Ekşi Duyuru

Bu biraz iç dökmek olacak dostlar. Öyle boktan bir döngüde sıkışıp kaldım ki. Yakın bir dönemde kız arkadaşımdan ayrıldım. Konular farklı olsa da bu ayrılıkta da yine sebep aynı. Güvenim kırıldı, yalan söylendi. Aldatma yok sonuçta diye kimisi için basit gelecek belki ama karşınızdaki insana çok değer verince bunun yıkımı da ağırlaşıyor. Ağlama duvarına çevirmek değil niyetim ama öylesine bıktım ki karşımdaki insanlardan ilişki sonrası aynı sözleri duymaktan. “-Hayatımda tanıdığım en iyi insansın. -Benim için şanstın ama ben içine ettim.” Utanıyorum bu cümleleri alıntı yapmaya ancak anonim olduğumuz bir yerde yazabiliyorum, nolur önyargıyla yaklaşmayın lütfen. Bu cümleleri duymaktan da, ben ilişkiyi sonra erdirdikten sonra karşımdakilerin ısrarlı aramalarından, mesaj atmalarından da iğreniyorum. Defalarca tekrar eden hataların ardından ayrılma kararlılığıma ve arkama bakmayışımdan yakınmalarından tiksiniyorum.
İlişki devam ederken defalarca gerçekleşen kayıtsızlıklar neden sonradan farkındalık yaratıyor? Kaldı ki yarattığını da düşünmüyorum ya neyse. Hiçbir zaman tek bir sıkıntıda da ilişkiyi bitirmedim. Diyorum ya ben daha çok emek verip karşımdaki insana çok değer verdiğimde sanırım hiç bırakmayacağımı düşünerek yine benzer olayların arkasından bitirmekten başka çarem kalmıyor. Buraya yazdıklarım benim ağzımdan ifadeler olduğundan objektif olamaz elbette fakat karşımdaki insanların ilişki bitimindeki söylemleri ve hatalarını fark etmelerinden, pişmanlıklarından dolayı çok yanlı bir tutum sergilediğimi düşünmüyorum.
Benim ilişkisel bağlamda pek çok kavrama inancım kalmadı. İnsanlara zaten kolay güvenen biri değilken, artık bu öyle had safhada ki anlatamam. Peki bu kadar şey yazdın derdin ne senin diyor olabilirsiniz. Geçen gün bir duyuruda görmüştüm. İnsanlar eşlerinden, hayatlarındaki kişilerden öyle güzel bahsediyorlardı ki, yemin ederim kıskanmadım, şanssız oluşuma yakınmadım. Sadece soruyorum gerçekten var mı sizi de kendisi kadar düşünebilen insanlar? Ben 30 yaşına geldim, gerçekten çok güzel kız arkadaşlarım oldu ama hiç bunları bana söyletecek birini tanımadım, tanıyacağıma dair de umudum yok.
Merak ediyorum dediğiniz gibi gerçekten varlar mı? Siz evet var dediğinizde de hemen önüme bakamayacağım belki ama bu boktanlığı aşamıyorum, olmuyor.

 

2 yıllık bir ilişkim var. Farklı şehirlerdeyiz ama 10 günde bir görüşürdük. Yani uzak mesafe olsa da sık görüşmeye çalışır, gidince de 3 gün kalır, dönerdik. Yazın da evlenmeyi düşünüyorduk.
Daha ilk buluşmamızda kız arkadaşımı eski sevgilisi aradı, geçmişe pek takılan biri değilim ama aradığında bana söylemeyişi, sonradan itiraf edişi üzerine, biraz anlattı. Kendisinden 10 küsür yaş büyük, boşanmış ve çocuğu olan biriyle 6 yıl ilişkisinin olduğunu söyledi. Ben de biraz şaşırsam da, sonrasında, ben hayatıma girdiğin andan sonra olacaklarla ilgileniyorum, yeter ki bize etkisi olmasın ve senden de istediğim; bana asla yalan söyleme, benden de hiçbir şeyini gizleme oldu.
Bu olayı burda kapattık ve ikimiz de birbirimize öyle aşık olduk ki, yan yanayken de uzaktayken de beraber güldük, beraber üzüldük.

Birkaç ay sonra, bir iş çıkışı avm’de terlik bakacağını söylemişti. Ancak birkaç gün sonra kendiliğinden itiraf etti ki, eski erkek arkadaşının kardeşiyle görüşmüş, kız arkadaşımdan helallik almak istemiş. Neyse ben yine uyardım, geçmişini bizim ilişkimize taşıma diye. Sözler verdi bana bir daha asla olmayacak diye. Ayrıca eski erkek arkadaşının, kız arladaşımın annesinin işyerine gelerek ağlaması, kızını özlediğini söylemesi ve bir süre sonra da yaşadıkları bölgede yaşanan bir olaydan sonra adamın yine kız arkadaşımın annesini arayarak geçmiş olsun demesi de arada yaşanan diğer olaylar. Bundan sonra da yine benzer şekilde uyardım, ailesini de artık uzak tutması gerektiğini söyledim.

Sonra uzun zaman geçti, ta ki geçen aya kadar. Ben de yüzük falan derken baya kafamda evlilik planları yapıyorum o günlerde. Bir sabah uyandım ve bir sosyal mecrada, kız arkadaşımın, eski erkek arkadaşının yazdığı bir yazıya öfke ve nefret kustuğunu gördüm. E haliyle ben de inanılmaz sinirlendim, kopardım kafamda her şeyi. Tamam nefret kusmuştu belki ama geçmişini artık arkasında bırakmalıydı, evliliğin eşiğine gelmiş biz vardık artık. Üstüne üstlük öğrendiğim diğer şeyler ise tuz, biber oldu. Kız arkadaşımın bana geçmişiyle ilgili yalan söylediğini, adamın o uzun ilişki boyunca evliliğinin devam ettiğini öğrendim. Bunu beni kaybetmemek için gizlediğini söyledi. Üstüne üstlük kız arkadaşımın annesiyle ve kız kardeşiyle de aramın baya iyi olmasına karşın, ilişkimiz süresince eski erkek arkadaşı olacak adamın sosyal medyadaki tüm fotoğraflarını annesinin ve kardeşinin beğendiğini gördüm. Üstüne üstlük benim onca uyarıma rağmen annesinin, birkaç ay önce adamı arayarak bir konuda tanıdığı bir doktor olup olmadığına dair tavsiye istediğini öğrendim.
Geçmişi kurcalayan biri hiç olmadım. Ama geçmişi, geçmemişti ve peşimizi bırakmıyordu. Artık bi gelecek göremedim ve çok severek, ayrıldım. İkimiz de o esnada baya zorlandık kötü olduk. Benden defalarca af diledi, yalvardı, artık olmayacak böyle şeyler dedi ama ben kaldıramıyordum olanları, hazmedemiyordum. Birbirimizin aynı zamanda en iyi arkadaşıydık, o yüzden bir süredir konuşuyoruz da, durmadan af diliyor. Biliyorum çok acı çekiyor, ben de öyle ve önceden hassas olan taraf genelde benken, şimdi o da hassas davranıyor. Ama ben geçmişte onu canımdan çok sevip üzerine titrerken, artık sevgim, temkinli bir sevgi. Çünkü 2 yıl boyunca birbirimizin her şeyi olduk, öyle kolay vazgeçilmiyor.

Bir nevi içimi dökmüş oldum ama yaşananlar bana çok acı veriyor. Onu affedemiyorum, her konuştuğumuzda da yüzüne vuruyorum yaşananları ama bir anda silip atamıyorum. Yaşananları da unutamıyorum, affedemiyorum ne onu, ne ailesini.

Akıl verin güzel insanlar, nasıl geçer bu acı, şunu yapsan daha doğru olur diyin.