[]
evlilik ve ilişki hakkındaki düşüncelerim üzerine
son 4 yılıma baktığımda ilişkilerimde başarılı olamadığımı, normalde olgun ve akıllı olmakla beraber ilişkilerimde aptalca haraketlerim olduğunu farkettim. sonra bunun sebebinin 4 yıl önce biten ilişkim, o kişiye değer verdiğim halde beni aynı şekilde görmeyip ayrılıkla noktalanması üzerine olduğunu farkettim. tek etken bu değil elbette.
--
benim için şuan ilişkide olmak, hayatta yapmak istediğim şeylere karşı beni bağlayan, engelleyen bir etmen. ancak bu böyle olmak zorunda değil ve sanki bu düşüncem patojik bir hal alıyor gibi. ilişkide olmak ve evli olmak, düzenli bir yaşam sürüp o kişiden başka kadına bakmadan yaşamak istiyorum ancak öte yandan da, bunun imkansız olduğunu düşünüyorum.
ilişkilere olan inancımı kaybetmiş gibiyim. seveceğim bir insan olmayacak gibi hissediyorum. halbuki, geleceğe dair engellenecek bir hayalim de yok. bir ilişki beni yapmak istediğim herhangi bir şeyden engelleyemez.
kadınlara eskisi kadar heyecanlanmıyor, aşk hissetmiyorum. 30 yaşımı doldurdum bir kaç gün önce. sanırım seçici olmaya başladım.
önceki ilişkilerim hep olumlu katkılar sağladı bana. ancak artık hissettiğim bir ilişkide olmak bana engel olacak, özgürlüğümü kısıtlayacak gibi. halbuki, sevdiğim şeyleri sevdiğim insanla yapabilmek gibi bir ihtimalim de var. sıkıntı şu ki, ben buna dair inancımı kaybettim. üstelik bunlar benim için yabancı duygular değil. hiç bir ilişkim beni kısıtlamamıştı, tam aksine özgürleştirmişti. peki ilişki hakkındaki benim tecrübelerime uyuşmayan önkabullerim nereden geliyor?
---
ilk paragrafta bahsettiğim 4 yıl önce biten ilişkim üç yıl sürmüştü, yarısında beraber yaşamıştık. birbirimize olumlu onlarca katkımız olmuştu. kendisini sevgili gibi değil, ruh eşim gibi görüyordum. bizim bir kaç aylık ilişkimiz bile yıllara bedel olacak kadar dolu doluydu. bir kaç gün önce bu kız benimle görüşmek istedi, görüştük ve saçma sapan nedenlerle ayrıldığımızı farkettik. tekrar beraber olmak istemiyorum ve ilişki düşünmüyorum çünkü tekrar aynı saçma yanlış anlaşılmalar devam edecek bir ilişkide olsak bile. ama hala çok iyi anlaşıyoruz bir kaç konu dışında. saatlerce, günlerce sıkılmadan beraber vakit geçirebilir, beraber her yola çıkabiliriz.
---
net bir soru soramadım. ancak benzer duyguları yaşamış olanların söyleyecekleri vardır elbette.
teşekürler, iyi günler/akşamlar.
--
benim için şuan ilişkide olmak, hayatta yapmak istediğim şeylere karşı beni bağlayan, engelleyen bir etmen. ancak bu böyle olmak zorunda değil ve sanki bu düşüncem patojik bir hal alıyor gibi. ilişkide olmak ve evli olmak, düzenli bir yaşam sürüp o kişiden başka kadına bakmadan yaşamak istiyorum ancak öte yandan da, bunun imkansız olduğunu düşünüyorum.
ilişkilere olan inancımı kaybetmiş gibiyim. seveceğim bir insan olmayacak gibi hissediyorum. halbuki, geleceğe dair engellenecek bir hayalim de yok. bir ilişki beni yapmak istediğim herhangi bir şeyden engelleyemez.
kadınlara eskisi kadar heyecanlanmıyor, aşk hissetmiyorum. 30 yaşımı doldurdum bir kaç gün önce. sanırım seçici olmaya başladım.
önceki ilişkilerim hep olumlu katkılar sağladı bana. ancak artık hissettiğim bir ilişkide olmak bana engel olacak, özgürlüğümü kısıtlayacak gibi. halbuki, sevdiğim şeyleri sevdiğim insanla yapabilmek gibi bir ihtimalim de var. sıkıntı şu ki, ben buna dair inancımı kaybettim. üstelik bunlar benim için yabancı duygular değil. hiç bir ilişkim beni kısıtlamamıştı, tam aksine özgürleştirmişti. peki ilişki hakkındaki benim tecrübelerime uyuşmayan önkabullerim nereden geliyor?
---
ilk paragrafta bahsettiğim 4 yıl önce biten ilişkim üç yıl sürmüştü, yarısında beraber yaşamıştık. birbirimize olumlu onlarca katkımız olmuştu. kendisini sevgili gibi değil, ruh eşim gibi görüyordum. bizim bir kaç aylık ilişkimiz bile yıllara bedel olacak kadar dolu doluydu. bir kaç gün önce bu kız benimle görüşmek istedi, görüştük ve saçma sapan nedenlerle ayrıldığımızı farkettik. tekrar beraber olmak istemiyorum ve ilişki düşünmüyorum çünkü tekrar aynı saçma yanlış anlaşılmalar devam edecek bir ilişkide olsak bile. ama hala çok iyi anlaşıyoruz bir kaç konu dışında. saatlerce, günlerce sıkılmadan beraber vakit geçirebilir, beraber her yola çıkabiliriz.
---
net bir soru soramadım. ancak benzer duyguları yaşamış olanların söyleyecekleri vardır elbette.
teşekürler, iyi günler/akşamlar.
Bir şeyin zirvesindeyken o şeyden koca bir sıfır ile dönmek heves kaçırır. Sizin de hevesiniz kaçmış. Yaş ilerledikçe de insanın enerjisi azalıyor. Daha fazla sakinlik, olgunluk bekliyor. Bu durum isteksizlik yaratıyor olabilir. Bir de her şeyin, herkesin mükemmel olmasını beklememek gerekiyor. Çocuklar Duymasın dizisinde bir karakter eşi her şeye tamam dediği için, ilişki tamamen sorunsuz olduğu için boşanıyordu. Sorunsuz, kavgasız ilişkiler de bitebiliyor. Bu işin tuzu bu gibi klasik bir şeye bağlamak istemiyorum ama tartışmaların olması normal bir şey. İnsan yeri geldiğinde kendine kızıp kendiyle bile tartışabiliyor.
- dissendium
(02.09.22 01:16:03 ~ 01:16:33)
Aynı durumdayım, ruh eşine inanmıyorum. Belli bir zamanda ve yerde yaşanılan bir illüzyon var. O an çok yakın hissediyorsun. Şimdi ona çok uzaksın sadece bir gün gelecek ve yine bu illüzyonu yaşayacaksın. O yüzden buna kafa yorma eninde sonunda bir yerde o an gelecek
- olaylar olaylar (02.09.22 01:17:55)
Seni anladim. Ama bu düşüncelerin çok da önemli olmayabilir. Yine kafana göre biriyle karşılastiginda iliskinin içinde bulursun kendini :) bisolmaz
- abuzer
(02.09.22 07:31:37)
1
