet etmek için bile cevap veresim gelmiyor. Böyle böyle seçenekler iyice daralıp kimse kalmıyor.

Akışına bırakıp olacaksa olur olmayacaksa olmaz demek de istemiyorum çünkü daha önce de akışına bıraksaydım 33 yaşında hala sevgilisi olmamış, erkekleri hiç tanımayan birisi olacaktım.

Bu aralar iyice taktım bu duruma zaten, ömür boyu yalnız kalacakmış gibi hissetmeye başladım. Kısacası bu siteler vakit kaybı mı?

sene tahminen 79. siyah önlükle okula gidilen ve her daim sıfır numara saç kestirilen yıllar.

yıllar içinde alt dudağın hükmünü yitirip burnun bağımsızlığını ilan etmesini de gösterelim.

ahanda ben!

çogzel :(

s01.diziler.com

i.hizliresim.com

şimdiye kadar ifşalardan hep uzak kaldım ama çocukluk fotoğrafları olunca katılasım geldi.

bilmeyen varsa eksisozluk.com

-gone-

sene 94 ya da 95

i.hizliresim.com

Madem çocukluk ifşası var, ben de geldim. İlk ifşam olduğu için heyecanlıyım.
i.hizliresim.com
i.hizliresim.com
i.hizliresim.com

madem eski albümler açıldı
i.hizliresim.com

i.hizliresim.com

ifşa var dediler :D

İki yaşındaysanız ve doğumgününüzse hayat çok zor

hizliresim.com

Neden ve ne için yaptınız bunu?

Çocukluğum harikaydı.

i.hizliresim.com
i.hizliresim.com

kadın çorapları ve ben...
i.hizliresim.com

Bu konuda ciddi bir egretilik tasidigima inaniyorum. Romantik davranislara karsi da yakisir tavir sergileyemiyorum. Ya cok soguk, duvar gibi oluyorum anlamsiz bir sey soyluyorum ya da benzer karsilik vermek istersem birtakim ask sevgi sozcukleri gevelemeye calisirken 'Noluyo ya, hic yakismiyo sana' ic sesim beni bitiriyo.

Yani soyle ifade edeyim. Diyelim ki gercekten birisini seviyorum ve bunu sozcuklere dokeyim, dersiniz ki 'Allah belani versin, bu ne ya sen sevme :D'

Ne demek istedigimi anlamissinizdir, boyle olan var mi? Tam bir kazuletim.

Yok yani yooook...
Yalnız öleceğim galiba diyorum hep...
Bir de yaşadığım şehir değişti.. O kadar yalnız hissediyorum ki...
Kaçırdım galiba ben bu aşk olayını... Yaş gelmiş 28'e yok öyle kalben manevi olarak sevebileceğim beni sevebilecek birisi...
Ne bileyim işte neden böyle oluyor yahu...

Belli rutinleriniz var mı neye göre kararlaştırdınız? Daha ziyade telefon konuşmaları için soruyorum ama siz yine de geniş düşünün

Bu hissi (hissizliği) yaşayan başkalarının da olabileceğini düşünerek, aynı beladan muzdarip insanlarla konuya kafa patlatmak için soruyorum: Hep beraber bir düşünüp çözüm bulabilir miyiz?

Yaklaşık bir yıldır, kendime karşı büyük bir kayıtsızlık içerisindeyim. Önceleri etrafıma olup bitene karşı duyduğum hissizlik şeklinde başlayan bu durum, yaklaşık üç aydır son derece rahatsız edici bir şekilde kayıtsızlık ve altı doldurulamayan, boş bir kaygısızlık halini aldı.

Durumun bir mutsuz olma/üzüntü/keder duyma gibi, kişinin anlamlandıracağı, ve somut sebeplerine ulaşabileceği bir kaynağının olmaması, çözümünü daha da zorlaştırıyor. Bir sebep aramak için uğraşmıyorsunuz. Ufak çözümlerle, küçük ayrıntılarla ilerlemeye çalışıyorsunuz, fakat sonuç alamayınca daha çok vazgeçiyorsunuz.

Bu çözüm(cük)ler neler olabiliyor peki? Çok ufak, çok fiziksel değişikliklerden bahsediyorum. Mesela "daha çok su içsem, vücudum kendini daha iyi hissetse, acaba bu duygu dünyama yansır mı?" gibi, ufak fikirler. Ya da, her gün 15 dakika da olsa yürüsem, her gün olmasa da iki günde bir on dakika meditasyon yapsam (telefonuna uygulamasını indir, on dakika eline mi yapışır, yap, değil mi?), yoksa evi mi toplasam? belki bu ufak dağınıklıklar, her şeyi başlatan bunlar... gibi. Kendinize verdiğiniz ufak sözler oluyor bunun gibi, ve tutmuyorsunuz. Bu ufacık sözleri tutmamamanız, - hem de hiç bir sebep yokken, sırf canınız istemiyor diye- özsaygınızı daha da yitirmenize neden oluyor. Size sürekli ufak sözler verip, tutmayan bir yakınınızı düşünün. Bir müddet sonra ortada bir güven kalmaz, değil mi?

Ufak sözler verip, tutmuyorum. Kendimi resim yaparken iyi hissettiğim için, (en azından eskiden böyleydi) boyalarıma ve kağıda sarılıyorum. Ama o eski ben gitmiş. boyadıkça, ürettikçe içi coşku dolan biri değil, "pppfpfpfpfpppff" diyip hiç bir şekilde ürettiğinden tatmin olamayan biri gelmiş. "Eskiden, sen nasıl hisli bir insandın" diyorum. Güzel bir ağaca bakınca gözlerin dolardı. Yağmur senin için nimetti. Durup izlerdin. Bir insanı sevebilme kabiliyetin vardı, şimdi herkesten kaçıyorsun. Bu sevginin yerine koyabileceğin, hayatında takas ettiğin başka bir hissiyat da yok. E ne var o zaman?

Son bir yılda üç farklı ülkede yaşamak zorunda kaldım. Rutin desen, o da yok hayatımda. Yorgunluk desen, e yorulacak ne yaptın it, diyorum. işimi seviyor muyum? meh. herkes kadar. işim rakamlarla, datayla, ölçümlerle falan. heyecan verici değil yani pek. sanatlı manatlı bir şey yapsam, bunun peşinden koşar mıydım? bilmiyorum.

edebiyata bayılırım. okumayı nasıl öğrendiğimi hatırlamıyorum, o derece okumayı seven bir insanım. son iki ayda hiçbir şey okumadım. marketten aldığım şeylerin son kullanma tarihleri dahil. bazen beni kucaklayacak bir kitabın yokluğunu hissediyorum. sonra geçiyor. okumamaya devam.

bu, -belki de üretmeme- temelli zincir nasıl kırılır? yardım hangi noktadan gelir? bu hissiyat eksikliğinden çeken başkaları var mıdır?

sevgiyle.