Ekşi Duyuru

Takip ettiklerine girince en az etkileşime girdiklerin diye bir liste var, oradan başlayabilirsin.

illa takipten çıkmak zorunda değilsin. sessize alabilirsin gönderi ve hikayeleri.
takip ettiğim insanlar arasında paylaştıklarından rahatsız olduğum olursa sessize alıyorum. sürekli araba, spor salonu, maç paylaşan tipler mesela.

Konuşarak. Ama iki tarafın da iletişim beceresinin yüksek olması ve en önemlisi iletişime açık olması gerekir.

ask iliskisinde karsimdaki kisi ben engel ol(a)miyorum, onden mudehale edemiyorum diye baskasiyla birlikte olacaksa olsun, ortaya ciksin ayrilalim. "hareketlerini kontrol edeyim, bilmemkimle gorusmesini engelleyeyim de aralarinda bir sey gelismesin" mantigini ben anlamiyorum. aksine birak gelisiyorsa gelissin ki sen de hayatinin hatasini yapmadan duzgun iliski yasayabilecegin birini bul.

ben biriyle iliski icindeysem o kisiye guvenmeyi secmisimdir, secerim. bana soyledigi sey son sozdur.

madalyonun obur yuzu ise tabii yalani aldatmayi affetmem.

yani icine sinse ne olur sinmese ne olur, bir sey olacaksa olacak zaten. senin engellemenle olmasa degeri ne ki? bugun kurtarirsin yarin aldatilirsin. yarin kurtarirsin obur gun aldatilirsin. mal çürük. boyle iliskileri anlamiyorum, icinde de olmak istemem. butun omru paranoyayla gecirmek yerine karsindakini iyi tartip iliskiye girmek, sonra guvenmek ve guvenin huzuruyla yasamak daha kolay ve doyurucu. guvenini bosa cikaran biri olursa kendi kaybi. o zaman ortadan kaybolmasini bileceksin tabii ki.

sonuc olarak: aldigin cevabin dogru olduguna inaniyorsan kafani daha da takma. yalan ise ortaya cikar zaten. eger durum oyleyse bir gun once yakalamissin bir hafta sonra yakalamissin ne farkeder? bitecekti her turlu, kafayi takmaya degmez yani. aksine ters bir durum yoksa ve olmayacaksa akil sagligini bos yere bozmamis olursun.

akil sagligi ve doyurucu iliskiler icin aldatilmayi onden engelleme refleksinden kurtulmak lazim. cunku farketmiyor. karsindaki yanlis kisiyse, aldatacak karakterde biriyse aldatacaktir. ha bugun ha yarin farketmez yani.

bence supheye cozum yok suphe basladi mi bitmiyor

Şüphe başlarsa bitmez+1
Her şeyi açık açık konuşmazsanız konu çözülmemekle kalmaz, ileriki ilişkilerinize de yansıyabilir… ytd

güvenmeyi seçebilecekseniz seçin, seçemeyecekseniz bitirin. şüphelendim beni ikna et diye birine gitmek saçmalık.

şüphe çok kötü bir zehir ya. insanın içine girince, tekrar güvenmek çok zor oluyor.

istanbul'da fırsat var bence biraz ezber düşünce. yani bu eskiden öyleymiş. şimdi herkes yeni istanbul'unu bulmak zorunda. diğer tüm dünya metropolleri için aynısını düşünüyorum.

*mimarlik sektorunu hic bilmiyorum*

1- Klise de olsa - Ankara'ya gittikten sonra Istanbul'a donus yapman zor olabilir ileride.
2. Iki sene cok az bence, biraz daha pisip sektoru, meslegi falan ogrenirdim sanki ben once (Ankara'da onune kacirilamaz bir firsat cikmadikca)

Mimar bir aileden geliyorum (mimar degilim).

Mimarlik ucuncu dunya ulkelerine gore bir meslek degil kesinlikle, ben olsam ya acilen bambaska bir sektore gecerim, ya da bir ucundan tutup santiyeci falan olmaya calisirim.

valla tum buyuk firmalarin merkezleri ankarada. ozellikle devlet islerine bakanlar. hatta biz ankara merkez ofisli olmayan firmalari pek sallamayiz. ozellikle cankayada olur adresleri mesela. cankaya da nasil bir yerse ofisten santiyeye arabayla yarim saatte gidiyorum yol bos iken. 30 dk suruyor. ve hala cankaya ilcesi sinirlari icindeyim. diyorum ya ankara tuhaf. ben istanbulda yol bossa 24 dk bostancidan yesilkoye gidiyorum.

onemli olan soru su, siz sahada misiniz yoksa masabasinda mi?

biz tum turkiyeye is yapiyoruz. bi ara ankara bize yeter dedik sonra yetmedi sonra tekirdag bize yeter dedik o da yetmedi sonra yeniden tum turkiyeye yayildik.

konuyu dagitmayayim, ankara bana hep zor geldi, istanbul'a alistiysaniz ( dogma buyume istanbulluyum istanbulu da hic sevmem) ve seviyorsaniz ankara sizi kesinlikle acmaz.
ben ankarada 3 proje yaptim. yapiyorum.
etlik sehir hastanesi
ayas 75 yatakli devlet hastanesi
hacettepe beytepe kampusu 750 kisilik ogrenci yurdu( hala devam ediyor)
ayagim cekmiyor giderken. anlamadigim bi duzen var, trafigi bile cok tuhaf. herkes yeni araba surmeyi ogrenmis gibi.

ofisciyseniz idare edersiniz. sahaciysaniz hic yanasmayin derim.

Mimarlık dediğiniz çok geniş bir alan. Siz hangi yönde tecrübe edinmek istediğinize karar verdiniz mi? Bir üstteki arkadaşın dediği gibi sahada mı olacaksınız, ofiste mi? Kurumsal bir şirket mi, küçük ölçekli ofis mi? Yarışma ve tasarım odaklı bir ofis mi, uygulama odaklı mi? Yüksek Lisans yapma niyetiniz var mı?

Bence her şeyden önce kariyerinizi nasıl yönlendireceğinize karar vermeniz gerekiyor önce. Sonrasında önünüze çıkacak imkanlara göre İstanbul da olur, Ankara da olur, İzmir de, hatta bir Anadolu kentinde kendi ofisinizi bile açabilirsiniz bir süre piştikten sonra. Önce şehirden ziyade ne yapmak istediğinize karar verin. Yolunuz açık olsun.

ulaştınız mı?

yaklasık 26 saat sonra ulastım.

garantici bir insansanız -->mantık

risk alan biriyseniz-->kalp

kendinizi tanıyın.

Bazen duygu kurtarir, bazen mantık. Celiskisine göre değişir.

Mantık!!!
Kalp seçtiğim durumlarda hep çok pişman oldum. Kafamı şeyetselerdi de mantıklı olanı seçseydim. Ama aşık olunca gözü kararttım işte .
Duygular değişir, mantık hep aynıdır.
Aynı değilse mantık değildir o duygudur.

Bir kere kalbimi dinlemiştim tünelin ucu bombok bir yere çıkmıştı. Akıldan şaşmamak gerek.

genelde mantıklı davrandım böyle durumlarda.
mantıklı davranmak çoğu kez risk almamak ve aptalca bir şey yapmamak oluyor.

hayatını yeni yeni yoluna sokmakta olan bekar bir birey olarak artık risk alıyor ve mantıksız olan davranışları da benimsiyor, hatta hayatıma renk katması için mantıklı olmadığını bildiğim halde kalbimin istediğini yaptığım oluyor.

Pati +1
Zaten biraz mantıklı, tutulacak yeri olan bir şey olsaydı bu soruyu sormazdın. Ya o ya bu olmazdı durum yani.

Karar vermek için birkaç dakikam dahi olsa düşündüğümde mantığımla hareket etmeye çalıştım.

Anlık kararlarda kalbimi dinlediğim, ben bunu nasıl yaptım diye sorduğum oldu.

duygu ve his ayni sey degil mi? bende ayni. duygu ve mantigi soruyorsun sanirim. duygu ve dusunce arasinda bir secim yapmam gerekiyor.

duygu, dusuncenin sonucunda cikan bir sey. dolayisiyla duygu dusuncenin bir parcasi, hatta sonucu. o an hissedilen duygu yerlesik eski dusuncenin urunu olabilir. ve o an kafadan gecen baska bir dusunce- nami diger mantik- baska seyler ortaya atar.

duygu ve mantik ayni sey. ikisi arasi secim yapilmasi bir seyi degistirmez.

Lifetime mantik i sectim.

Ugruna feda ettiklerimden ordu kurarsin.

Ugruna sahip ciktigim yarim bir akla sahibim, baska da birseyimiz yok be bez canta.

ortaya karışık. olduğu kadar.

hocam dosyalar koordinatlımı?
her iki dosyada da ucs yi world olarak yapıp yapsan?

her ikisini de world yapsam da bir türlü 90 derece dogru acıyla alamadım. ucs’ten 3 nokta tanımlayıp yapayım dedigimde de olmadı, tekrar deneyecegim :(

Ana dosyayı iyi kontrol edin. Ne varsa orada vardır. Ana dosyada bir değişken var belli ki.

Tekrar buluşabilene dek konuşmayın. Bu sürede daha mı mutlu olacaksınız yoksa özleşecek misiniz anlarsınız. Sonra iki senaryoda da geçerli olacak şekilde buluşup ne hissettiğinize bakarsınız. Şu süreçte ilişki yürütmek, hele ki hiç buluşmadan, gayet zor. Şimdiden peşin fikre varmak doğru değil ama süreç sizi üzüyorsa iletişim kurmayın ki daha fazla üzmeyin birbirinizi.

Su anda bir cok ilişkide sıkıntılar var. Benimki de dahil. Ustelik biz zaten uzak mesafeydik ama haftada bir gorusuyorduk. Simdi 3 aya yakin gorusemedik. Ozlem mi insani hircinlastiriyor, o insana duyulan ihtiyac mi isleri zorlaştırıyor bilmiyorum ama bu surecte karar vermek eger baska sebepler yoksa saglikli olmaz. Bir sure gorusmeyince kafami toparlarim diyorsaniz gorusmeyin.

Kesinlikle sizi uzen, rahatsiz eden bir seyi surdurmeyin, iletisimi kesin. Ama burda etken covid mi ancak bir sure yuz yuze gorusunce anlam verilebilir. O sansi da o zaman verirsiniz. Hem covid hem sevgili stresi combo sizi hasta eder

bu süreçte pek çok insan bunu yaşıyor, yalnız değilsiniz. Sizi yoruyorsa konuşmayın, mesajına cevap vermek istemiyorsanız vermeyin, gerginliğini hissediyorsanız "neyse ben yattıyorum" falan diyip geçiştirin gitsin. zaten karantinadayız, kimse kimseyi alttan almak ve idare etmek zorunda değil bence. "idare ediverdiğiniz" durumlar günün sonunda sizi daha çok üzebilir.

insanların psikolojisi iyi değil. sizinki de değil muhtemelen, onunki de. bunu hesaba katın. özlem de insanı sinirlendirir, hırçınlaştırır. haricinde belki corona ile gelen ekonomik kaygılar, eve hapsolma hissi vs vs bir çok sebep mevcut. ilişkinize güveniyorsan, ciddi bir hata yapmadıysa, karar almak için görüşmeyi bekle bence. sonra pişman olma. hem ilişkiniz yüz yüze görüşmeden tek kalemde bitecek kadar değersiz mi onu da düşün.

kimse kimseye katlanmak zorunda değil ama tahammül olmadan da ilişkiler yürümez.

Sorun sizde olmayabilir. İnsanlar belirli bir yaştan sonra tanıştıkları kişilerle çok yakın olamıyorlar, sık iletişim kurmuyorlar. İş değişimi, il değişimi, evlenme, depresyon vb de aradaki bağları zayıflatıp koparabiliyor.
Kimse açıkça "bundan sonra görüşmeyelim" demedikçe iletişimi net bir şekilde sonlandırmış olmaz.
Değer verdiğiniz insanlar arayıp sormasa da siz arada hal hatır sorun.

eğlenceli değilsindir.

Sorun sizde değil bence çünkü benimde başıma geliyor ve genelde beni sarmayan insanlarla bende konuşmuyorum onlar da çok konuşmuyor benim konuşmamamın sebebi paylaşabileceğim bişeyin olmaması ve onların da benim yaptığım başardığım yada konuşmak istediğim alanlarda yetkin ve bilgili olmamaları bu sebepten muhabbet dönmüyor en basidi çevremde oyun oynayan biri bile yok yani girer eğlenir muhabbet edersin öyle bile yok yani ..

Senden elektrik almıyorlar, sohbetin çekici gelmiyor yada yaptığın konuştuğun şeyler insanları senden uzaklaştırıyor. Ofis de biri vardı erkek erkeğe ne konuşursak kadınlara yalakalık olsun diye anlatıyor tabi böyle olunca kimse onunla öğlen yemeğe aksam iş çıkışı yada hafta sonu etkinliklere çağırmıyor neden? Kimse sözlesmedi dislamadi ama arkadaşlık yapmak istemiyor.

Bir değil bir çok iş okul sosyal çevreniniz de durum böyleyse sorun sizde kendinizi kandırmayın. Samimi olun gerekirse samimi insanlardan nerde hata yaptığınızı yada onlara ters gelen şeyleri izah etmesini isteyin.

Örneğin iş çevresi; bir kaç kişi var, katiyen yardımcı olmak gibi dertleri yok, ben herkese seve seve yardımcı olurum nazım herkese geçer, onlar bana kiyak gecer bazen , bazende ben onlara hep samimiyet yardımcı olma bunlar sosyalleşme ile geliyor ve iş okul yaşamı dışına taşıyor.


Tavsiyem dışardan birinin tavsiyesi sizi tanıyan. Bıçak sırtı gibi bütün çevren senden kaçamaz.

bir arkadaşım vardı. ortak arkadaşlarımız çok. hemcinsim. hastalandı, hastaneye ziyaretine gittim. doğumgününde sürpriz olsun diye işyerine hediye yolladım. bir dönem beraber çalışmıştık. arkadaş ortamlarında muhabbet fena olmuyordu.
neyse, bir gün beraber akşam cafede oturduk. aya bayılazaam, hiç konuşacak şey bulamadık. durup durup "ee nası gidiyor yaa" falan dedik, tanıdığımız insanlar hakkında konuştuk ve kimse kalmadı. bunaldık.
ama ortak arkadaşlarımız olduğunda gayet iyi gidiyordu muhabbet. ikimiz yalnız olduğumuzda konu bulamadık.

o gun anladım durumu. samimi arkadaş olmak için çok nedenimiz vardı ama sarmadı muhabbetimiz. neden hâlâ bilmiyorum.

bunun yanında, samimi arkadaş olmak, yani başına bir şey geldiğinde anlatmak için o kişiyi aramak isteme seviyesine gelmek zor. işyerinde selamlaştığım, odama geldiğinde kahve ısmarladığım çok kişi var. ama iş arkadaşı olup da sonradan samimi olduğum kişi çok azdır. iş, kurs, sosyal ortamlar falan, hepsinden 1-2 kişi anca dost oluyor.

birçok kişiye telefon numaranı vermişsindir, bazılarıyla konuşmuşsundur, ama konuşmayı ilerletmek için apayrı bir sinerji gerekiyor. aşk gibi bu, arkadaşlık da nedensiz şeylere bağlı. ne insanlarla karşılaşırsın, şartlar uygundur, ama aşık olamazsın, o hesap.
hayat, insanları eleyerek, birilerini daha ön plana koyarak devam ediyor. ama senin unuttuğun insanlar kötü demek değil. birileri seni aramayı unutuyorsa bu da seni kötü kılmıyor. uyuşmamak. tam nedeni bu. seni arama ihtiyacı hissetmemelerinin sebebi belki de yok. bu sebepsizlik varsa, samimi olamazsın zaten.

bütün bunların yanında, şu an bile kapısını çalıp içeri girebileceğim samimiyette olduğum kişileri düşünüyorum da, mesela en samimi dostlarımdan biri ile, tesadüfen tanıştık. iş için sadece bir imzası gerekiyordu, gittim, ayak üstü konuştuk. birden ısındık. kardeşim gibidir. neden onunla bu kadar samimi olduk? ortak noktalarımız mı çoktu? hayır. hayatlarımız birbirine çok benzemiyor bile. ama bunun da mantıklı bir sebebi yok.

hasılı, hayat ilerliyor ve birileri geride kalıyor, birileri seninle yanyana gidiyor.

yavaş yavaş soğutuyorlar kısa cevapla vs. diyorsan o zaman seninle arkadaşlık yapmaktan artık zevk almıyorlar denebilir.
ya da; aniden sonlandırmak derken, bişey diyorsun cevap vermiyorlar mı? o zaman senden "kaçmaları" için bir sebepleri olmalı, bunu sadece ilgi çekici olmamakla açıklayamayız bence.

insanlarla sohbeti kesmek için kırıcı olmalarına gerek yok. aksine, özellikle sohbet etmekten keyif alınanlar haricindekilerle sohbet edilmemesi normal olan bence. senin sohbetinden, arkadaşlığından keyif almıyorlar muhtemelen. ya da kendinle ilgili fark edemediğin bir "garipliğin" olabilir, bunu o konuşmayı kesenlere sorabilirsen daha gerçek cevaplar alırsın muhtemelen.

ben o sohbeti kesen tarafta oluyorum genelde, birileriyle düzenli bir arkadaşlık ilişkisi yürütmek kolay bişey değil bence. yürütebildiğim arkadaşlarımla olan iletişim şeklim ise 1 ay konuşmayıp konuşacak bir şey olunca konuşmak ya da buluşmak üzerine. bazıları ise sürekli konuşmak istiyor, o tiplerle çok arkadaş olamıyorum. var öyle bir tane mesela, onun en yakın arkadaşı benim ve konuşmayı paylaşmayı çok seven bir tip; çoğu zaman darlanıyorum. çok sevdiğim bir insan olmasa senin başına gelen gibi pat diye kesmiştim iletişimi. onun da bana bir zararı kötülü yok, aksine yardımseverdir ve vakit geçirmeyi de severim. ama her zaman ya da her şartta değil. sen de böyleysen ve seni de "çekmek" istemiyorlarsa ve bunu yüzüne söylemek istemiyorlarsa pat diye kesiyor olabilirler görüşmeyi.

bana da oluyor bu tabii. hatta biri vardı duyurudan, güzel sohbet ediyorduk. bir gün mesajıma cevap vermedi, ben de üstelemedim. sonra o da bi daha yazmadı. 1,5 sene falan konuşmadık bi daha. sonra geçenlerde yine mesaj attı buradan, yine sohbet ettik kaldığımız yerden -ki gayet keyifliydi, özlemişim konuşmayı demişti- 3-5 gün konuştuk, sonra yine cevap atmadı. ben mesela empati yapabiliyorum o insanla, benimle ilgili ya da kendiyle ilgili olması fark etmiyor, canı konuşmak istemiyor demek ki diyorum.

hatta bana şey oluyor, bazen bu cevap vermeme durumu geçici oluyor, sonra konuşmak istiyorsun; bakıyorsun 10 gün olmuş. utanıyor insan bir daha yazmaya, böyle kopup giden ama aslında konuşsak iyi olurdu dediğim arkadaşlarım da var. bunun çok kibarca bir hareket olmadığını biliyorum ama yeri geliyor kimseyle konuşmak istemiyorsun, yeri geliyor o insan sana resmen "batıyor".

ganbatte +1 birebir katiliyorum. Genelde diyalogu kesen tarafim.

Buraya yazmadığın ek bişiler olabilir mi?

Mesela fazla pasif misin? Fazla mı kontrolcüsün? Belki de biraz kıskançık hissediyordur karşı taraf. Durduk yere insanlar iletişimi kesmez yoksa :)

superfluid, çevreden cevreye değişiyor yukarda bir arkadaşın bahsettiği gibi. bu durumla daha çok karşılaştığım grup dinamiklerine göre biraz mesafeli kalıyorum ve beklentileri aksi yönde anlaşılan. çözebildiğim kadarıyla durum bu :)

@bez çanta o zaman etrafındaki insanları bi gözden geçir, çok çıkarcı bi kesim gibi gözüküyor öyleyse :) Her zaman doğru insanlar etrafımızda olmuyor maalesef. Bazen de bizim kalkıp gidip arayıp bulmamız gerekiyor, bilmiyorum o çabada mısın ama :)

In the mood for love

breakfast at tiffany

ilginc bi sekilde guzel bir film

In the mood for love underrated kalmış müthiş bir filmdir, gönül rahatlığıyla +1
geçen senenin en incisi portrait de la jeune fille en feu, yürek dağlayıcı bir aşk hikayesi.

Duvara karşı
Dila hanım
Bir eylül meselesi.

Manchester by the sea
Oslo 31.August

bir gün konusuyorsak 3gün kavgalıyız.
Ortak izlediğimiz film bile yok
Aramız kotüydü, leş oldu
Koca 4 yıllık ilişki eriyor resmen
yazık

Pek iyi değil ama ayrı kalkmaktan çok memnunum kafamı dinlemeye ihtiyacım varmış.

ayrıldık.

bi süredir görüşmüyoruz biz de, 7 ay falan oldu galiba.

Karnındaki çocuğun insan olarak nitelenmesi için doğması gerekmiyor kürtaj süresi 3 ay gibi bi süre süre hakkında yanılıyor olabilirim büyük ihtimal işte bu vakitten sonra o artık canlıdır onu öldürmek suçtur. Anne öldüyse zaten doktor anlarsa çocuğu yasatmaya calısırlar bebek de ölürse o da can bildirirler.

Otopsi raporunda kişiye dair tüm detaylar yazılmak zorundadır yani böyle bir durum varsa mutlaka raporlanır

şefaflık gereği otopsi raporunda ne var ne yok yazılır.Savcı okuyacak bunu en nihayetinde.

cocugu yapmak icin iki kisi gerekiyor. nasil o sadeece annenin ozeli oluyor da babanin ozeli olmuyor? sevisirlerken d sadece annenin ozeli mi?

Bazen ölüm ya da öldürülme sebebiyle, doğmamış çocuk birbiriyle bağlantılı da olabiliyor.

geçen bbc türkçe'de bir belgeselimsi izledim.

yanlış anlamadıysam bir kişi şüpheli bir şekilde ölürse yani intihar vs kızlık zarına bile bakıyorlarmış. bunu da raporluyorlarmış.

yani yetişkin gebe kadın doğal yolla ölmezse her detayı raporlanıyor sanırım.

Birinci derece yakınlar dışında bilgilendirmek zorunda değiller, zaten öyle bir durumda eğer otopsi yapılırsa o raporda her şey yazılır ve bu rapora da birinci derece yakınlar doğal olarak ulaşabilirler.

mekik çekmeye başladım. sıkıntıdan baklavaları çıkaran ilk Türk olmak öncelikli hedefim.

Ustunden 10 yil gecmesine ragmen eski sevgilimin eski sevgilisiyle ilgili yazdigi bir entry gormustum ben de tesadufen. Icim acidi boyle bir ok saplandi gibi oldu, o gun gecti.
Su an ikimiz de coluklu cocukluyuz sma oluyor boyle sacmaliklar demek ki.
Sizin bir de mevcut sevgiliniz. Asiri normal.

Yazdiklari bu kadar guzel seylerse, cok guzel seven bir sevgiliniz var demek ki. Kendini sevmeyen baskasini sevmeyi de bilmez, ne kadar sansli oldugunuzu dusunun. Ayrica o kadar eminseniz su anda icinizi 'acitan' sey aslinda egonuz, ego bu sekilde icin isine girince her seyi bok ediyor, bunun uzerine dusunun, kiskanclik da kendine guvensizlikle alakali daha ziyade, eger boyle bir hisse de bunun uzerine dusunun, bu kadar.

gecer gider, hic takilma.
sevmek ne guzel.
sevgilinin nefret ve bayagilik dolu sozlerini okursan bir gun, o zaman uzul.

Sozluk bir yerde gunluk gibi bir sey. 15 sene onceki entry'lerimde neler var neler. Esim nickimi de biliyor.

Gecmis gecmisde kaldi. Bir seyler hissetse silerdi onlari. Emin ol umrunda bile degildir. Eger sen kuruntu yapip bunun uzerine gidersen o zaman isler kotulesmeye baslar.

bence sevgilin o girileri unutmuş bile olabilir. zira insan devamlı geçmişe gidip aa ne yazmışım diye bakmıyor. ben de bu tarz girilerime denk geldikçe siliyorum açıkcası. bir de birşeyleri didikledikçe can sıkıcı detaylar çıkıyor insanın karşısına. hiç gerek yok

içinizin burulması çok insanii.. hiç kendinize yüklenmeyin biraz zaman verin geçicek...

Ben olsam benim de icim burulurdu, normal böyle hissetmeniz.
Eski iliskisi, hele bir de genclik zamaninda sevdigi birisiyse duygularinin o zamanlar yogun olmasi, oturup onun icin entry yazmasi normal.
Üniversite hoslandigim cocuklar icin ne kadar hislendigimi hatirliyorum. Tamamen yasla alakali. Simdi tesadüfen bir yerde görsem selam vermemek icin arkami ceviririm.

Bence de hissettiklerin çok doğal, çok insani.

Ben farklı olarak şunu söylemek için geldim. Yerinde olsam ona tanıdığım alanın devamı için onu engellerim ve hiçbir entry'sine bakmam. Yoksa bu durum senin için de kötü olabilir. Sürekli kendini sanki eski sevgiliyi stalk'luyormuş gibi bir konumda bulabilirsin.

eski sevgilisiyle ilgili bir dolu entry var ve seninle ilgili yoksa o zaman düşünmeye başla.

Bence orada hisleri değil de kendini ifade etme biçimi, yazma stili çok güzeldir ve silmek istememiştir. Benim de mesela eski bir sevgilime ait hislerimi yazdığım sayfalarca yazı var, geçenlerde elime geldi okudum hoşuma gitti, kendimi takdir ettim bu kadar güzel yazılabilirdi ancak diye. Şuan hiçbir bağlantım-hissiyatım yok ama kendimin o halini çok güzel anlatmışım bu yüzden silmek istemedim, atmak istemedim. O da o şekilde yapmıştır bence. Yine de etkilenmeniz çok doğal, herkes eşini kıskanır.

cehalet mutluluktur.

hissettiklerin normal ve olması gerektiği gibi bence de.

benim de kim bilir ne saçma sapan entrylerim var zamanında yazdığım.
unutunca kalıyor öyle.
eski yazarsa hatırlamıyor bile olabilir.
bir de, senin için yazmadıysa moralini bozma sakın, çünkü mesela ben eskiden pıtır pıtır her şeyi yazarken, artık yılda 2 entry falan yazarsam yazıyorum en fazla.

ya da her gün entry girecek olsam, yine de özel hayatımla ilgili yazmam artık.
o yüzden bu durumları kıyaslama, zamanında yazılmış bitmiş.
burukluğun sevgilinle iyi zaman geçirdikçe, eğlenip güldükçe kendiliğinden geçer.

edit:
@anais: 35+ fazla, 28-30+ daha doğru bence.

sevgilin ve sen 35+ iseniz bir üstteki yorumu dikkate alabilirsin, değilseniz alma.

gereksiz pahalı bence. bana alınsa sevinmem. onun yerine daha farklı bi takı olabilir. çünkü pandora almak değil o charmları biriktirmek önemli ki onlar çok pahalı asıl. boş durunca bir anlamı yok ama alacağınız kişi charm masrafı yapabilecekse alın.

Birinci kalite çakmaları var mis gibi 30 TL'ye. Bir dünya para verip modelden sıkıldıgında napacaksın. Günümüzde kararmaz antialerjik bijuteri her yeri sarmışken gümüş ve türevleri almak çok orijinal bir model degilse sacma. Yatırım değeri de sıfır. Üç gün iyi hissettirecek diye üstelik.

Kolye uçları ve küpeleri başarılı. Yıl içinde kampanyalarında almıştım, baya uygun fiyatlıydı. İmitasyon olanlar (Accesories olsa bile) bende alerji yapıyor, o nedenle indirim takip ediyorum.

Ya da internetten gümüş takı yapan ve kişiye özel tasarım yapan hesaplar var onlara bakabilirsiniz.

overpriced.

eğer gerçekten çok istiyorsan, orjinalini al.

1. kalite çakmalar bile kopuyor, çaaat diye meclis ortamında kırılabiliyor..

biz kızıma şöyle yaptık; zincir ve kilit orjinal pandora, charmlar aliexpress..
kesinlikle çakma durmuyor çok kaliteli charmlar bulabilirsiniz milyonlarca var.

Altın fiyatına gümüş satıyorlar, üstelik çok da çirkinler ortaokulda el işi dersinde yaptığımız cıngıl cıngıl sallantılı bilekliklere benziyorlar. :(

ayarlar-ekran süresi-uygulama sınırları.

ama kilitlendikten sonra şifreyle açmak senin elinde.

var, yalana ve suistimale tahammül edemiyorum, benim için kırmızı çizgidir. kişinin herhangi bir durumu idare etmek için söylediği yalanlar olabilir bunları kapsam dışı bırakırım ama direkt olarak bana yalan söylenildiğini anlarsam veya iyi niyetimin suistimal edildiğini görürsem o insanla iletişimi hemen keserim.

Iyi gozukup aslinda kotulugunu isterse.
Bunu fark etmesi cok zor.
Ama once ufak ufak suphelenmeye basliyorsun sonra dikkat edince anliyorsun.
Kotu niyete tahammulum yok. Cok vardir "en yakin arkadasini" kiskanan.
Daha 1 hafta once oyle 2 kisiyi hayatimdan cikardim.

Ikiyuzluleri de ekliim. Sadece bana karsi degil, birinin yaninda iyi arkasindan kotuyse de benim icin biter o kisi

Arkadaşlıkta saygısızlık. Başkasının vaktine, programına, hayatına saygısı olmayan, bencilce sorumsuz davranan insanlar. Bir de başkasının mutluluğuyla mutsuz olan, sürekli birilerini eleştirmekten, dedikodudan beslenen insan tipi var.
Duygusal ilişkilerde daha farklı çizgiler var tabi.

genel anlamda büyük saygısızlık, ikiyüzlülük. geçen sırf kendini kurtarmak adına bana ufak çaplı iftira attığını öğrendim yakın sandığım bir arkadaşımın. kimse inanmamış zaten de mühim olan bu değil, adamın bu cesareti bulması. bi daha yüzüne bakmam bitmiştir.

var. arkadaş olsun, akraba olsun insanlardan beklentimi minimum tutmaya çalışıyorum. çoğu insanla da mesafeli takılıp samimi olmuyorum ama kimisi yine de hayal kırıklığı yaşatmayı başarıyor.

saçma sapan maddi takıntılar, paragözlük beni en çok iten şey. para muhabbetinden genel olarak midem bulanıyor. kendimi böyle konuların içinde bulmamak için de hep daha fazlasını vermeye, daha azını almaya gayret ediyorum etrafımdaki insanlardan. bugüne kadar abidik gubidik para muhabbetleri yaptığı için farklı dönemlerde en yakın arkadaşlarımdan olan iki insanı hayatımdan çıkarttım. en ufak bir pişmanlığım da yok.

en net çizgim saygı. Saygısızlığı gördüğüm an akraba, yakın akraba, sevgili kim olduğu önemli değil, direkt çıkarırım hayatımdan.

İyi niyetimin suistimal edildiğini hissettiğim an veriyorum ghosting’i... birde yıkıklık.

Paradan konuşan insanlar. Bişey anlatırken devamlı parayla ilişkilendirip anlatanlar. Mesela ben sadece kabanın çok güzelmiş diyorum, “Boss’tan aldım” diyor ya da üzerine ekliyor “2bintl’ye aldım” ... neden arkadaş? Sormadım ki?
Hoşgeldin tatil nasıl geçti? Diyorum, şu kadara mal oldu diyor.
Direkt keserim irtibatı.

Samimiyetsiz ve yobaz insanları hayatımda tutmuyorum.

değer verip değer görmüyorsam, sadece özel günlerde hatırlanıyorsam silerim.

Kibir, küfürbazlık, açgözlülük, dedikodu, yapmacıklık, hak yemek, fanatizm, kabalık/saygısızlık/utanmasızlık, yüksek sesle konuşma.

bu soruyu eskiden sorsaydin buraya paragraflar dizerdim ama simdi bir sey yzamiyorum.

kirmizi cizgim yok.

(git:www.instagram.com )

woodyville Ağva

(git: www.woodyville.com.tr