Ekşi Duyuru

Asosyallikten değil, ilgim olunca gayet girişkenimdir. Ancak son zamanlarda konuştuğum erkeklerle flört adına dahi devamını getirmek içimden gelmiyor.

Diyeceksiniz ki hoşlanmamışsan bu çok normal ama durum öyle de değil, tanınmaya değer insanlar da oluyor ama en küçük kusurda bile kafamda bitiriyorum. O kişiyle konuşmayı çat diye kesiyorum.

Kusur dediğim de, hemen önyargı oluşuyor bazı konularda. Lütfen linçlemeyin beni ama mesela sosyal statümüz ve maddi durumumuz yakın değil gibi konular... Boşandım üç sene önce ve inanılmaz cimri bir eşim vardı, ailesi çok gelenekseldi ve beni kendi muhafazakar hayatlarına adapte edemedikleri için evliliğimin içine etmişlerdi. Ayrıca öyle talepkar bir insan hiç olmadım ama düğün aşamasında onların maddi durumuna göre bir sakız parası eden bir alyans ricam ettiğim için bile (asla başka bir isteğim bile olmadı şımarık değilim) eski eşimin ailesi tarafından paragöz ilan edilme gibi şeyleri baya yaşadığım için bunun travması bende "cimri olmasın, kültürümüz benzer olsun" takıntısı getirdi sanırım. Bu arada ailemin maddi durumu gayet iyi ve kimseye muhtaç değilim, neyse.

Asla mükemmel falan değilim öyle bir kendimi beğenmişlik de değil ama mesela anadolu kültüründen gelen (kimseyi aşağılamak değil amacım) birisiyle karşılaşınca örneğin "gittiğim yerler, yaşadığım hayat standardı" sanki karşı tarafta gold digger hissiyatı yaratacak, hatta maddi durumu süper olsa bile zihniyet farkı vardır gibi hissiyatlarla o kişiden uzaklaşıyorum. Bilmiyorum ya anlatması zor işte umarım anlatabilmişimdir:)

Aseksüel mi oldum ya acaba? Bu gidişle turşumu kurucaz :) Neden hala şu boşanmanın travmasını atlatamıyorum?